ตอนที่ 2 กลับมาเจอกันอีกครั้ง
1571 คำ
3 ปีต่อมา
"ยัยน้องมหาลัยของแกให้ใส่กระโปรงสั้นขนาดนี้เลยเหรอวะ หรือโดนแม่ตัดค่าขนม"
"เรื่องของหนู พี่ขามอย่ายุ่ง"
"อ้าวนี่พี่นะโว้ย คิดจะฟังกันบ้างไหม ยัยน้องกลับมาก่อนยัยเด็กนี่แสบขึ้นทุกวันเมื่อไหร่ไอ้ป้องจะกลับมาจัดการวะ"
มะขามตะโกนเรียกน้องสาวสุดที่รักที่นับวันยิ่งแต่งตัวแรงขึ้นไปทุกวัน ตอนนี้เป็นสาวสะพรั่งเต็มตัวแล้วพี่ชายอย่างเขาก็ถึงกับหนวดกระตุกทุกครั้งที่เห็นการแต่งตัวของน้องสาว เขาเป็นผู้ชายรู้ดีว่าพวกนั้นมันจะมองอะไรถ้าเธอแต่งตัวแบบนี้ออกจากบ้าน
ลูกพลับในวัย 19 ปีสาวสวยเปรี้ยวซ่าส์ที่หนุ่มๆ หมายปองเกือบทั้งมหาลัย เธอยังคงไม่คบใครจริงจังมีแต่คุยเล่นๆ ไปเรื่อยพออีกฝั่งจะจริงจังเธอก็สะบัดก้นงอนๆ ของเธอหนี
แม้เธอจะร้ายจะแรงเพียงใดแต่ในสายตาของปรานีและชัยวัฒน์เธอก็ยังมองว่าสาวน้อยยังคงน่ารักน่าเอ็นดูตลอดไม่ว่าเธอจะเป็นยังไง
กริ้งๆๆๆ
"ลูกพลับไปเรียนแล้วเหรอจ๊ะลูก"
"ค่ะคุณป้า คุณป้าจะใช้อะไรลูกพลับรึเปล่าคะ"
หญิงสาวถามด้วยความแปลกใจปกติคุณป้าปรานีไม่เคยโทรมาหาเธอแต่เช้าขนาดนี้หรือท่านจะไม่สบาย
"เปล่าๆ ป้าแค่จะบอกหนูว่าพี่เขาจะกลับมาแล้วนะ หนูว่างไปรับพี่เขากับป้าไหมวันมะรืนนี้"
"อะ เอ่อ วันนั้นลูกพลับมีเรียนค่ะคุณป้า "
"อ่อจ้าไม่เป็น เราค่อยมากินเลี้ยงที่บ้านกันตอนเย็นก็ได้ งั้นป้าไม่กวนหนูแล้วขับรถดีๆ นะลูก"
"ค่ะคุณป้า จุ๊บๆ นะคะ"
หญิงสาวได้ยิ่งเสียงหัวเราะเอ็นดูของปรานีตามสายมา ไม่ว่าจะกี่ปีสาวน้อยข้างบ้านก็ยังน่ารักน่าเอ็นดูในสายตาเธอตลอด
ปรานีคิดว่านี่ถ้าลูกชายเธอชอบลูกพลับก็คงจะดี ถ้าได้สะใภ้คนนี้มาเธอคงจะถูกใจและดีใจมากๆ
เพียงแค่ได้ยินว่าชายหนุ่มที่เธอแอบรักจะกลับมาแล้วหัวใจของลูกพลับก็เต้นรัวสั่นสะท้านจนต้องจอดรถข้างทาง
มือเรียวสวยยกขึ้นมากุมอกตูมๆ บริเวณหัวใจที่เต้นแรงแทบจะกระเด็นกระดอนออกมาจากอก
เธอคิดว่าเธอจะรักเขาน้อยลงแล้วแต่พอได้ยินชื่อเขาทีไรหัวใจดวงน้อยก็สั่นไหวทุกครั้ง แบบนี้จะให้เผื่อใจอะไรได้อีก
แต่ที่ทำให้เธอปวดใจไม่หายคือ เธอแอบเข้าไปสอดส่องเขาผ่านโซเชียลมีเดียเห็นว่าเขาประสบความสำเร็จแถมยังมีสาวสวยข้างกายที่ค่อยให้กำลังใจเขาไม่ห่างเธอก็ยิ่งทรมานหัวใจ
อยากเลิกรักแต่ก็ทำไม่ได้เลยได้แต่อดทนรอให้เขากลับมาแล้วหาวิธีแย่งเขามาเป็นของเธอให้ได้
ใครจะว่าเธอเลวเธอร้ายเธอก็ไม่สน ผู้ชายคนนี้เธอจองแล้วก่อนใครมาหลายปีอยู่ๆ จะมีใครมาแย่งไปได้ยังไง คอยดูกลับมาคราวนี้เธอจะอ่อยจะร้ายให้เขาตกหลุมรักเธอจนไปไหนไม่ได้เลย
ในที่สุดวันที่ปกป้องเดินทางกลับมาไทยก็มาถึง แม้จะปฏิเสธว่าไม่สนใจแต่ลูกพลับก็ตื่นแต่เช้ามาแต่งตัวเลือกเสื้อผ้าเพื่อรอกินเลี้ยงตอนเย็นตั้งแต่ไก่โห่
"ใส่ชุดไหนดีนะที่ทำให้พี่ฟ้องตะลึงทันทีที่เห็นเรา"
หญิงสาวสุดเซ็กซี่ยืนเลือกชุดอยู่นานจนเที่ยงก็ยังตัดสินใจไม่ได้ระหว่างเดรสสั้นเกาะอกสีแดงหรือสีดำดี
เสียงรถที่วิ่งเข้ามาในบ้านของเพื่อนบ้านทำให้เธอรีบวิ่งไปส่องหน้าต่างดูเมื่อรู้ว่าคงเป็นคุณป้าปรานีที่ไปรับปกป้องกลับมาแล้ว
วินาทีที่เห็นแผ่นหลังแกร่งกว้างใหญ่ของเขาเธอก็ใจสั่นแทบจะกระเด็นกระดอนออกจากอก มองไกลขนาดนี้ออร่าความหล่อของเขายังพุ่งมากระแทกใจเธอเลย
ปกป้องพี่ชายข้างบ้านที่เธอแอบรักเขาเปลี่ยนไปเยอะมา ดูหล่อขึ้นขาวขึ้นแถมดูจะมีกล้ามเนื้อขึ้นอย่างคนดูแลตัวเองอย่างดี
"ทำไมพี่ป้องหล่อขึ้น อุ้ย!"
ลูกพลับรีบหลบฉากอย่างไวเมื่อเขาหันหน้ามามองตรงที่เธอแอบมองอยู่ ตอนนี้เธอตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกอยู่ๆ ก็รู้สึกอายขึ้นมาเฉยๆ
"ยัยน้องนั่งทำอะไรตรงนั้น ไอ้ป้องมาแล้วนะ จะไปก่อนหรือรอไปเย็นที่เดียว"
"น้องจะไปตอนเย็น ว่าจะชวนกายมาด้วย"
"ชวนมันมาทำไมคบกันอยู่เหรอ" มะขามถามเสียงดุ
"ไม่ใช่! พี่ขามอย่ายุ่งกับน้องได้ไหม น้องโตแล้วนะ" พูดจบลูกพลับก็เกินปึ้งปังเข้าห้องไปทันที ทำให้พี่ชายอย่างมะขามได้แต่ส่ายหน้าด้วยความละเหี่ยใจ
"ก็เพราะโตนี่แหละถึงหวง ยังน้อง! ทำไมพูดไม่จบชอบเดินนี้ตลอดถ้าไม่ติดว่าจะไปฟ้องไอ้ป้องจะจับตีให้ก้นลายเลย"
มะขามคุณหมอศัลยแพทย์ที่ทำงานโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่งบ่นน้องสาวคนสวยด้วยความไม่พอใจ
ลูกพลับเดินเร็วๆ กลับมาที่ห้องของตัวเอง ไม่อยากฟังพี่ชายบ่น หญิงสาวมองกองเสื้อผ้าที่วางอยู่มากมายเต็มเตียงนอนด้วยความคิดหนัก
"ชวนกายมาดีกว่าเผื่อพี่ป้องเอาแฟนมาด้วยเราจะได้ไม่หน้าแตก"
รัชชานนท์ หรือกาย ที่ลูกพลับพูดถึงคือเพื่อนสนิทของเธอและเป็นญาติลูกพี่ลูกน้องของปกป้องด้วย ถึงชวนมาเธอคิดว่ามันก็ไม่น่าเกลียดและมีพิรุธอะไรให้ใครสงสัย
มะขามมาหาเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายปีด้วยความคิดถึง ไม่มีคนค่อยปราบพยศยัยตัวแสบช่วยเขาตั้งหลายปีรู้สึกเหนื่อยจนแทบอยากลาออกจากการเป็นพี่ชายยัยตัวแสบทุกๆ วันได้ทำได้
"ทำไมไปตั้ง 3 ปีรู้ไหมกูนี่แทบจะควบคุมยัยน้องไม่ได้แล้วนะมีผู้ชายมาจีบทุกวันแถมแต่งตัวโป้ขึ้นด้วย"
"กูเข้าทำงานคลินิกที่นั่นเพื่อหาแนวทางอยู่ แล้วลูกพลับไม่มาเหรอ ทำไมมึงปล่อยให้น้องเสียคน"
ปกป้องมองหาสาวน้อยที่เขาคิดถึงมานาน เธอโกรธเขาไม่ติดต่อเขาเลยไม่ว่าเขาจะพยายามติดต่อเธอมากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็อดที่จะต่อว่าเพื่อนรักไม่ได้ ให้ดูแลแค่นี้ยังทำไม่ได้
"รอไอ้กายอยู่ ช่วงนี้ตัวติดกันอย่างกับเป็นแฟนกันมึงคิดดูกูจะห้ามอะไรได้พูดก็เถียงตลอดเอาแต่ใจ"
ได้ยินแบบนั้นดวงตาของปกป้องก็กระตุกไหววูบไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะกลับมาเป็นปกติ แม้แต่มะขามเองก็ยังมองไม่ทันเพราะมัวแต่รายงานเรื่องน้องสาวตัวแสบอยู่
"นั่นไงมานู่นแล้ว"
มะขามชี้มือไปยังลูกพลับสาวน้อยน่ารักที่เขาเอ็นดูในวันนั้น แต่วันนี้เธอเปลี่ยนไปเป็นผู้หญิงสาวเต็มตัวแถมยังเซ็กซี่แทบทำเขาหยุดหายใจ
แต่ที่ทำให้เขาขัดใจคือชุดวาบหวิวที่เธอใส่โชว์เนื้อหนังมังสามากเกินไปจนน่าเกลียด แถมยังใกล้ชิดผู้ชายคนอื่นเกินไปจนดูไม่งาม
เขาไม่ใช่คนหัวโบราณแต่น้องน้อยในอดีตไม่ใช่แบบนี้ เธอมั่นใจในตัวเองมากขึ้นใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มส่งยิ้มมาทางพวกเขาสองคนพร้อมกับเดินเข้ามาหา
"ยินดีต้อนรับกลับมานะพี่ป้อง" รัชชานนท์บอกญาติห่างๆ ด้วยความยินดี
"ขอบใจที่มานะ "
แม้ปากจะพูดแต่สายตาเขาจับจ้องมองไปเพียงสาวน้อยคนสวยที่ยืนนิ่งไม่สนใจจะทักทายเขาด้วยซ้ำยิ่งคิดว่าเธอเปลี่ยนไปแล้วใจมันก็ร้อนรุ่มขึ้นมาแปลกๆ
"คราวนี้พี่ก็เปิดคลินิกได้แล้วสิครับ" รัชชานนท์ยังถามต่อ
"คิดไว้แบบนั้น แต่ก็ยังหาทำเลอยู่ตอนนี้"
ลูกพลับรู้สึกอึดอัดกับสายตาคมกริบที่พี่ชายข้างบ้านมองมามากๆ มือไม้ก็เกะกะไม่รู้จะวางไว้ตรงไหนเธอรู้สึกวูบวาบกับสายที่ที่เขากำลังมองเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเพื่อสำรวจอะไรบางอย่าง
"เดี๋ยวลูกพลับไปหาคุณป้านีก่อนนะคะ"
พูดจบหญิงสาวก็เดินไปทันทีไม่รอให้ใครอนุญาต ถ้าเธออยู่ต่อตัวเธอต้องลุกไหม้เพราะสายตาร้อนแรงของเขาแน่ๆ
"เดี๋ยวยัยน้องไม่คิดว่าจะทักทายพี่ชายสุดที่รักเลยรึไง"
มะขามร้องเรียกน้องสาวตามหลังไปแต่ดูเหมือนว่าจะโดนร้องเมินอีกแล้ว
ปกป้องมองตามหญิงสาวไปด้วยใบหน้านั่งเฉยเย็นชาในแบบฉบับของเขา พลางคิดว่าเธอคงจะยังไม่หายโกรธเขาแน่ๆ หรือเธอเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่นแล้วที่ไม่ใช่เขา ถ้าเป็นอย่างหลังเขาคงจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นแน่ๆ
- ผู้เขียน
