พาร์ทไทม์...พนักงานฝึกหัดlove

" รับสมัคด่วน..พนักงานพาร์ทไทม์" "เฮ้ยๆมึงๆนี่ไงเข้าไปสมัคดูกันพอดีเลย" นะนนเด็กหนุ่มชั้นมัธยมปลายชวนเพื่อนเข้าไป "กูไม่ทำนะแต่กูเข้าไปเป็นเพื่อนได้" พายุตอบ "OKกูทำคนเดียวก็ได้ ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ" นะนนเรียนอยู่กำลังจะขึ้นมัธยม6 ช่วงนี้ต้องใช้เงินเยอะเขาเลยหางานพาร์ทไทม์เพื่อช่วยทางบ้าน พายุเป็นเพื่อนรักกับนะนนแต่เรื่องทำงานเขาไม่เอา พายุรอเพื่อนอยู่หน้าร้านมินิมาร์ทชื่อดัง สักพักหนึ่งนนนก็ออกมา "เริ่มงานพรุ่งนี้" "เชี่ย..เร็วไปมั๊ยยังไม่ทันตั้งตัว" "มึงตั้งตัวอะไรมึงไม่ได้ทำกูทำ" "ก็ตั้งตัวเที่ยวกะกูสักวันไงส่งท้าย" "คิดได้แค่นี้แหละมึงวันหยุดกูก็มีหรอกวันหยุดค่อยเจอกัน" วันแรกของการเพิ่มงาน พนักงานพาร์ทไทม์จะเข้า5โมงเย็นเลิก5ทุ่แต่ถ้าวันใหนมาสายทดเวลาไปเที่ยงคืน งานหนักมากทั้งจัดของเติมของทั้งยังวิ่งมาขายของหน้าร้านมีพนักงาน2คนทำเกือบไม่ทัน "เฮ้ย..น้องขอ ส้มตำ ลาบน้ำตก เอาน้ำตกไทรโยคนะเหอๆๆพี่ชอบน้ำตกไทรโยคมันมีความหลัง" คนเมาพูดพร่ำไม่ยอมออกจากร้านไปสักที พี่ติวพนักงานฟูลไทม์ไล่ก็ไม่ไป "สั่งส้มตำตั้งนานทำไมยังไม่ได้รอนานแล้วนะ ไหนบอกว่าหิวเมื่อไรก็แวะมาไงนี่ก็แวะมาแล้ว ไม่เห็นจะได้ตามสั่งเลยโด่เว้ย" "พี่ติวครับลุงคนนี้มาบ่อยมั๊ย" นะนนถาม "ไม่บ่อยหรอกทุกวัน 3เวลา เมาทั้งวัน เข้ามินิมาร์ททั้งวันไม่รู้มีความหลังอะไรกับมินิมาร์ทนี่พี่โทรแจ้งตำรวจแล้วอีกสักพักคงมาลูกค้าคนอื่นเขาจะกลัว" ตำรวจมาพอดีเขามาเคลียสถานการณ์ "มานอนทำไมที่นี่เมาแล้วกลับบ้านสิคนเขาจะทำมาหากินนอนเกะกะร้านเขาไปๆลุกๆ" ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์กำลังทำหน้าที่ "ไล่ผมทำไมใจดำจังที่บ้านผมมันร้อนขอนอนตากแอร์บ่ได้ติ เข้ามาเลยลูกค้าตามสบายผมไม่ถือ" "มึงไม่ถือเขาถือ ลูกค้าเขากลัวหมดแล้วไปๆไปไปสงบสติอารมณ์ในคุก1คืน" "ไม่ๆๆผมจะรอเมียที่นี่เมียผมบอกให้รอที่มินิมาร์ท" เสียงโหวกเหวกโวยวายกว่าจะเคลียได้นะนนรู้สึกสงสารตำรวจจริงๆ 4ทุ่มกว่าๆใกล้เลิกงานแล้ว นะนน จัดของเช็คของเติมของไปเรื่อยๆจนกระทั่ง "คลืดดดด เสียงประตูเปิดอัตโนมัติเปิดออก นะนน หันไปดู" "คนนี้ก็มาทุกวัน มาคนเดียว มากินเบียร์1ขวดแล้วก็ไป สวย เซ็กซี่มาก แต่นัยตามีบางสิ่งบางอย่าง" ติวเล่า "ทำไมพี่รู้" นะนนถาม "พี่เห็นทุกวัน เขาทำงานอยู่ โรงแรมใกล้ๆกันนี่แหละ" "ติวตอบ" สาวในแซ็กในชุดสูทสีดำสั้นนั้นเลือกซื้อของจนเสร็จแล้วมาคิดเงินที่เคาน์เตอร์ จริงอย่างที่ติวบอกเบียร์1ขวดแต่วันนี้มีของกินด้วยนิดหน่อยที่มินิมาร์ทจะมีบาร์เล็กๆไว้คอยบรืการลูกค้าไว้กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกับเครื่องดื่ม สาวชุดสูทสีดำเปิดเบืยร์เทลงในแก้วทึบๆที่เตรียมมา คงใช่แหละการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ในที่แบบนี้คงไม่เหมาะเท่าไร ก่อนกลับไปสาวชุดสูทสีดำเดินมาที่เคาเตอร์อีกรอบ "น้องๆ ชื่ออะไร?พึ่งมาใหม่หรือ พี่ไม่เคยเห็นหน้า ยังเด็กอยู่เลยนะนี่ ขยันจริง" "ผมชื่อ นะนน ครับ" หญิงสาวมองที่ป้ายชื่อพนักงาน "ชื่อแปลกดี ชนนน อ่านว่า ชน-นน หรือ ชะนะนน?" "อ่านว่า ชะ-นะ-นน ครับ" "น่ารักดีชื่อน่ารักดี" นะนนเหลือบไปเห็นป้ายชื่อพนักงานสีทองที่ติดหน้าอกของหญิงสาว "ธิชา" เธอชื่อธิชานั่นเองกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆทำให้เธอดูเซ็กซี่มากขึ้น เธอเดินออกไปแล้ว นะนน เผลอมองตาม..เธอสวยมาก นะนน เป็นเด็กหนุ่มที่ใฝ่เรียนรู้ เรียนได้เกรดดีตลอด ทั้งๆที่ไม่เคยได้เรียนพิเศษเลย นะนนชอบอ่านหนังสือเยอะๆไม่ชอบเล่นเกมส์ออนไลน์ต่างจากพายุเพื่อนสนิท "นะนน" เสียงใครบางคนเรียก นะนน หันไปมอง "อ้าว จีจี้มาไงน่ะ" จีจี้เพื่อนห้องเดียวกับ นะนน บังเอิญมาซื้อของเลยทัก จีจี้แอบชอบ นะนน แต่เหมือน นะนนจะไม่รู้ "เรามากินข้าวกับครอบครัวที่โรงแรมใกล้ๆนี่แหละ แล้วทำไมเธอมาทำงานที่นี่หล่ะ?" "อ๋อ..เราอยากหาเงินช่วยครอบครัวน่ะอีกไม่นานเข้ามหาวิทยาลัยต้องใช้เงินเยอะ' "ดีจังเลย..ขยันจัง ใครได้เป็นแฟนโชคดีตายเลย ใครจะเป็นผู้โชคดีนะ" จีจี้พยายามหยอด "ไม่มีใครอยากได้เราหรอกบ้านเราฐานะไม่ค่อยดี ใครจะมาชอบคนสมัยนี้เขารักสบายกัน" "แต่เราไม่นะใครก็ได้ที่เราชอบแล้วก็ขยัน เหมือน นะนน น่ะ " จีจี้หยอดอีกรอบ "ขอให้เจอเร็วนะคนคนนั้นน่ะ เราเอาใจช่วย" นะนนตอบ "งั้นเราไปก่อนนะ นะนนคนขยันแล้วเราจะแวะมาบ่อยๆ" จีจี้ออกจากร้านมาพร้อมกับพึมพึมในลำคอว่า "คนอะไรซื่อบื่อจริง หยอดแล้วหยอดอีกหยอดเป็นหยอดขนมครกเลยก็ยังไม่รู้เรื่อง แต่เอาเถอะหยอดไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็เสร็จเราสักวัน คนอะไรน่ารัก" นะนนเรียนรู้ระบบงานได้เร็วมากตอนนี้คือทำงานคล่องมาก "เก่งจังวันเดียวเป็นทุกอย่างเลย" พี่ติวชม "มันดึกแล้วน่ะครับถ้าอยู่เฉยๆมันจะง่วงเลยต้องเดินทำงานเยอะๆ" ถึงเวลาเลิกงานแล้ว นะนน เดินกลับบ้านไปเรื่อยๆจนมาถึงป้ายรถเมล์เขาเหลือบไปเห็นธิชาร้องไห้ตรงที่นั่งรอรถเมล์เขาพยายามหลบเพื่อไม่ให้เธอเห็นเธออาจจะไม่อยากให้ใครเห็นเวลาร้องไห้ก็เป็นได้ "นะนน นะนน" ธิชาเรียก นะนนสะดุ้งคงหลบไม่พ้นแล้วจึงเดินเขาไปหาเธอ "ครับมีอะไรให้ผมช่วยครับพี่?" "กินเบียร์เป็นเพื่อนพี่หน่อยได้ปะ?" "ไม่ได้ครับ ผมเด็กอยู่ครับ" "อื้อ..เด็ก เด็ก ที่ไหนกันโตแล้วใหญ่แล้วเนี่ย สูงกว่าพี่ตั้งเยอะ สูงเท่าไรน่ะ?" "185 ครับ ผมเป็นนักบาสของ รร. ครับ" "มะมานั่งข้างๆพี่ " "ผมนั่งเป็นเพื่อนได้แต่ขอไม่ดื่มนะครับ" "ได้ๆขอแค่ตอนนี้มีคนข้างไรก็พอ" นะนนคุยกับธิชาอยู่นานมากจนเบียร์หมดขวดแล้วขวดเล่า "พี่ครับผมว่าพี่เมาแล้วนะครับ บ้านพี่อยูไหนครับผมจะเรียกแท็กซี่ให้" "พี่มีคอนโดอยู่หลังมินิมาร์ทที่เธอทำงานน่ะแหละ" "อ้าว..แล้วทำไมพี่ไม่ไปดื่มที่ห้องล่ะครับมานั่งตรงนี้อันตรายนะเดี๋ยวผมเดินไปส่งที่ห้องนะครับ" "Ok..เชื่อน้อง..เห็นแก่ความหล่อนะนี่..ขึ้นไปส่งบนห้องได้ปะ?" "ไม่เหมาะมั๊งครับพี่ เกิดแฟนพี่มาเห็นผมอยู่ในห้องผมตายพอดี " "หึหึหึ..แฟนที่ไหน..แฟนพี่มันตายไปแล้ว..ฮือๆๆๆๆ มันตายไปจากใจพี่แล้ว...คนไม่ดี..คนเฮงซวย..." พูดไปร้องไห้ไปดีที่ดึกแล้วไม่มีคนเดินพลุกพล่านไม่งั้น คนคงจะมองไม่ดีเป็นแน่ ธิชา เดินเซไปเซมาจนนะนนต้องคอยประคองให้เดินตรงทางเขาไม่รู้เลยว่าเธอไปเจอเรื่องราวอะไรมาบ้างดูเหมือนเธอจะเจ็บปวดมาก นะนน พาเธอมาส่งจนถึงคอนโด แต่เหมือนว่าสภาพแบบนี้คงขึ้นไปเองไม่ไหว นะนนจึงตัดสินใจพาเธอไปส่ง "ผมขึ้นไปส่งพี่สาวข้างบนได้มั้ยครับ" นะถามนิติบุคคลที่เฝ้าหน้าลิฟท์คอนโด "ได้สิจ๊ะ พี่สาวจริงนะ" นิติบุคคลสาวถามพร้อมทำสายตาเป็นประกายใส่นะนน นะนนจำเป็นต้องโกหกเพราะตอนนี้ธิชาเริ่มจะหลับแล้วไม่รู้จะพาเธอขึ้นลิฟท์ยังไงชุดเธอก็สั้น สุดท้ายตัดสินใจอุ้มไปจนได้ "น้องชายน่ารักจริงเชียวดูแลพี่สาวดีมากอยากมีน้องแบบนี้บ้าง" นิติบุคคลสาวพูด นะนนค้นหาคีการืดเพื่เปิดประตูห้องอย่างทุลักทุเล เข้ามาจนได้ นะนนคิดว่ารีบวางเธอบนเตียงเสร็จแล้วจะรีบออกไปแต่ไม่ทัน "อุ๊ๆอ๊วกกก" "หมดกันเปื้อนหมดทั้งคู่เลยทำไงล่ะทีนี้ กลับแบบนี้คงไม่ได้ แล้วพี่เขาจะทำไง อี๋..เหม็นมาก นี่มันลำยองปี2023นี่นาแค่อกหักเป็นไปได้ขนาดนี้หน้าตาก็ดีหาใหม่ก็ได้..เฮ้อ.." ธิชาเธอโชคดีที่เจอเด็กผู้ชายที่ไม่ประสีประสาอย่าง นะนน ไม่งั้น อาจะไม่รอดก็ได้ธิชาเครียดกับงานทั้งกับคนรักทุกสิ่งทุกอย่างประดังประเดเข้ามา ทำให้เสียสูญ นะนนเปิดตู้ค้นหาเสื้อผ้าที่พอจะเปลี่ยนได้แต่ไม่มี ธิชาตัวเล็กเสื้อผ้าก็เล็กไปหมดยังค้นไม่ทันจะเสร็จ เสียงอาเจียนก็ดังมาอีก นะนน หันไปมองดู "โอ๊ะ..งานเข้าอีกแล้วคราวนี้เต็มที่นอนเลยจะทำไงดีล่ะทีนี้โอย จะบ้า..." นะนนอุ้มธิชาไปล้างตัวอย่างทุลักทุเลเขาเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่ฉวยโอกาสสาวสวยมากคนนี้อุ้มเธอไปล้างทั้งชุดถอดแค่เสื้อคลุมออกแล้วใช้ผ้าห่มห่อตัวเธอมาที่โซฟาใช้มือค่อยๆล้วงไปปลดผ้าพยายามไม่ให้โดนของสงวน "อุ๊ย..พลาดจนได้ขอโทษนะครับผมไม่ได้ตั้งใจ" เขาพูดกับเธอที่หลับไม่รู้อะไรเลยมือไปโดนเอาบางอย่างนุ่มๆนิ่มๆ นะนน สะดุ้งสุดตัว รีบชักมือออกแล้วพยายามใหม่อีกครั้งจนถอดเสื้อนอกแล้วเสื้อในเสร็จ ต่อไปก็กระโปรงสั้นทั้งฟิตเปรี๊ยะเขาค่อยๆล้วงไปใต้ผ้าห่มจับเธอนอนตะแคงปลดตะขอที่อยู่ด้านหลังกระโปรงออกจนได้โดยไม่พลาดโดนอะไร เหลือชิ้นสุดท้ายแล้วเขาครุ่นคิดว่าจะถอดดีไม่ถอดดีแต่มันเปียกจำเป็นต้องถอดสุดท้ายก็ตัดสินใจถอดออกจนได้ "เฮ้.!..โล่งอก..งานถอดยังยากงานใส่คงยากกว่าใส่เสือคลุมอาบน้ำแล้วกันนะ" เขานำเสื้อผ้าผ้าปูเตียงที่เลอะไปซักปั่นแห้งที่เครื่องซักผ้าทั้งของเขาและของหญิงสาวทำไปพลางคิดไป "กู มาทำอะไรที่นี่วะเนี่ยป่านนี้ถ้ากลับบ้านคงได้นอนไปแล้ว ตี3แล้ว รอให้ชุดแห้งก่อนแล้วค่อยแอบออกไปดีกว่า" นะนน นั่งคิดอยู่บนโซฟา เขานำผ้าปูที่นอนอันใหม่มาปูให้เสร็จแล้วก็อุ้มธิดาไปนนอนบนเตียง เขาเดินทั้งวันทำงานหนักจนเพลียเขาเหนื่อย.. จนเผลอหลับไปทั้งที่ยังไม่ใส่เสือเขาถือวิสาสะนำผ้าเช็ดตัวในตูมาใส่ไว้ก่อน "กรี๊ดดดดดด.!...!" เสียงกรีดร้องทำให้ นะนนตื่น "แกๆๆๆๆเข้ามาห้องชั้นได้ไงแกทำอะไรชั้นแกงัดห้องของชั้นเข้ามาใช่มั๊ย..คนเลว..ชั้นจะแจ้งความ แกติดคุกหัวโตแน่" ธิชาคิดอยู่ในใจว่าคบกับแฟนหนุ่มตั้งหลายปียังไม่เคยปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาแต่นี่กลับมาเสียตัวให้เด็กคิดแล้วแค้นใจโดนเด็กมาพรากพรหมจรรย์ เสียได้มองรอบๆที่นอนมีเปลี่นที่นอนด้วย นะนน พยายามอธิบายแต่ธิชาไม่ฟังเลยทั้งปาข้าวของใส่ทั้งจิกทั้งข่วนจนเป็นแผลเต็มตัว "แก..ทำลายหลักฐานใช่มัย ข่มขืนชั้นเอาผ้าปูที่นอนไปซักด้วย ไอ้เลวไอ้บ้าชั้นไม่เอาแกไว้แน่" ยื้อยุดฉุดกระชากจนผ้าเช็ดตัวที่ นะนนนุ่งหลุดเห็น อะไรต่อมิอะไรหมดเลย "กรี๊ดดดด..ไอ้ลามกไอ้ทะลึ่ง" นะนนจับผ้าเช็ดตัวมานุ่งพร้อมกับเอาผ้าห่มมาพันล๊อคตัวเธอไว้ใช้แขนที่แข็งแรงกอดหญิงสาวไว้อย่างทุลักทุเลเพราะเธอดิ้นไม่หยุด เขานอนทับเธอไว้เพื่อล็อคให้ดิ้นไม่ได้ใช้มือหนึ่งปิดปากไม่ให้เธอพูด "แฮกๆๆๆ.โอยเหนื่อย พี่ครับฟังนะพี่เมาอยู่ตรงป้ายรถเมล์แล้วพี่ก็เรียกผมมาแล้วพี่ก็เมามากผมหวังดีเลยมาส่ง แล้วพี่ก็หลับ แล้วพี่ก็อ้วกใส่ผม แล้วพี่ก็อ้วกใส่ที่นอนเลอะเทอะไปหมด" นะนนเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้เธอฟังพร้อมอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างจนหมดจนเธอเข้าใจ "ทำคุณบูชาโทษโปรดสัตว์ได้บาปจริงๆง่วงก็ง่วงเหม็นก็เหม็น นี่ผมต้องไปเรียนนะนี่เลยไม่ได้ไปเรียนเพราะพี่เลย เจ็บตัวด้วยแผลเต็มตัวเลยแสบด้วยเนี่ลอยเล็บน่ะ" "อืมมเออ..ขอโทษนะ มาพี่ทายาให้ ขอโทษจริงๆ" ธิชาสำนึกผิด ธิชาทายาให้ นะนน พลางคิดว่าเด็กอะไรร่างกายกำยำล่ำสันผิวค่อนค่างขาวเด็กสมัยนี้ตัวโตจริง นะนนไม่เคยโดนตัวผู้หญิงเลยเด็กหนุ่มที่วัยกำลัง แตกหนุ่มพอมาเจอมือของผู้หญิงสัมผัสตามตัว หัวใจเจ้ากรรมมันเต้นโครมคราม โครมคราม "เอ่อๆ พอแล้วครับขอบคุณครับ พี่โชคดีนะที่เจอผม เพราะผมทำอะไรผู้หญิงไม่เป็นหรอก ผมยังบริสุทธิ์อยู่ " ธิชาหัวเราะเบาๆพร้อมพูดว่า "เธอเป็นเกย์เหรอ" "ไม่ๆๆไม่ใช่ แค่ผมไม่สนใจเรื่องพวกนี้ผมชอบเรียนมากกว่ามีอนาคตดีๆแล้วค่อยคิดน่ะ" "รอแป๊บนะเดี๋ยวหาชุดให้ใส่ ใส่ชุดพนักงานที่ตากไว้คงไม่เหมาะ เดี๋ยวพี่ กลับมารีดให้ แล้วเราไปกินข้าวกัน ถือซะว่า เลี้ยงขอบคุณ และขอโทษที่ทำให้เจ็บตัว" "ไม่เป็นไร ผม เกรงใจเดี๋ยวผมกลับบ้านดีกว่า" "เด็กน้อยเอ้ย..กลัวแม่ว่าเหรอ?" ไม่ครับ แม่ไม่อยู่บ้านแม่กับพ่อทำงานเลิก 5โมงเย็นสวนทางกลับผม เข้างาน5โมงเย็น" "ดีเลย งั้นวันนี้อยู่กับพี่นะ ปะน้องรักพี่จะพาไปเที่ยว อ่ะใส่ซะ" ธิชาส่งชุดให้ใส่เป็นกางเกงหูผูกกับเสื้อยืดเขารับไปใส่แต่มันดูตลกๆชอบกลขาลอยขึ้นมาครึ่งหน้าแข้ง เสื้อก็ดูรัดติ้ว ดู ก็รู้ เป็นชุดพี่เขา "5555 ชุดนี้ใหญ่สุดที่มีนะนี่พี่ใส่ทั้งหลวมทั้ยาวลากพื้นเธอนี่ยาวจริง ยาวทุกส่วนปะนี่" นะนนเขิลอาย "ทะลึ่ง พี่นี่ พี่มีแฟนนี่ไม่มีชุดแฟนพี่เหรอ?" "แฟนพี่ไม่เคยขึ้นมาหรอก นอกจาก พ่อแม่ไม่เคยมีใครขึ้นมา เธอเป็นผู้ชายคนแรกที่ขึ้นมาแต่ต่อจากนี้ จะมาเมื่อไรก็ได้นะพี่อนุญาต" ธิชาพูดพร้อมกับยิ้มให้เด็กหนุ่มอย่างอ่อนโยน รอยยิ้มของเธอช่างสวยและมีเสน่ห์ยิ่งนัก นะนนหัวใจเต้นแรงอีกแล้ว ธิชาใส่กางเกงหูผูกขาสั้นกับเสื้อยืด หน้าปราศจากเครื่องสำอางใดๆผิวขาวผ่องหน้าเนียนใสอมชมพูปากเล็กเป็นกระจับ ตัวเล็กๆ สูงสัก160 โดยประมาณ ตัวหอมอ่อนๆ กลิ่นแป้งเด็ก ยิ่งยืนใกล้หัวใจยิ่งเต้นโครมคราม "ธิชา..ธิชา...เมื่อคืนเมามากน้องชายแสนดีแบกขึ้นไปน่ะ ขอสมัคเป็นน้องสะใภ้ได้มั๊ยนี่ ?" นิติบุคคลแซว "ไม่ได้หรอกจ่ะ คนนี้แฟนค่ะ เปลี่ยนมากินเด็กบ้าง ไรบ้างพอให้ได้กระชุ่มกระชวย" ธิชาพูดพร้อมกอดเอว นะนน ตกใจ ตัวแข็งทื่อ ธิชายิ่งเห็นความไม่ประสาของ นะนน ยิ่งแกล้ง นะนน ทำให้ธิชาลืมความเจ็บปวดได้บ้าง เพราะการแกล้ง นะนนรู้สึกสนุกดี ยิ่งเวลา เขิล หน้าแดง หูแดง สนุกมาก "พี่ครับอย่าล้อเล่นสิคนจะว่าเอานะพี่เป็นผู้หญิงด้วย ถ้าวันหนึ่งพี่มีแฟนจริงๆเขาจะว่าพี่เปลี่ยนแฟนบ่อย มันไม่ดี" "ก็มาเป็นแฟนจริงๆสิ" "เลิกแกล้งเถอะครับ ตอนแรกร้องไห้จะเป็นจะตาย หาว่าผมลักหลับบ้างแหละข่มขืนบ้างแหละ" "555พี่ชักจะชอบเธอเสียแล้วสิ ปะเธอคงเหนื่อยกับพี่มาทั้งคืนแล้วกลับขึ้นไปนอนคอนโดพี่เถอะนะไม่ต้องเสียเวลากลับบ้านเราะที่ทำงานเธออยู่หน้าคอนโดนี่" เสียงที่ธิชาพูดดังจนคนที่นั่งกินข้าวข้างๆ พูดนินทาซุบซิบๆกันสนุกปากเพราะคิดกันไปไกล เขายอมทำตามที่เธอบอกเพราะเหนื่อยและง่วงมากตอนนี้ ขึ้นมาถึงเขานอนบนโซฟา ธิชาบอกให้ไปนอนบนเตียงก็ไม่ไปหนังท้องตึงหนังตาหย่อน สุดท้ายก็หลับไป ธิชา ไปรีดชุดให้เขา ธิชารีดชุดเสร็จแล้วก็มานั่งเล่นโทรศัพน์ ธิชา แอบชำเลืองมองเด็กหนุ่ม "อืมมหล่อเหมือนกันนะเราน่ะ เป็นดารา นายแบบได้เลยนะนี่ จมูกโด่งเป็นสัน ตาโต ขนตางอน คิ้วเรียวยาวเข้ม บ้าๆๆเด็กนะนี่เด็กๆๆๆ" ธิชาสะบัดหัวแรงๆเหมือนอยากให้สิ่งที่คิดออกจากหัวไป นะนนตื่นแล้วแต่ธิชาเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ เขาไม่ปลุกเธอเดินหาชุดไปรอบๆจึงเจอธิชาเตรียมผ้าเช็ดตัวกับแปรงสีฟันยาสีฟันที่ยังไม่ได้แกะใช้ เธอรีดผ้าให้รีดให้กระทั้งกางเกงใน นะนนยิ้มน้อยๆ สิ่งเล็กๆที่เธอทำให้ ทำไมสุขใจเช่นนี้ นะนนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วแต่ยังไม่ถึงเวลาเข้างาน เขานั่งมองหน้าเนียนของเธออย่างไม่มีเบื่อ ทุกครั้งที่มองหน้าเธอ นะนน หัวใจจะเต้นโครมครม โครมคราม เขาเผลอยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนจมูกเกือบจะชนแก้มเธอ ธิชาลืมตามาเจพอดี "นะๆๆๆน้ำลายพี่น้ำลายไหล" ความตกใจ นะนน พูดละล่ำละลักติดๆขัดๆไปเรื่อยเปื่อย "บ้า..ไม่มีหรอกชั้นไม่เคยนอนน้ำลายไหล" ถึงจะปฏิเสธว่าไม่มีแต่เธอก็เช็ดแล้วเช็ดอีกด้วยความอาย ธิชาอาบน้้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเธอใสชุดยูนิฟอร์ของโรงแรม ชุดสูทสีดำเหมือนเดิม "พี่ทำงานตำแหน่งอะไรครับ" นะนนถาม "พี่อยู่ฝ่ายบริการจ่ะ ต้อนรับ ส่วนหน้า" ธิชากับนะนนลงไปทำงานพร้อมกันขณะที่ลงลิฟท์อยู่นั้น นะนน พูดกับธิชาว่า "พี่ครับ..วันนี้อย่าดื่มได้มั๊ยครับ ผมเป็นห่วง" คำพูดขอร้องของเด็กหนุ่มทำให้ธิชารู้สึกอบอุ่น อย่างบอกไม่ถูก "ได้จ่ะ จะพยายาม" "ไม่ได้ ต้องบอกว่า จะไม่ดื่มสินะๆขอร้องล่ะ" "อ่ะ ก็ได้ น้องชาย" ธิชาและ นะนนยิ้มให้กันอย่างมีความสุข