แพศยา ที่ 36
จูบแรกใต้เงาจันทร์
จูบหวามไปถึงหัวใจ
เรือขนาดเล็กมีหลังคาสานจากไม้ไผ่ทรงโค้งดั่งจันทร์ครึ่งดวง ค่อยๆ ลอยละล่องหยอกล้อระลอกน้ำที่ไหวระยับสะท้อนประกายแสงจากดวงจันทร์ที่สุกสกาวอยู่กลางผืนฝ้ายามราตรี
เจ้าเมืองเฉินซือหยางยืนอยู่ท้ายเรือโยกไม้พายอย่างช้าๆ เพื่อบังคับเรือให้ไหลไปตามกระแสน้ำเย็นชื่นฉ่ำ เรือนร่างสูงโปร่งยืนโต้ลมที่พัดแรงจนเสื้อผ้าสีดำดิ้นเงินแนบไปกับเรือนกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสมส่วน เผยให้เห็นต้นขาแข็งแกร่งรับกับสะโพกสอบและไหล่กว้างอย่างคนที่จับดาบฝึกวรยุทธ์มาอย่างโชกโชน
คนตัวเล็กนั่งกึ่งพับเพียบกึ่งเอนกายอยู่กลางลำเรือภายใต้หลังคาโค้งตามคำสั่งของคู่หมั้นหนุ่มเพื่อป้องกันไม่ให้น้ำค้างยามค่ำคืนตกกระทบลงบนศีรษะจนอาจทำให้ล้มป่วย กระนั้นนางกลับโน้มเรือนกายไปยังกราบเรือ เท้าแขนข้างขวาลงบนกราบเรือแล้ววางคางลงบนแขนตนเองอีกต่อหนึ่ง ก่อนจะหย่อนมือจุ่มลงไปในน้ำใสอย่างสบาย
