บทที่ 04 ลั่นไก

930 คำ

ปัง! เสียงปืนดังขึ้นภายในห้องซ้อมขนาดใหญ่ของคฤหาสน์หลายล้านของฟรานซิส สายตาและจิตใจของหญิงสาวจดจ่ออยู่ที่ปลายกระบอกปืนมันวาวโดยมีลูกน้องคนสนิทของฟรานซิสเป็นคนฝึกสอน “คุณพริกแกงต้องมีสมาธิให้มาก สายตาต้องมุ่นมั่นจดจ่ออยู่ที่เป้าหมายอย่างชัดเจน” ไมเคิลแนะนำพริกแกง “ฉันเล็งแล้วนะแต่ไม่โดนเลย” พริกแกงหันมามองหน้าไมเคิลด้วยใบหน้าผิดหวัง เพราะเธอทำตามคำสอนของไมเคิลทุกอย่างแต่เธอก็ยังยิงไม่โดนเป้าหมายเลยสักลูก “ฝึกไปเรื่อยๆ จะเก่งเองครับ” “โอเค” พริกแกงยกยิ้มออกมาอย่างคนมีหวัง ก่อนจะเล็งปลายกระบอกปืนไปที่เป้าหมายอีกครั้ง ฟรึ่บ! “เฮ้ย!” พริกแกงเอี้ยวหน้ากลับมามองคนที่มายืนประกบหลังของเธอแต่มันจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากฟรานซิส “....” ฟรานซิสไม่ได้พูดอะไรออกไปแต่กลับจับแขนของหญิงสาวให้เหยียดออกไปให้ตึงและเล็งปลายกระบอกปืนไปที่เป้าหมาย พริกแกงจึงละสายตาจากใบหน้าหล่อเหลาของฟรานซิส มองไปที่เป้าหมายแล้วกดยิงออกไปทันที ปัง! “โดนแล้ว” พริกแกงยกยิ้มออกมาเมื่อเธอยิงโดนเป้าหมายก่อนที่เธอจะหันมามองหน้าฟรานซิสด้วยรอยยิ้มอย่างลืมตัว “ไปจับปากกาตั้งใจเรียนเถอะ” ฟรานซิสพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกจากห้องซ้อมปืนไปทำให้พริกแกงได้เพียงแค่มองตามแผ่นหลังด้วยใบหน้าหงุดหงิด “สักวันฉันจะยิงแสกหน้านาย!” พริกแกงขบกรามแน่น หันมาจับปืนแล้วเล็งไปที่เป้าหมายอีกครั้ง ผ่านไปนานหลายชั่วโมงพริกแกงยังคงอยู่ในห้องซ้อมปืนขนาดใหญ่โดยมีลูกน้องหลายสิบคนยืนมองอยู่นิ่งๆ หญิงสาวมุ่งมั่นในการฝึกยิงปืนมากจนลูกน้องหลายสิบคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างพากันให้กำลังใจเธอ เพราะใครจะไปคิดว่าผู้หญิงน่ารักตัวเล็กๆ จะมาอดทนกับการซ้อมยิงปืนหลายชั่วโมงขนาดนี้ “เหมาะกับการเป็นนายหญิงมาก” “กูก็ว่างั้น” “เหมาะกว่าคนนั้น” “อย่าพูดถึงถ้ามึงไม่อยากตาย” “อย่ารบกวนสมาธิคุณพริกแกง และอย่าพูดถึงเรื่องอดีต” ไมเคิลรีบหันไปต่อว่าลูกน้องที่ยืนคุยกันด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว จนลูกน้องที่พากันซุบซิบอยู่ถึงกับยืนเงียบตัวแข็งทื่อ ถึงแม้พริกแกงจะไม่ได้ยินสิ่งที่คนพวกนี้พูดแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะพูด “ดูคุณพริกแกงไว้และอย่าพูดอะไรที่ไม่ควรพูดอีก คำสั่งจากกูคือเด็ดขาด!” ไมเคิลพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปโดยมีลูกน้องก้มหัวให้ด้วยความเคารพ แกร๊ก~ “นายเอากาแฟไหมครับ” ไมเคิลเดินเข้าไปที่ห้องทำงานของฟรานซิสพร้อมเอ่ยถามขึ้น “ไม่” ฟรานซิสตอบแค่นั้นก่อนจะเปิดเอกสารดู “ครับ งั้นผมไปดูคุณพริกแกงต่อนะครับ” ไมเคิลพูดจบก็เดินออกไปแต่เขายังเดินไปไม่ถึงประตูก็โดนเจ้านายหนุ่มเรียกขึ้นเสียก่อน “ดูทำไม?” “คุณพริกแกงเธอซ้อมยิงปืนยังไม่เลิกเลยครับ” พอฟรานซิสได้ยินแบบนั้น เขาก็ดันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก้าวเดินออกไปจากห้องทำงานไปโดยมีไมเคิลเดินตามหลังมาอย่างพึงพอใจ เพราะอย่างน้อยเจ้านายของเขาก็ยังมีความสนใจในตัวของว่าที่นายหญิงในอนาคต ปัง! ปัง! ฟรานซิสเดินเข้ามาในห้องซ้อมปืนก็ได้ยินเสียงปืนของหญิงสาวที่ลั่นไกออกไป ฝีมือของเธอยังอ่อนหัดนัก แต่ก็ถือว่าดีกว่าครั้งแรกที่ฝึกยิง “เปลืองลูกกระสูน” ฟรานซิสพูดขึ้นและมันทำให้หญิงสาวที่กำลังเล็งปืนอยู่ที่เป้าหมายก็ต้องชะงัก ก่อนที่เธอจะคิดอะไรบางอย่างออกและได้หันกลับมามองหน้าฟรานซิสพร้อมลั่นไกออกไป ปัง! เฮือก เสียงปืนดังขึ้นพร้อมลูกกระสูนลอยเฉียดต้นคอของฟรานซิสไปนิดเดียว หัวใจแกร่งกระตุกวูบ ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าลั่นไกใส่เขาแบบนี้มาก่อน และไม่ใช่แค่ฟรานซิสที่ตกใจ ลูกน้องหลายสิบคนไม่เว้นแม้แต่ไมเคิลก็ต้องตกใจ “ทำอะไรของเธอ” ถึงฟรานซิสจะตกใจแต่ใบหน้าของเขาก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมาเลย “ไม่กลัวเลยเหรอวะ” หญิงสาวพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะวางปืนไว้ที่เดิม “เป็นไงฝีมือฉัน” ทันทีที่หญิงสาววางปืนลงบนโต๊ะเธอก็เดินไปยืนอยู่ตรงหน้าฟรานซิสพร้อมยกยิ้มออกไปด้วยความภูมิใจ ใครจะไม่ภูมิใจล่ะแค่หันปลายกระบอกปืนไปเล่นๆ แต่มันดันไปเฉียดต้นคอของฟรานซิสอย่างไม่ได้ตั้งใจ เอาง่ายๆ ลูกปืนเมื่อกี้เธอฟลุ๊ค “อ่อนหัด” ฟรานซิสตอบแค่นั้นก่อนจะเดินออกไปโดยมีพริกแกงมองตามหลังเขาไปด้วยใบหน้าโมโห “ต้องให้ยิงแสกหน้านายรึไง ถึงจะเก่ง วู้ว!” “คุณพริกแกงเก่งแล้วครับ ถ้าฝึกบ่อยๆ คงได้เป็นมือขวาแทนผมแน่ๆ” ไมเคิลแซวว่าที่นายหญิงด้วยรอยยิ้ม “ไมเคิลก็พูดเวอร์ไป เมื่อกี้ฉันฟลุ๊คเฉยๆ” พริกแกงพูดพร้อมหัวเราะออกมาทำให้ลูกน้องหลายสิบคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ต่างอดยิ้มให้กับท่าทางน่าเอ็นดูของว่าที่นายหญิงในอนาคตไม่ได้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more