“นี่เหรอคะอาหารสุดวิเศษที่คุณโม้นักโม้หนา”
“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่แหละอาหารโปรดที่ผมกินทุกกกกวัน”
ไรอามองชามบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อว่าเธอต้องมากินมันทั้งๆที่ก่อนหน้านี้มีอาหารสุดหรูวางเต็มอยู่ตรงหน้าแท้ๆ
“ผมขอโทษนะที่พาคุณไปทานที่อื่นไม่ได้ ตอนนี้รูปเราคงเต็มอินเตอร์เน็ตไปหมดแล้ว”
“อืม ฉันกินอะไรก็ได้ แค่เสียดายอาหารที่ร้าน กินไปแค่นิดเดียวเอง”
“เดี๋ยวเอาไว้ผมพาไปอีก แต่คงเป็นที่อื่นนะ”
“อืม...”
ไรอาตอบรับออกมาพร้อมกับเริ่มจัดการบะหมี่กึ่งตรงหน้าอย่างหิวโหยไม่แพ้กันกับชายหนุ่ม ก่อนจะตบท้ายด้วยไอศกรีมของโปรดของเจสัน
“นี่คุณอยู่ห้องใหญ่โตขนาดนี้คนเดียวเหรอ”
“อ่าว สนใจมาอยู่กับผมไหมละ”
“บ้า ฉันแค่อยากรู้ มันดูใหญ่มาก เผลอๆใหญ่กว่าบ้านทั้งหลังอีก”
“อืม พ่อกับแม่ผมอยู่อเมริกาน่ะ มีแค่ผมที่อยู่ที่นี่เพราะต้องทำงาน นานๆจะบินไปเยี่ยมพวกท่านที”
ไรอาหันไปมองหน้าดาราหนุ่มที่สลด
