ทำมาเป็นพูดว่าดีเอ็นเออยู่บนใบหน้าลูก พูดออกมาได้ไม่อายปาก ใครกันที่เชื่อคนอื่นซะสนิทใจว่าเธอมีชู้ ใครกันที่บอกว่าเราหย่ากันเถอะ
ระฆังแก้วคิดในใจขณะนั่งมองหน้าลูกสาวที่กำลังเล่นสนุกกับของเล่นชุดใหม่ซึ่งได้จากปลายเมฆเมื่อตอนกลางวัน หลังกลับมาถึงบ้านเจ้าตัวก็รีบแกะเล่นทันที
ภาพเมื่อหลายปีก่อนวนกลับเข้ามาในห้วงความคิด ตั้งแต่วันที่ได้แต่งงานไปจนถึงวันที่ลงชื่อในใบหย่า ทุกอย่างมันเริ่มมาจากมุกดา เอวารินทร์ รวมถึงอดีตแม่สามี
ตอนนั้นหลังจากเธอเรียนจบและทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งได้สักระยะ อยู่ๆ บิดาก็มีคำสั่งบอกให้แต่งงานกับลูกชายคนรองของเควีกรุ๊ปเพื่อสานสัมพันธ์ทางธุรกิจ
ด้วยความเป็นลูกสาวที่ถูกมารดาเลี้ยงดูมาให้สำนึกบุญคุณคนในตระกูล เธอจึงตอบตกลงยอมแต่งงานตามคำสั่ง อีกอย่างครอบครัวของเธอผู้ชายเป็นใหญ่ ผู้หญิงจึงมีชีวิตไม่ต่างจากพลเมืองชั้นสอง พ่อว่าอย่างไรลูกก็ต้องเอาตามนั้น
ช่วงแรกชีวิต
