"ปัณณ์...ปัณณ์โมโหอีฟจนพูดไม่ออกเลยเหรอ" เสียงหวานทำลายความเงียบภายในรถ
"เปล่า" ปัณณ์ตอบเสียงเรียบโดยไม่ได้หันมามองหน้าคนถาม
"ถ้าไม่โมโห แล้วทำไมไม่เห็นดุอีฟเลย ปกติปัณณ์ต้องดุหรือไม่ก็ให้อีฟกินมะเหงกไปแล้ว"
"ฉันไม่ชอบซ้ำเติมใคร แล้วเธอก็คงเจ็บมากพอแล้ว ล้มลงไปขนาดนั้น"
"ก็เจ็บแหละ"
"วันหลังก็เล่นให้มันน้อยๆ หน่อย"
"เป็นห่วงอีฟอ่ะดิ ไม่งั้นคงไม่รีบเข้ามาช่วยอีฟหรอก หวั่นไหวให้อีฟแล้วใช่ไหมล่ะ" อีฟโน้มใบหน้าไปข้างหน้า เอียงคอ ช้อนตามองคนขับรถที่ทำหน้านิ่ง พร้อมรอยยิ้มหวาน
"หึ ละเมอหรือไง รีบขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันรอไปส่งสตูดิโอ" ปัณณ์ปลายตามองใบหน้าสวยที่ชอบทำทะเล้น ยกยิ้มมุมปาก เอ่ยว่าเป็นจังหวะที่เขาขับรถมาจอดหน้าคอนโดมิเนียม
"ใจแข็งจริงๆ นะ ปัณณ์ก็เปียกขึ้นไปล้างตัวเปลี่ยนเสื้อบนห้องอีฟก่อนไหม เดี๋ยวจะไม่สบาย มีเสื้อติดรถมาหรือเปล่า"
"มี" ปัณณ์ตอบเสียงเรียบ ก่อนจะหันไปควานหาเส
