มินิมาร์ท...sell love
3207 คำ
" รับสมัคด่วน..พนักงานพาร์ทไทม์"
"เฮ้ยๆมึงๆนี่ไงเข้าไปสมัคดูกันพอดีเลย"
นะนนเด็กหนุ่มชั้นมัธยมปลายชวนเพื่อนเข้าไป
"กูไม่ทำนะแต่กูเข้าไปเป็นเพื่อนได้"
พายุตอบ
"OKกูทำคนเดียวก็ได้ ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ"
นะนนเรียนอยู่กำลังจะขึ้นมัธยม6 ช่วงนี้ต้องใช้เงินเยอะเขาเลยหางานพาร์ทไทม์เพื่อช่วยทางบ้าน
พายุเป็นเพื่อนรักกับนะนนแต่เรื่องทำงานเขาไม่เอา
พายุรอเพื่อนอยู่หน้าร้านมินิมาร์ทชื่อดัง
สักพักหนึ่งนนนก็ออกมา
"เริ่มงานพรุ่งนี้"
"เชี่ย..เร็วไปมั๊ยยังไม่ทันตั้งตัว"
"มึงตั้งตัวอะไรมึงไม่ได้ทำกูทำ"
"ก็ตั้งตัวเที่ยวกะกูสักวันไงส่งท้าย"
"คิดได้แค่นี้แหละมึงวันหยุดกูก็มีหรอกวันหยุดค่อยเจอกัน"
วันแรกของการเพิ่มงาน พนักงานพาร์ทไทม์จะเข้า5โมงเย็นเลิก5ทุ่แต่ถ้าวันใหนมาสายทดเวลาไปเที่ยงคืน งานหนักมากทั้งจัดของเติมของทั้งยังวิ่งมาขายของหน้าร้านมีพนักงาน2คนทำเกือบไม่ทัน
"เฮ้ย..น้องขอ ส้มตำ ลาบน้ำตก เอาน้ำตกไทรโยคนะเหอๆๆพี่ชอบน้ำตกไทรโยคมันมีความหลัง"
คนเมาพูดพร่ำไม่ยอมออกจากร้านไปสักที
พี่ติวพนักงานฟูลไทม์ไล่ก็ไม่ไป
"สั่งส้มตำตั้งนานทำไมยังไม่ได้รอนานแล้วนะ
ไหนบอกว่าหิวเมื่อไรก็แวะมาไงนี่ก็แวะมาแล้ว
ไม่เห็นจะได้ตามสั่งเลยโด่เว้ย"
"พี่ติวครับลุงคนนี้มาบ่อยมั๊ย"
นะนนถาม
"ไม่บ่อยหรอกทุกวัน 3เวลา เมาทั้งวัน เข้ามินิมาร์ททั้งวันไม่รู้มีความหลังอะไรกับมินิมาร์ทนี่พี่โทรแจ้งตำรวจแล้วอีกสักพักคงมาลูกค้าคนอื่นเขาจะกลัว"
ตำรวจมาพอดีเขามาเคลียสถานการณ์
"มานอนทำไมที่นี่เมาแล้วกลับบ้านสิคนเขาจะทำมาหากินนอนเกะกะร้านเขาไปๆลุกๆ"
ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์กำลังทำหน้าที่
"ไล่ผมทำไมใจดำจังที่บ้านผมมันร้อนขอนอนตากแอร์บ่ได้ติ เข้ามาเลยลูกค้าตามสบายผมไม่ถือ"
"มึงไม่ถือเขาถือ ลูกค้าเขากลัวหมดแล้วไปๆไปไปสงบสติอารมณ์ในคุก1คืน"
"ไม่ๆๆผมจะรอเมียที่นี่เมียผมบอกให้รอที่มินิมาร์ท"
เสียงโหวกเหวกโวยวายกว่าจะเคลียได้นะนนรู้สึกสงสารตำรวจจริงๆ
4ทุ่มกว่าๆใกล้เลิกงานแล้ว นะนน จัดของเช็คของเติมของไปเรื่อยๆจนกระทั่ง
"คลืดดดด เสียงประตูเปิดอัตโนมัติเปิดออก
นะนน หันไปดู"
"คนนี้ก็มาทุกวัน มาคนเดียว มากินเบียร์1ขวดแล้วก็ไป สวย เซ็กซี่มาก แต่นัยตามีบางสิ่งบางอย่าง"
ติวเล่า
"ทำไมพี่รู้"
นะนนถาม
"พี่เห็นทุกวัน เขาทำงานอยู่ โรงแรมใกล้ๆกันนี่แหละ"
"ติวตอบ"
สาวในแซ็กในชุดสูทสีดำสั้นนั้นเลือกซื้อของจนเสร็จแล้วมาคิดเงินที่เคาน์เตอร์
จริงอย่างที่ติวบอกเบียร์1ขวดแต่วันนี้มีของกินด้วยนิดหน่อยที่มินิมาร์ทจะมีบาร์เล็กๆไว้คอยบรืการลูกค้าไว้กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกับเครื่องดื่ม
สาวชุดสูทสีดำเปิดเบืยร์เทลงในแก้วทึบๆที่เตรียมมา คงใช่แหละการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
ในที่แบบนี้คงไม่เหมาะเท่าไร
ก่อนกลับไปสาวชุดสูทสีดำเดินมาที่เคาเตอร์อีกรอบ
"น้องๆ ชื่ออะไร?พึ่งมาใหม่หรือ พี่ไม่เคยเห็นหน้า
ยังเด็กอยู่เลยนะนี่ ขยันจริง"
"ผมชื่อ นะนน ครับ"
หญิงสาวมองที่ป้ายชื่อพนักงาน
"ชื่อแปลกดี ชนนน อ่านว่า ชน-นน หรือ ชะนะนน?"
"อ่านว่า ชะ-นะ-นน ครับ"
"น่ารักดีชื่อน่ารักดี"
นะนนเหลือบไปเห็นป้ายชื่อพนักงานสีทองที่ติดหน้าอกของหญิงสาว
"ธิชา"
เธอชื่อธิชานั่นเองกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆทำให้เธอดูเซ็กซี่มากขึ้น เธอเดินออกไปแล้ว นะนน เผลอมองตาม..เธอสวยมาก
นะนน เป็นเด็กหนุ่มที่ใฝ่เรียนรู้ เรียนได้เกรดดีตลอด
ทั้งๆที่ไม่เคยได้เรียนพิเศษเลย นะนนชอบอ่านหนังสือเยอะๆไม่ชอบเล่นเกมส์ออนไลน์ต่างจากพายุเพื่อนสนิท
"นะนน"
เสียงใครบางคนเรียก นะนน หันไปมอง
"อ้าว จีจี้มาไงน่ะ"
จีจี้เพื่อนห้องเดียวกับ นะนน บังเอิญมาซื้อของเลยทัก จีจี้แอบชอบ นะนน แต่เหมือน นะนนจะไม่รู้
"เรามากินข้าวกับครอบครัวที่โรงแรมใกล้ๆนี่แหละ
แล้วทำไมเธอมาทำงานที่นี่หล่ะ?"
"อ๋อ..เราอยากหาเงินช่วยครอบครัวน่ะอีกไม่นานเข้ามหาวิทยาลัยต้องใช้เงินเยอะ'
"ดีจังเลย..ขยันจัง ใครได้เป็นแฟนโชคดีตายเลย
ใครจะเป็นผู้โชคดีนะ"
จีจี้พยายามหยอด
"ไม่มีใครอยากได้เราหรอกบ้านเราฐานะไม่ค่อยดี
ใครจะมาชอบคนสมัยนี้เขารักสบายกัน"
"แต่เราไม่นะใครก็ได้ที่เราชอบแล้วก็ขยัน เหมือน
นะนน น่ะ "
จีจี้หยอดอีกรอบ
"ขอให้เจอเร็วนะคนคนนั้นน่ะ เราเอาใจช่วย"
นะนนตอบ
"งั้นเราไปก่อนนะ นะนนคนขยันแล้วเราจะแวะมาบ่อยๆ"
จีจี้ออกจากร้านมาพร้อมกับพึมพึมในลำคอว่า
"คนอะไรซื่อบื่อจริง หยอดแล้วหยอดอีกหยอดเป็นหยอดขนมครกเลยก็ยังไม่รู้เรื่อง แต่เอาเถอะหยอดไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็เสร็จเราสักวัน คนอะไรน่ารัก"
นะนนเรียนรู้ระบบงานได้เร็วมากตอนนี้คือทำงานคล่องมาก
"เก่งจังวันเดียวเป็นทุกอย่างเลย"
พี่ติวชม
"มันดึกแล้วน่ะครับถ้าอยู่เฉยๆมันจะง่วงเลยต้องเดินทำงานเยอะๆ"
ถึงเวลาเลิกงานแล้ว นะนน เดินกลับบ้านไปเรื่อยๆจนมาถึงป้ายรถเมล์เขาเหลือบไปเห็นธิชาร้องไห้ตรงที่นั่งรอรถเมล์เขาพยายามหลบเพื่อไม่ให้เธอเห็นเธออาจจะไม่อยากให้ใครเห็นเวลาร้องไห้ก็เป็นได้
"นะนน นะนน"
ธิชาเรียก นะนนสะดุ้งคงหลบไม่พ้นแล้วจึงเดินเขาไปหาเธอ
"ครับมีอะไรให้ผมช่วยครับพี่?"
"กินเบียร์เป็นเพื่อนพี่หน่อยได้ปะ?"
"ไม่ได้ครับ ผมเด็กอยู่ครับ"
"อื้อ..เด็ก เด็ก ที่ไหนกันโตแล้วใหญ่แล้วเนี่ย
สูงกว่าพี่ตั้งเยอะ สูงเท่าไรน่ะ?"
"185 ครับ ผมเป็นนักบาสของ รร. ครับ"
"มะมานั่งข้างๆพี่ "
"ผมนั่งเป็นเพื่อนได้แต่ขอไม่ดื่มนะครับ"
"ได้ๆขอแค่ตอนนี้มีคนข้างไรก็พอ"
นะนนคุยกับธิชาอยู่นานมากจนเบียร์หมดขวดแล้วขวดเล่า
"พี่ครับผมว่าพี่เมาแล้วนะครับ บ้านพี่อยูไหนครับผมจะเรียกแท็กซี่ให้"
"พี่มีคอนโดอยู่หลังมินิมาร์ทที่เธอทำงานน่ะแหละ"
"อ้าว..แล้วทำไมพี่ไม่ไปดื่มที่ห้องล่ะครับมานั่งตรงนี้อันตรายนะเดี๋ยวผมเดินไปส่งที่ห้องนะครับ"
"Ok..เชื่อน้อง..เห็นแก่ความหล่อนะนี่..ขึ้นไปส่งบนห้องได้ปะ?"
"ไม่เหมาะมั๊งครับพี่ เกิดแฟนพี่มาเห็นผมอยู่ในห้องผมตายพอดี "
"หึหึหึ..แฟนที่ไหน..แฟนพี่มันตายไปแล้ว..ฮือๆๆๆๆ
มันตายไปจากใจพี่แล้ว...คนไม่ดี..คนเฮงซวย..."
พูดไปร้องไห้ไปดีที่ดึกแล้วไม่มีคนเดินพลุกพล่านไม่งั้น
คนคงจะมองไม่ดีเป็นแน่ ธิชา เดินเซไปเซมาจนนะนนต้องคอยประคองให้เดินตรงทางเขาไม่รู้เลยว่าเธอไปเจอเรื่องราวอะไรมาบ้างดูเหมือนเธอจะเจ็บปวดมาก นะนน พาเธอมาส่งจนถึงคอนโด
แต่เหมือนว่าสภาพแบบนี้คงขึ้นไปเองไม่ไหว นะนนจึงตัดสินใจพาเธอไปส่ง
"ผมขึ้นไปส่งพี่สาวข้างบนได้มั้ยครับ"
นะถามนิติบุคคลที่เฝ้าหน้าลิฟท์คอนโด
"ได้สิจ๊ะ พี่สาวจริงนะ"
นิติบุคคลสาวถามพร้อมทำสายตาเป็นประกายใส่นะนน นะนนจำเป็นต้องโกหกเพราะตอนนี้ธิชาเริ่มจะหลับแล้วไม่รู้จะพาเธอขึ้นลิฟท์ยังไงชุดเธอก็สั้น
สุดท้ายตัดสินใจอุ้มไปจนได้
"น้องชายน่ารักจริงเชียวดูแลพี่สาวดีมากอยากมีน้องแบบนี้บ้าง"
นิติบุคคลสาวพูด
นะนนค้นหาคีการืดเพื่เปิดประตูห้องอย่างทุลักทุเล
เข้ามาจนได้ นะนนคิดว่ารีบวางเธอบนเตียงเสร็จแล้วจะรีบออกไปแต่ไม่ทัน
"อุ๊ๆอ๊วกกก"
"หมดกันเปื้อนหมดทั้งคู่เลยทำไงล่ะทีนี้ กลับแบบนี้คงไม่ได้ แล้วพี่เขาจะทำไง อี๋..เหม็นมาก นี่มันลำยองปี2023นี่นาแค่อกหักเป็นไปได้ขนาดนี้หน้าตาก็ดีหาใหม่ก็ได้..เฮ้อ.."
ธิชาเธอโชคดีที่เจอเด็กผู้ชายที่ไม่ประสีประสาอย่าง นะนน ไม่งั้น อาจะไม่รอดก็ได้ธิชาเครียดกับงานทั้งกับคนรักทุกสิ่งทุกอย่างประดังประเดเข้ามา
ทำให้เสียสูญ
นะนนเปิดตู้ค้นหาเสื้อผ้าที่พอจะเปลี่ยนได้แต่ไม่มี
ธิชาตัวเล็กเสื้อผ้าก็เล็กไปหมดยังค้นไม่ทันจะเสร็จ
เสียงอาเจียนก็ดังมาอีก นะนน หันไปมองดู
"โอ๊ะ..งานเข้าอีกแล้วคราวนี้เต็มที่นอนเลยจะทำไงดีล่ะทีนี้โอย จะบ้า..."
นะนนอุ้มธิชาไปล้างตัวอย่างทุลักทุเลเขาเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่ฉวยโอกาสสาวสวยมากคนนี้อุ้มเธอไปล้างทั้งชุดถอดแค่เสื้อคลุมออกแล้วใช้ผ้าห่มห่อตัวเธอมาที่โซฟาใช้มือค่อยๆล้วงไปปลดผ้าพยายามไม่ให้โดนของสงวน
"อุ๊ย..พลาดจนได้ขอโทษนะครับผมไม่ได้ตั้งใจ"
เขาพูดกับเธอที่หลับไม่รู้อะไรเลยมือไปโดนเอาบางอย่างนุ่มๆนิ่มๆ นะนน สะดุ้งสุดตัว รีบชักมือออกแล้วพยายามใหม่อีกครั้งจนถอดเสื้อนอกแล้วเสื้อในเสร็จ ต่อไปก็กระโปรงสั้นทั้งฟิตเปรี๊ยะเขาค่อยๆล้วงไปใต้ผ้าห่มจับเธอนอนตะแคงปลดตะขอที่อยู่ด้านหลังกระโปรงออกจนได้โดยไม่พลาดโดนอะไร
เหลือชิ้นสุดท้ายแล้วเขาครุ่นคิดว่าจะถอดดีไม่ถอดดีแต่มันเปียกจำเป็นต้องถอดสุดท้ายก็ตัดสินใจถอดออกจนได้
"เฮ้.!..โล่งอก..งานถอดยังยากงานใส่คงยากกว่าใส่เสือคลุมอาบน้ำแล้วกันนะ"
เขานำเสื้อผ้าผ้าปูเตียงที่เลอะไปซักปั่นแห้งที่เครื่องซักผ้าทั้งของเขาและของหญิงสาวทำไปพลางคิดไป
"กู มาทำอะไรที่นี่วะเนี่ยป่านนี้ถ้ากลับบ้านคงได้นอนไปแล้ว ตี3แล้ว รอให้ชุดแห้งก่อนแล้วค่อยแอบออกไปดีกว่า"
นะนน นั่งคิดอยู่บนโซฟา เขานำผ้าปูที่นอนอันใหม่มาปูให้เสร็จแล้วก็อุ้มธิดาไปนนอนบนเตียง
เขาเดินทั้งวันทำงานหนักจนเพลียเขาเหนื่อย..
จนเผลอหลับไปทั้งที่ยังไม่ใส่เสือเขาถือวิสาสะนำผ้าเช็ดตัวในตูมาใส่ไว้ก่อน
"กรี๊ดดดดดด.!...!"
เสียงกรีดร้องทำให้ นะนนตื่น
"แกๆๆๆๆเข้ามาห้องชั้นได้ไงแกทำอะไรชั้นแกงัดห้องของชั้นเข้ามาใช่มั๊ย..คนเลว..ชั้นจะแจ้งความ
แกติดคุกหัวโตแน่"
ธิชาคิดอยู่ในใจว่าคบกับแฟนหนุ่มตั้งหลายปียังไม่เคยปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาแต่นี่กลับมาเสียตัวให้เด็กคิดแล้วแค้นใจโดนเด็กมาพรากพรหมจรรย์
เสียได้มองรอบๆที่นอนมีเปลี่นที่นอนด้วย
นะนน พยายามอธิบายแต่ธิชาไม่ฟังเลยทั้งปาข้าวของใส่ทั้งจิกทั้งข่วนจนเป็นแผลเต็มตัว
"แก..ทำลายหลักฐานใช่มัย ข่มขืนชั้นเอาผ้าปูที่นอนไปซักด้วย ไอ้เลวไอ้บ้าชั้นไม่เอาแกไว้แน่"
ยื้อยุดฉุดกระชากจนผ้าเช็ดตัวที่ นะนนนุ่งหลุดเห็น
อะไรต่อมิอะไรหมดเลย
"กรี๊ดดดด..ไอ้ลามกไอ้ทะลึ่ง"
นะนนจับผ้าเช็ดตัวมานุ่งพร้อมกับเอาผ้าห่มมาพันล๊อคตัวเธอไว้ใช้แขนที่แข็งแรงกอดหญิงสาวไว้อย่างทุลักทุเลเพราะเธอดิ้นไม่หยุด เขานอนทับเธอไว้เพื่อล็อคให้ดิ้นไม่ได้ใช้มือหนึ่งปิดปากไม่ให้เธอพูด
"แฮกๆๆๆ.โอยเหนื่อย พี่ครับฟังนะพี่เมาอยู่ตรงป้ายรถเมล์แล้วพี่ก็เรียกผมมาแล้วพี่ก็เมามากผมหวังดีเลยมาส่ง แล้วพี่ก็หลับ แล้วพี่ก็อ้วกใส่ผม แล้วพี่ก็อ้วกใส่ที่นอนเลอะเทอะไปหมด"
นะนนเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้เธอฟังพร้อมอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างจนหมดจนเธอเข้าใจ
"ทำคุณบูชาโทษโปรดสัตว์ได้บาปจริงๆง่วงก็ง่วงเหม็นก็เหม็น นี่ผมต้องไปเรียนนะนี่เลยไม่ได้ไปเรียนเพราะพี่เลย เจ็บตัวด้วยแผลเต็มตัวเลยแสบด้วยเนี่ลอยเล็บน่ะ"
"อืมมเออ..ขอโทษนะ มาพี่ทายาให้ ขอโทษจริงๆ"
ธิชาสำนึกผิด
ธิชาทายาให้ นะนน พลางคิดว่าเด็กอะไรร่างกายกำยำล่ำสันผิวค่อนค่างขาวเด็กสมัยนี้ตัวโตจริง
นะนนไม่เคยโดนตัวผู้หญิงเลยเด็กหนุ่มที่วัยกำลัง
แตกหนุ่มพอมาเจอมือของผู้หญิงสัมผัสตามตัว
หัวใจเจ้ากรรมมันเต้นโครมคราม โครมคราม
"เอ่อๆ พอแล้วครับขอบคุณครับ พี่โชคดีนะที่เจอผม
เพราะผมทำอะไรผู้หญิงไม่เป็นหรอก ผมยังบริสุทธิ์อยู่ "
ธิชาหัวเราะเบาๆพร้อมพูดว่า
"เธอเป็นเกย์เหรอ"
"ไม่ๆๆไม่ใช่ แค่ผมไม่สนใจเรื่องพวกนี้ผมชอบเรียนมากกว่ามีอนาคตดีๆแล้วค่อยคิดน่ะ"
"รอแป๊บนะเดี๋ยวหาชุดให้ใส่ ใส่ชุดพนักงานที่ตากไว้คงไม่เหมาะ เดี๋ยวพี่ กลับมารีดให้ แล้วเราไปกินข้าวกัน ถือซะว่า เลี้ยงขอบคุณ และขอโทษที่ทำให้เจ็บตัว"
"ไม่เป็นไร ผม เกรงใจเดี๋ยวผมกลับบ้านดีกว่า"
"เด็กน้อยเอ้ย..กลัวแม่ว่าเหรอ?"
ไม่ครับ แม่ไม่อยู่บ้านแม่กับพ่อทำงานเลิก 5โมงเย็นสวนทางกลับผม เข้างาน5โมงเย็น"
"ดีเลย งั้นวันนี้อยู่กับพี่นะ ปะน้องรักพี่จะพาไปเที่ยว
อ่ะใส่ซะ"
ธิชาส่งชุดให้ใส่เป็นกางเกงหูผูกกับเสื้อยืดเขารับไปใส่แต่มันดูตลกๆชอบกลขาลอยขึ้นมาครึ่งหน้าแข้ง
เสื้อก็ดูรัดติ้ว ดู ก็รู้ เป็นชุดพี่เขา
"5555 ชุดนี้ใหญ่สุดที่มีนะนี่พี่ใส่ทั้งหลวมทั้ยาวลากพื้นเธอนี่ยาวจริง ยาวทุกส่วนปะนี่"
นะนนเขิลอาย
"ทะลึ่ง พี่นี่ พี่มีแฟนนี่ไม่มีชุดแฟนพี่เหรอ?"
"แฟนพี่ไม่เคยขึ้นมาหรอก นอกจาก พ่อแม่ไม่เคยมีใครขึ้นมา เธอเป็นผู้ชายคนแรกที่ขึ้นมาแต่ต่อจากนี้
จะมาเมื่อไรก็ได้นะพี่อนุญาต"
ธิชาพูดพร้อมกับยิ้มให้เด็กหนุ่มอย่างอ่อนโยน รอยยิ้มของเธอช่างสวยและมีเสน่ห์ยิ่งนัก นะนนหัวใจเต้นแรงอีกแล้ว ธิชาใส่กางเกงหูผูกขาสั้นกับเสื้อยืด
หน้าปราศจากเครื่องสำอางใดๆผิวขาวผ่องหน้าเนียนใสอมชมพูปากเล็กเป็นกระจับ ตัวเล็กๆ สูงสัก160 โดยประมาณ ตัวหอมอ่อนๆ กลิ่นแป้งเด็ก
ยิ่งยืนใกล้หัวใจยิ่งเต้นโครมคราม
"ธิชา..ธิชา...เมื่อคืนเมามากน้องชายแสนดีแบกขึ้นไปน่ะ ขอสมัคเป็นน้องสะใภ้ได้มั๊ยนี่ ?"
นิติบุคคลแซว
"ไม่ได้หรอกจ่ะ คนนี้แฟนค่ะ เปลี่ยนมากินเด็กบ้าง ไรบ้างพอให้ได้กระชุ่มกระชวย"
ธิชาพูดพร้อมกอดเอว นะนน ตกใจ ตัวแข็งทื่อ
ธิชายิ่งเห็นความไม่ประสาของ นะนน ยิ่งแกล้ง
นะนน ทำให้ธิชาลืมความเจ็บปวดได้บ้าง เพราะการแกล้ง นะนนรู้สึกสนุกดี ยิ่งเวลา เขิล หน้าแดง หูแดง สนุกมาก
"พี่ครับอย่าล้อเล่นสิคนจะว่าเอานะพี่เป็นผู้หญิงด้วย
ถ้าวันหนึ่งพี่มีแฟนจริงๆเขาจะว่าพี่เปลี่ยนแฟนบ่อย
มันไม่ดี"
"ก็มาเป็นแฟนจริงๆสิ"
"เลิกแกล้งเถอะครับ ตอนแรกร้องไห้จะเป็นจะตาย
หาว่าผมลักหลับบ้างแหละข่มขืนบ้างแหละ"
"555พี่ชักจะชอบเธอเสียแล้วสิ ปะเธอคงเหนื่อยกับพี่มาทั้งคืนแล้วกลับขึ้นไปนอนคอนโดพี่เถอะนะไม่ต้องเสียเวลากลับบ้านเราะที่ทำงานเธออยู่หน้าคอนโดนี่"
เสียงที่ธิชาพูดดังจนคนที่นั่งกินข้าวข้างๆ พูดนินทาซุบซิบๆกันสนุกปากเพราะคิดกันไปไกล
เขายอมทำตามที่เธอบอกเพราะเหนื่อยและง่วงมากตอนนี้ ขึ้นมาถึงเขานอนบนโซฟา ธิชาบอกให้ไปนอนบนเตียงก็ไม่ไปหนังท้องตึงหนังตาหย่อน
สุดท้ายก็หลับไป ธิชา ไปรีดชุดให้เขา ธิชารีดชุดเสร็จแล้วก็มานั่งเล่นโทรศัพน์ ธิชา แอบชำเลืองมองเด็กหนุ่ม
"อืมมหล่อเหมือนกันนะเราน่ะ เป็นดารา นายแบบได้เลยนะนี่ จมูกโด่งเป็นสัน ตาโต ขนตางอน คิ้วเรียวยาวเข้ม บ้าๆๆเด็กนะนี่เด็กๆๆๆ"
ธิชาสะบัดหัวแรงๆเหมือนอยากให้สิ่งที่คิดออกจากหัวไป
นะนนตื่นแล้วแต่ธิชาเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้
เขาไม่ปลุกเธอเดินหาชุดไปรอบๆจึงเจอธิชาเตรียมผ้าเช็ดตัวกับแปรงสีฟันยาสีฟันที่ยังไม่ได้แกะใช้
เธอรีดผ้าให้รีดให้กระทั้งกางเกงใน นะนนยิ้มน้อยๆ สิ่งเล็กๆที่เธอทำให้ ทำไมสุขใจเช่นนี้
นะนนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วแต่ยังไม่ถึงเวลาเข้างาน เขานั่งมองหน้าเนียนของเธออย่างไม่มีเบื่อ
ทุกครั้งที่มองหน้าเธอ นะนน หัวใจจะเต้นโครมครม
โครมคราม เขาเผลอยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนจมูกเกือบจะชนแก้มเธอ ธิชาลืมตามาเจพอดี
"นะๆๆๆน้ำลายพี่น้ำลายไหล"
ความตกใจ นะนน พูดละล่ำละลักติดๆขัดๆไปเรื่อยเปื่อย
"บ้า..ไม่มีหรอกชั้นไม่เคยนอนน้ำลายไหล"
ถึงจะปฏิเสธว่าไม่มีแต่เธอก็เช็ดแล้วเช็ดอีกด้วยความอาย
ธิชาอาบน้้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเธอใสชุดยูนิฟอร์ของโรงแรม ชุดสูทสีดำเหมือนเดิม
"พี่ทำงานตำแหน่งอะไรครับ"
นะนนถาม
"พี่อยู่ฝ่ายบริการจ่ะ ต้อนรับ ส่วนหน้า"
ธิชากับนะนนลงไปทำงานพร้อมกันขณะที่ลงลิฟท์อยู่นั้น นะนน พูดกับธิชาว่า
"พี่ครับ..วันนี้อย่าดื่มได้มั๊ยครับ ผมเป็นห่วง"
คำพูดขอร้องของเด็กหนุ่มทำให้ธิชารู้สึกอบอุ่น
อย่างบอกไม่ถูก
"ได้จ่ะ จะพยายาม"
"ไม่ได้ ต้องบอกว่า จะไม่ดื่มสินะๆขอร้องล่ะ"
"อ่ะ ก็ได้ น้องชาย"
ธิชาและ นะนนยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
- ผู้เขียน
