แพศยา ที่ 37
ข้าอยากเป็นหนึ่งเดียวกับเจ้า
รัก
“อื้อ...”
ราวกับหัวใจจะกระโจนออกมานอกอก ยิ่งเขาจูบมากเท่าไหร่นางก็ยิ่งต้องการมากขึ้นอีก มากขึ้นอีก มากขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด หัวสมองของนางเริ่มขาวโพลน หัวใจหวิวโหวงเบาหวิวราวกับลอยฟูขึ้นไปบนปุยเมฆขาว
จูบจ้วงบดขยี้ซ้ำๆ จนเรียวปากอิ่มบวมเห่อ ชาดแดงที่ทาปากเปรอะเปื้อนรอบเรียวปากและข้างแก้ม ในขณะที่ริมฝีปากหยักได้รูปของคนตัวโตกลับมีสีชาดแดงติดเต็มไปหมด
“น้องหญิง”
คนตัวโตซุกจมูกไปตามนวลแก้มระเรื่อสุกปลั่ง ฝังจมูกลงไปแล้วสูดกลิ่นแก้มนุ่มนิ่มดังที่ใจปรารถนาอยากจะทำมาโดยตลอด ก่อนจะเอื้อนเอ่ยเรียกน้องด้วยน้ำเสียงแว่วหวานออดอ้อน
“ขะ...ขา”
คนตัวเล็กครางตอบรับพร้อมๆ กับหัวใจที่สะดุดเต้นไม่ตรงจังหวะเมื่อมือหนาของคนตัวโตกำลังซุกซนบดบีบทรวงอกอิ่มผ่านชุดสีขาวเนื้อผ้าบางเบาจนนางรับรู้ได้ถึงมืออุ่นชื้นเหงื่อนิดๆ บ่งชัดว่าเขาเองก็ตื่นเต้นกับการได้ชิดใ
