“ขอบคุณค่ะคุณหมอ” หลังจากที่หมอเช็ดดูข้อเท้าของกอหญ้าเสร็จ วันนี้เธอสามารถถอดเฝือกอ่อนที่ข้อเท้าได้ตามคำสั่งของคุณหมอ ก่อนที่กอหญ้าจะกล่าวขอบคุณหมอก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องตรวจโดยมีขุนเขาเดินตามหลังไม่ห่าง
“ขาฉันหายดีแล้ว ต่อไปนี้นายไม่ต้องมาดูแล บ๊าย” ร่างเล็กของกอหญ้าหันหน้ามาพูดกับขุนเขา ก่อนที่เธอจะโบกมือบ๊ายบายขุนเขาที่ยืนมองเธออยู่โดยที่เขานั้นยังไม่ทันได้พูดอะไรกับเธอเลยสักอย่าง
ร่างเล็กของกอหญ้าเดินตัวปลิวเข้าลิฟต์อย่างอารมณ์ดี เมื่อข้อเท้าหายดีแล้วและชีวิตที่ผูกติดกับขุนเขาจะได้เป็นอิสระสักที
ครืด ครืด ครืด
“ว่า”
“ไอ้ขุน มึงมาซ้อมบอลกับพวกกูด่วนเลยนะ ไม่งั้นกูจะบุกไปตามหามึง” เสียงเข้มของกวินเล็ดลอดปลายสาย คำพูดและน้ำเสียงของกวินดูจริงจังกว่าครั้งไหน ๆ จนทำให้ขุนเขาถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยหน่าย
“อืม”
ขุนเขาไม่ได้ตามกอหญ้าไป เขาเดินเลี่ยงทางลานจอดรถเพ
