31
แม้ว่าร่างกายจะระบมไปทั่วตัว เจ็บร้าวตรงช่องทางรักจนแทบจะขยับตัวไม่ได้ แต่อัลลิยาก็ฝืนตัวลุกมาทำกิจวัตรประจำวัน เธอชำระความบอบช้ำที่กล้าตะวันฝากไว้ภายใต้สายน้ำจากฝักบัวที่ปะปนมากับน้ำตาแห่งความเสียใจที่รินไหลต่อเนื่อง ใช้เวลาในห้องน้ำนานกว่าทุกวัน
หลังจากอาบน้ำและผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดทำงานเสร็จสิ้น เธอก็เดินมานั่งตรงโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วพอดวงตาหวานปนเศร้ามองดูตัวเองในกระจกเงา ความตกใจก็เกิดขึ้น เมื่อเห็นรอยจ้ำแดงที่กระจายไปรอบลำคอ น้ำตาสาวไหลรินอีกรอบ กับรอยที่ปรากฏขึ้น
เมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา มันเปรียบเสมือนนรกสำหรับอัลลิยา ความอ่อนโยน นุ่มนวลและอ่อนหวานที่กล้าตะวันเคยมอบให้ ไม่มีเลยสักนิดเดียว เธอพานพบแต่ความเจ็บปวดสุดแสนจะบรรยาย น้ำตาของเธอไม่ได้ช่วยอะไร เสียงครางอันเจ็บปวดก็ไม่ได้ทำให้กล้าตะวันหยุดความโหดร้ายป่าเถื่อนได้เช่นกัน นึกถึงแล้วน้ำตาสาวก็หยดไหลอีกครั้งและอีกครั้ง ผ้าเ
