"กับอีฟนี่ยังไง" จู่ๆ ปุณณ์ก็เอ่ยขึ้นระหว่างคุยงานกับปู่ พ่อและน้องชายในห้องหนังสือ ทุกสายตาหันมองหน้าปัณณ์เป็นตาเดียว รอฟังคำตอบ
"ยังไง? อะไรของมึง" ปัณณ์ถามกลับเสียงเรียบ เช่นเดียวกับใบหน้าที่เรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกใดในคำถามของปุณณ์
"คำถามกูไม่ชัดเจนว่างั้น งั้นกูถามใหม่ มึงรู้สึกยังไงกับอีฟ"
"ปู่ก็อยากรู้ว่าปัณณ์รู้สึกยังไงกับอีฟ" แทนไทเอ่ยขึ้นเมื่อปัณณ์เงียบไม่ยอมตอบ
"พ่อก็อยากรู้" อาชิเอ่ยขึ้นมาอีกคน
"ปัณณ์ไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้นครับนอกจากอีฟเป็นเพื่อนนาว"
"แล้วที่มึงให้ของขวัญอีฟล่ะ ทั้งของขวัญต้อนรับวันที่อีฟย้ายมาเรียนที่นี่ แล้วยังจะ MacBook ที่ให้เป็นของขวัญวันเกิด แล้วจะให้ทุกคนคิดว่าไง"
"ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น ที่ให้ก็ให้ตามหน้าที่ พี.เอ็น.ที. เป็นผู้ให้ทุนการศึกษากับอีฟ ซึ่งก็เป็นความต้องการของทุกคน ในฐานะผู้ให้ทุนก็ย่อมสนับสนุนทุกด้าน ทั้งค่าหน่วยกิต ค่าอุปกรณ์กา
