หลินโป๋หนานที่มาอยู่ชายแดนเริ่มแตกหนุ่ม มีดรุณีน้อยใหญ่มาแอบเกาะมองที่สำนักคุ้มภัย ถูกมองดูไม่เว้นแต่ล่ะวัน แต่เจ้าตัวมิได้ใส่ใจ เพราะสกุลหลินนั้นมากมีด้วยสาวงามยิ่ง หลินโป๋หนาน จึงมิคิดใส่ใจหญิงใดในยามนี้
หลินโป๋หนานเดินเรื่อยเปื่อย ไปนอกจวนจนถึงสุดทางแม่น้ำสายหนึ่งในยามค่ำคืน หลินโป๋หนานทอดมองสายน้ำเชี่ยวกราด กำลังจะหยิบขลุ่ยบรรเลงเพลงระงับสายน้ำ
มิคาด มิบางสิ่งลอยอยู่ในสายน้ำ หลินโป๋หนานมิกลัวผี เพราะสกุลหลินมีผีมากมายบนต้นไม้อธิษฐาน และหลินเหลียนฮวาแห่งตำหนักบูรพา ธิดาบูรพาก็เป็นผีอีกหนึ่งคน ก็คล้ายจะลอยออกจากร่างมาคุยกับผู้คนยามดึกไปทุกค่ำคืน
ดังนั้นหลินโป๋หนาน จึงใช้วิชาตัวเบาย่ำไปบนผืนน้ำ แล้วใช้ฝ่ามือซัดสายน้ำ นำบางสิ่งขึ้นจากน้ำ
มิคาด สิ่งนั้นคือดรุณีน้อยผมยาวสยาย ที่ล่องลอยมากับสายน้ำ หลินโป๋หนานอ้าแขนรับร่างขาวผ่องผิวอมชมพู ในแสงจันทร์ขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ยามร่างบางอยู่
