“นี่คุณตื่นได้แล้ว คุณ...”
เช้าวันต่อมา เพชรพราวที่ตื่นก่อนรีบลุกขึ้นอาบน้ำอาบท่าด้วยร่างกายที่อ่อนเพลีย แต่ด้วยเช้านี้ต้องเข้าไปตรวจโรงพยาบาลสาขาที่ตัวเมืองนครราชสีมาเธอเลยต้องกัดฟันลุกไปอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อยก่อนจะเดินมาปลุกอีกคน ที่ยังนอนแผ่หลาไม่ยอมตื่น
“อื้อ ขออีกสิบนาทีนะ ผมเพลียมากเลย”
เสียงอ้อแอ้ดังขึ้นพร้อมทั้งหันร่างหนีไปอีกทางเพื่อกันการรบกวน แต่หญิงสาวไม่ยอมเมื่ออีกเพียงครึ่งชั่วโมงจะถึงเวลาประชุมแล้ว
“ไม่ได้ มีประชุมเช้า ถ้าไปสายใครเขาจะเชื่อถือคุณล่ะ นี่! ตื่นได้แล้ว คุณ!”
“เฮ้อ ก็ได้ๆๆๆ นี่คุณไม่เหนื่อยบ้างรึไง...อ้อ ลืมไปคุณนอนเฉยๆนี่น่า”
ไอ้มาเฟียบ้าเอ้ย! ยังมีหน้ามาพูดหน้าตาระรื่นอีก! ฝากไว้ก่อนเถอะ!
“ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ เดี๋ยวฉันไปเตรียมชุดไว้ให้ จะได้ไม่ต้องใช้เวลานาน”
พูดจบเพชรพราวก็เดินออกไปเพื่อเตรียมชุดให้เขาทันที ส่วนไรอันที่มองตามไปอดรู้สึกสุขใจไม่ได
