32
อัลลิยาใจเต้นตุ้บๆ ไม่คิดว่ากล้าตะวันเอ่ยปากไปส่งเธอที่โรงเรียนเอง เพราะมันยิ่งทำให้ความอึดอัดและความกลัวมีเพิ่มมากขึ้น เนื่องจากเธอไม่ต้องการอยู่กับกล้าตะวันสองต่อสองในตอนนี้ และไม่อยากจะเข้าใกล้เขาอีกต่อไปด้วย
“เอาอย่างนั้นก็ได้” ภาคินเห็นด้วยกับทางออกของกล้าตะวัน “วันนี้ให้กล้าไปส่งยาแทนผมนะครับ แล้ววันพรุ่งนี้ผมจะเป็นสารถีให้ยาเองครับ”
ภาคินหันมาบอกอัลลิยา หญิงสาวที่เขาพึงพอใจในความสวยและความอ่อนหวาน จนอยากจะจีบมาเป็นแม่ของลูก อัลลิยาเหลือบสายตามองกล้าตะวันที่ยังคงอาการนิ่งเฉย แต่ดวงตานั่นเล่าดุจดังราชสีห์ก็ไม่ปาน
“ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวจะสาย” เสียงของกล้าตะวันดูเหมือนจะทำให้การสนทนาของภาคินกับอัลลิยาหยุดลงชั่วคราว ร่างหนาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง คว้ากุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วหันมามองเพื่อนรักกับน้องสาวนอกสายเลือด “นายไปทำงานได้แล้วคิน ส่วนเธอก็ไปขึ้นรถได้แล้ว”
“ยาลานะคะคุณคิน ขอ
