บทที่ 09 ไม่ได้เรื่อง
1818 คำ
"หนูเกรซ...มาแล้วเหรอลูก" ทันทีที่เท้าเรียวเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ ลินินที่ยืนรอเธออยู่ก่อนแล้วก็รีบร้อนเดินเข้ามาหาว่าที่ลูกสะใภ้ใหญ่คนโปรดทันที
"คุณน้าสวัสดีค่ะ" ร่างบางหุ่นดีรีบยกมือไว้ผู้ใหญ่ที่เธอเคารพด้วยท่าทางนอบน้อมและสนิทสนม เพราะลินินมักจะมาบ้านเธอหรือไม่ก็เธอที่เป็นฝ่ายมาบ้านหลังใหญ่ของลินินอยู่บ่อยครั้ง ทั้งที่เธอก็พบเจอกับครอบครัวเพื่อนสนิทของแม่อยู่บ่อยๆ แต่มันกลับแปลกตรงที่เธอกลับไม่มีความทรงจำที่เกี่ยวกับชายหนุ่มข้างๆ เลยสักนิดรวมไปถึง...
"ไง!...พี่สะใภ้ใหญ่" น้องชายของมาเฟียหนุ่มที่เธอจำได้แค่ตอนโตแล้ว และดันบังเอิญมาเป็นเพื่อนสนิทของเพื่อนสนิทเธออีกทีด้วยนิสัยชอบกวนของผู้ชายบ้านนี้ทำให้เธอไม่ค่อยชอบใจสักเท่าไหร่ ติดไปทางรำคาญสะด้วยซ้ำ
"!!" ร่างบางมองค้อนไปที่ไทเกอร์ทันทีที่ถูกเรียกด้วยสรรพนามแบบนั้น ถ้าตรงนี้ไม่มีลินินยืนอยู่ด้วยป่านนี้เธอคงหันไปแวดใส่แล้วเดินหนีไปเสียแล้ว
"น้าอะไรอีกล่ะลูก ต้องเรียกแม่แล้วสิ" ลินินตอบกลับลูกสาวเพื่อนสนิทด้วยท่าทียิ้มแย้มและชอบใจทำให้ร่างบางที่กำลังมองค้อนอีกคนต้องชะงักแล้วหันมามองเจ้าของประโยค
"เอ่อ...หนูรู้สึกไม่ชินเลยค่ะ เรียกคุณน้าเหมือนเดิมได้ไหมคะ" หญิงสาวร่างบางตอบไปตามตรงตามนิสัยของเธอ แต่ประโยคของเธอกลับสร้างรอยยิ้มให้ลินินเพราะนิสัยที่คล้ายกันของทั้งสองคนทำให้ลินินชอบใจลูกสาวเพื่อนสนิทมาก
"ต้องเรียกค่ะ เดี๋ยวหนูก็ชิน" ลินินตอบ
"ไปค่ะ...เราเข้าไปข้างในกัน" ลินินพูดโดยที่ไม่ได้รอคำตอบจากว่าที่ลูกสะใภ้ คนตัวเล็กก็ถูกคว้ามือแล้วเดินเข้าไปข้างในแต่โดยดี ท่ามกลางสายตาของลูกชายเธอทั้งสองคนที่ลอบมองร่างบางของหญิงสาวทั้งสองคนนิ่ง
"มีอะไร?" เสียงทุ้มของไลอ้อนเอ่ยถามน้องชายที่ยืนมองหน้าเขานิ่งและสัมผัสได้ถึงความแปลกไป
"ไม่มี" น้องชายเขาตอบเสียงนิ่งก่อนที่จะหมุนตัวเดินตามสองสาวร่างบางต่างวัยเข้าไปยังในตัวบ้านหลังใหญ่
"ชักช้าจริงๆ เลย เจ้าลูกชายคนนี้" ไม่วายลินินที่บ่นตามมาหลังจากที่สองเท้ายาวจะเดินเข้ามาในห้องอาหารที่ถูกเตรียมด้วยความจัดเต็มต้อนรับหญิงสาวร่างบางที่คุ้นเคยในสถานะใหม่ คนตัวสูงที่ถูกว่าก็ทำหน้านิ่งเคยชินไปกับนิสัยของผู้เป็นแม่บ้างแล้วเดินสาวเท้าเข้าไปนั่งข้างว่าที่เจ้าสาวที่เป็นตำแหน่งเดิมของเขา โดยที่สายตาคมดันไปปะทะเข้าร่างหนาของน้องชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามจ้องมองมายังเขานิ่ง
"ทานกันเถอะ แม่ตั้งใจจัดเต็มเพื่อหนูเลยนะ" ก่อนที่ลินินจะเอ่ยดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มทั้งสองที่กำลังจ้องหน้ากันผละออกแล้วหันไปสนใจผู้เป็นแม่แทน โดยที่ท่าทางของคนทั้งหมดในโต๊ะก็อยู่ในสายตาของชายวัยกลางคนอย่างอลันพ่อของเขาทั้งสิ้น
"ค่ะคุณน้า...แหะ!...คุณแม่" หญิงสาวร่างบางยิ้มแห้งแก้เก้อที่ลืมสรรพนามของว่าที่แม่สามีเมื่อถูกสายตากลมของลินินหันมาคาดโทษอย่างไม่จริงจัง รอยยิ้มที่แสนหวานของเธอก็ฉายขึ้นทำให้ลินินและชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามเธอดันเผลอยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัว ท่ามกลางสายตาของไลอ้อนที่มองไปที่น้องชายเขาด้วยสีหน้าเรียบนิ่งพยายามสังเกตอาการของน้องชาย จนไทเกอร์ที่สัมผัสได้ถึงรังสีบางอย่างของพี่ชายต้องหันกลับมามอง
"ว่าแต่ไปตัดชุดแต่งงานมาแล้วใช่ไหมลูก แม่เลือกร้านที่ดีที่สุดเลยนะ รับรองว่าลูกสะใภ้ใหญ่ของแม่ต้องสวยและแซ่บแน่นอน" ลินินเอ่ยบอกอย่างรู้เท่าทันในความคิดของว่าที่เจ้าสาว ซึ่งลินินจัดว่าเป็นผู้หญิงหัวสมัยใหม่ที่ดูจะเข้าอกเข้าใจในสไตล์การแต่งตัวที่ออกทางเซ็กซี่ของหญิงสาวร่างบางมาก แน่นอนว่าเวลาที่ร่างบางถ่ายแบบโฆษณาชิ้นไหนเธอก็มักจะโทรไปเอ่ยชมทุกครั้งนั้นก็รวมไปถึงการถ่ายแบบที่วาบหวิวนั้นด้วย
"ขอบคุณค่ะคุณแม่" ก่อนที่ร่างบางจะส่งยิ้มบางๆ ให้ด้วยความเคารพและนับถือ
"นั้นสิ…แม่ว่าจะชมตั้งแต่แรกแล้ว วันนี้ลูกสะใภ้แม่แต่งตัวสวย แซ่บมากเลยค่ะ"
"ใช่ไหมคะ…หนูก็รู้สึกแบบนั้น แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงมีคนตาถั่วหาว่าหนูไม่สวยก็ไม่รู้" หญิงสาวร่างบางตอบอย่างเห็นด้วยก่อนที่เธอจะพูดประโยคหลังแล้วเหลือบสายตาไปมองค้อนชายหนุ่มด้านข้างแทน
"ตายจริง…สงสัยคนนั้นคงจะตาถั่วจริงๆ ฮ่าๆ" ลินินที่ราวกับรู้ว่าเธอหมายถึงใครก็เอ่ยตอบแล้วหัวเราะชอบใจ โดยที่ร่างเล็กที่ได้ยินดังนั้นก็พลอยหัวเราะตามไปด้วย ต่างจากร่างสูงที่ถูกพาดพิงกลับหันไปช้อนสายตาใส่เธอนิ่ง แต่นั้นไม่ได้ทำให้ร่างบางข้างๆ สลดลงสักนิดยังคงหัวเราะชอบใจอยู่อย่างนั้น
"เห้อ…เข้าขากันดีเหลือเกินนะ" เป็นไทเกอร์ที่เอ่ยพลางส่ายหัวไปมาตามด้วยอลันที่พยักหน้าเห็นด้วยกับลูกชายคนเล็ก
"ทานเยอะๆ นะลูก หุ่นบางเกินไปเดี๋ยวจะไม่สวยเอา" ลินินก็ไม่ได้ฟังคำบ่นของลูกชายสักนิดกลับตักกับข้าวแล้วพูดคุยกับว่าที่ลูกสะใภ้อย่างสนุกสนานปนถูกใจเป็นที่สุด
"แม่ครับ ตกลงใครลูกแม่กันแน่ ทีผมไม่ยอมตักให้" ไลอ้อนมาเฟียหนุ่มที่นั่งเงียบอยู่นานก็มุ่ยหน้าถามคนเป็นแม่
"มีมือก็ตักเองสิตาสิงห์" ลินินเอ่ยตอบโดยที่ไม่ต้องคิด ซึ่งร่างบางที่ได้ยินสรรพนามที่ผิดแปลกไปก็เงยหน้าไปมองสีหน้างุนงงทำให้ลินินที่เห็นดังนั้นก็รีบอธิบาย
"อีกชื่อเล่นของพี่เขานะลูก สิงห์ เสือ" ผู้เป็นแม่ตอบพร้อมกับยิ้มหวานโดยที่ชื่อแรกเธอหมายถึงร่างสูงที่นั่งข้างๆ และอีกชื่อก็เป็นน้องชายของเขา
"อ้อ…ค่ะ" เกรซตอบก่อนที่จะพยักหน้าแล้วยิ้มบางๆ แสดงความเข้าใจ
หญิงสาวร่างบางที่อยู่ทานอาหารเที่ยงกับทางครอบครัวเพื่อนสนิทแม่เสร็จก็อยู่คุยกับลินินต่อโดยที่มีไลอ้อนและไทเกอร์ที่ถูกบังคับโดยผู้เป็นแม่ให้ร่วมนั่งฟังด้วย ก่อนที่ร่างบางจะชะงักไปเมื่อเสียงโทรศัพท์ราคาแพงของเธอดังขึ้นเสียก่อน
"หนูขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ" ลินินพยักหน้าให้ทำให้ร่างบางรีบลุกเดินออกไปทันที
"ว่าไงเจ๊" เสียงใสที่เดินแยกตัวออกมากรอกเสียงถามปลายสายที่เป็นรุ่นพี่ผู้จัดการทันที
"งานกลับมาแล้วจ้ะลูกสาว ฉันจะโทรมาถามแกว่า…"
"รับเลยเจ๊ ฉันพร้อมเสมอ" ริมฝีปากบางที่ไม่ทันจะได้ฟังประโยคของรุ่นพี่ก็รีบพูดตัดขึ้นด้วยความตื่นเต้นทันที
"รู้ว่าอยากทำงาน แต่หล่อนฟังก่อนไหมล่ะ" มิกิเอ่ยบ่น
"ก็ตื่นเต้นนี่…"
"มีงานถ่ายแบบที่xxx เวลาบ่ายสามของวันนี้ ลูกค้าเตรียมทุกอย่างหมดแล้วพร้อมถ่ายเลย พอเห็นแกว่างแล้วก็รีบติดต่อมาเลย"
"บ่ายสามเหรอ แต่นี่มันบ่ายสองแล้วนะเจ๊"
"ฉันถึงมาถามแกไงว่าจะรับหรือเปล่า"
"น่าจะทันอยู่ รับเลยเจ๊"
"โอเค งั้นไปเจอกันที่สตูดิโอxxx เลยนะ" หลังจากที่นัดหมายกันเสร็จนิ้วมือเรียวก็กดตัดสายไปก่อนที่ใบหน้าสวยจะคลี่ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ หลังจากที่งานของเธอที่ห่างหายไปนานเกือบสัปดาห์เต็มแต่เมื่อรับปากผู้เป็นพ่อว่าจะแต่งงาน งานของเธอก็ถาโถมกลับเข้ามาทันที
"เอ่อ…คุณแม่คะ หนูคงต้องกลับก่อน พอดีว่าหนูมีงานต่อค่ะ" เธอก็รีบเอ่ยบอกกับเพื่อนสนิทของแม่ทันที โดยที่ลินินและผู้คนรอบข้างก็รับรู้ได้ถึงความอารมณ์ดีที่ยังคงฉายบนใบหน้าของเธอ
"ถึงว่าล่ะ…เดินยิ้มมาเชียว" ลินินก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซว
"^^" ใบหน้าสวยก็ไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ส่งยิ้มหวานกลับไปอยู่อย่างนั้น
"ไปเถอะลูก ให้พี่เขาไปส่ง" เพื่อนแม่ตอบพร้อมกับหันไปมองยังลูกชายคนโตของเธอ
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูคงต้องไปที่สตูดิโอเลย คงไม่รบกวนพี่ไลอ้อนหรอกค่ะ" ริมฝีปากปากได้รูปรีบบอกทันดีด้วยความที่ไม่อยากจะนั่งรถไปพร้อมกับเขา
"รบกวนอะไรล่ะลูก ไม่กี่วันก็จะแต่งงานกันแล้ว"
"แม่ครับ ถ้าเธออยากไปเองก็ปล่อยเธอไปเถอะครับ" เสียงทุ้มของมาเฟียหนุ่มที่นั่งฟังเงียบๆ อยู่นานก็เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีที่ไม่ได้สนใจอะไรมาก
"สตูดิโออยู่แถวไหน" เป็นไทเกอร์ที่พูดขัดขึ้นก่อนที่จะมองไปยังใบหน้าเรียว
"แถวxxx" ร่างบางตอบกลับ
"ฉันจะไปทางนั้นอยู่พอดี ไปกับฉันก็ได้"
"ไม่เป็นไร ฉันไปเองได้" เมื่อได้ยินดังนั้นปากเล็กก็รีบตอบกลับทันที ไม่ว่าจะเป็นใครในสองคนนี้เธอก็ไม่อยากไปด้วยทั้งนั้น
"ไปกับไทเกอร์เขาก็ได้ลูก เขาต้องไปทำธุระของแม่แถวนั้นพอดี" ลินินเอ่ยเสริมอย่างเห็นด้วยเพราะว่าเธอได้ไหว้วานให้ลูกชายคนเล็กไปทำธุระแถวนั้นจริงๆ
"งั้น…ก็ได้ค่ะ" ริมฝีปากบางจำเป็นต้องรับปากเพื่อนสนิทแม่ด้วยความหลีกเลี่ยงไม่ได้ไปกับความหวังดีของเธอ
"ไปกันเลยไหม ฉันรีบ"
"อืม" ไทเกอร์ขานตอบก่อนที่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
"หนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ" ว่าแล้วร่างบางก็เอ่ยลาเพื่อนแม่ด้วยท่าทีนอบน้อมก่อนที่ดวงตากลมโตจะหันไปสบเข้ากับสายตาคู่คมของคู่หมั้นแต่เธอก็เลือกที่จะเมินแล้วเดินออกไปทันทีโดยที่มีไทเกอร์เดินตามหลังออกไป
"เป็นคู่หมั้นที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ" ลินินก็ไม่วายที่จะหันไปทำหน้าดุใส่ลูกชายคนโตก่อนที่จะส่ายหัวไปกับท่าทีของลูกชายที่ดูไม่ได้สำนึกและรู้สึกในคำดุด่าของเธอสักนิด
- ผู้เขียน
