"พาฝันขา อาอีฟคนสวยมาแล้วค่ะ" อีฟร้องเรียกทักทายพาฝันเสียงหวาน เมื่อมาถึงบ้านแทนไท หลังจากปุณณ์ไปรับนาวกับเธอที่สตูดิโอ เพราะอาชิกับชะเอมชวนมากินข้าวเย็นที่บ้าน
"มาๆ" พาฝันยิ้มกว้างดีใจเมื่อเห็นอีฟ พยักหน้าหงึกหงักพร้อมกวักมือเรียก ขณะนั่งเล่นอยู่กับปัณณ์บนเสื่อที่สนามหญ้าหน้าบ้านรับลมเย็นๆ ในมือหนามีของเล่นเสริมพัฒนาการไว้เล่นกับหลานสาว
"หยุด!! เธอหยุดอยู่ตรงนั้นเลย" เสียงทุ้มห้วนแข็งร้องบอกอย่างออกคำสั่ง
"หยุด? ทำไมอ่ะ ปัณณ์ให้อีฟหยุดทำไม" อีฟมีสีหน้างุนงง
"เออนั่นดิ มึงให้อีฟหยุดทำไม" ปุณณ์กอดเอวบางของนาวเดินเข้ามาเอ่ยถามด้วยความสงสัย ก่อนจะเข้าไปนั่งบนเสื่อแล้วหอมแก้มลูกสาวด้วยความคิดถึงเช่นเดียวกับนาว
"ต่อไปนี้เธอห้ามเข้าใกล้ฉันในระยะสองเมตร ไม่สิ สิบเมตรไปเลย" อีฟอ้าปากเหวอ งุนงงขึ้นไปอีกกับข้อห้ามของปัณณ์
"อะไรของมึงไอ้ปัณณ์" ไม่ใช่แค่อีฟที่เกิดความงุนงง ปุณณ์กับนาวก็เช่นกัน
