นกน้อยในกรงทอง
1008 คำ
คิดได้ดังนั้นน้ำหนึ่งก็ถอนหายใจออกมาเสียยาว แม่อิ่มรีบเข้าไปจับแขนคุณหนูไว้
“ ทำไมถอนหายใจอย่างนั้นล่ะคะ ไม่เอาค่ะคุณหนู โบราณว่าไม่ดี มันเหมือนคนทุกข์หนัก ไปค่ะ ทำหน้าทำตาให้สวย ๆ เข้าไปพบผู้ใหญ่นะคะ คุณแม่ท่านทำขนมจีนซาวน้ำเสร็จสักครึ่งชั่วโมงได้ ”
หญิงสาวจับมือแม่อิ่มบีบเบา ๆ ส่งยิ้มให้ก่อนเดินจากไป
แม่อิ่มมองตามคุณหนูของเธออย่างแสนสงสาร ชื่อเสียงของนฤบดินทร์ด้านความเจ้าชู้นั้นเขาลือกันให้ทั่วบ้านทั่วเมือง ขนาดข่าวซุบซิบบันเทิงยังออกอยู่บ่อย ๆ ว่าเขาควงนางเอกคนนั้นนางแบบคนนี้ไปที่นั่นที่นี่ทั่วหมด ไม่รู้ว่าเจ้านายของเธอคิดอะไรอยู่ถึงเลือกผู้ชายพรรค์นั้นให้ลูกสาว แค่เพราะความเหมาะสมและฐานะทางสังคมเท่านั้นหรือ แล้วความสุขของคุณหนูล่ะ จะไปหาได้จากไหน
คิดดังนั้นแม่อิ่มก็ถอนใจยาวก่อนรำพึงกับตัวเองเบา ๆ
“ ยิ่งคิดยิ่งปวดกบาล พอ ๆ นังอิ่ม นั่นมันเรื่องของนาย ขี้ข้าอย่างเอ็งไม่เกี่ยว ”
เมื่อหญิงสาวปรากฏตัวที่หน้าประตูห้องอาหาร เสียงทักทายจากบิดามารดาของนฤบดินทร์ก็ดังมาทันที
“ มาพอดีเลยหลานน้ำหนึ่ง กำลังพูดถึงอยู่เชียว มาให้ป้ากอดให้ชื่นใจหน่อย ”
น้ำหนึ่งเดินเข้าไปใกล้จนเกือบถึงเก้าอี้ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับพื้นแล้วคลานเข่าเข้าไปไหว้ทั้งคู่
คุณนิตยา มารดาของนฤบดินทร์ดึงเธอไปกอดด้วยความรักใคร่เอ็นดูมาแต่ไหนแต่ไร เพราะสองครอบครัวรู้จักกันมานานเพราะธุรกิจ จึงได้เห็นน้ำหนึ่งมาแต่อ้อนแต่ออก เธอหน้าตาสะสวย น่ารัก มีสัมมาคารวะ เป็นกุลสตรี มีคุณสมบัติดีเลิศทุกประการที่จะเป็นลูกสะใภ้ เป็นศรีภรรยาของลูกชายสุดที่รัก
“ เจ้าดินไม่มาด้วยเหรอ หนูน้ำหนึ่ง ”
นายนฤเบศวร์ บิดาของนฤบดินทร์เอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย พลางมองไปที่ประตูหวังจะเห็นร่างสูงใหญ่ของบุตรชายเดินตามเข้ามา หญิงสาวส่ายหน้า
“ พี่บดินทร์ติดประชุมน่ะค่ะ ”
“ อ้าว แล้วนี่มันปล่อยให้หนูกลับมาคนเดียวเหรอ ไอ้ลูกชายคนนี้นี่ เดี๋ยวลุงต้องจัดการเสียแล้ว ”
“ เปล่าหรอกค่ะ พี่บดินทร์ให้เพื่อนที่ชื่อพี่รามมาส่ง เห็นว่าติดต่อให้มาคุยงานที่หัวหิน แต่พอมาส่งแล้วพี่รามรีบกลับเพราะมีธุระต่อเลยไม่ได้เข้ามาในบ้าน ”
บอกความจริงครึ่ง โกหกครึ่ง ด้วยกลัวว่าจะโดนดุ หากคุณพ่อคุณแม่รู้ว่าเธอซ้อนรถจักรยานยนต์เขามา
“ อ๋อ เจ้าราม เพื่อนสนิทเจ้าดินเค้าที่เรียนออสด้วยกันมาน่ะครับ เป็นเด็กกำพร้านะ เห็นว่าโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่ใฝ่ดีมาก นิสัยดี มีสัมมาคารวะ มุมานะ เก่ง ได้ทุนเรียนต่อแถมจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเลย นี่เจ้าดินเขาจะให้มาช่วยออกแบบโครงการที่หัวหินให้น่ะครับ ” นายนฤเบศวร์หันไปบอกกล่าวกับบิดามารดาของน้ำหนึ่ง ทั้งสองพยักหน้ารับ
“ ถ้าอย่างนั้นไว้วันหลังค่อยเชิญมากินข้าวเย็นที่บ้านเป็นการขอบคุณก็แล้วกัน ” ผู้เป็นบิดาว่า
“ น้ำหนึ่ง แม่พึ่งทำขนมจีนซาวน้ำเสร็จ นี่ติ่มซำคุณลุงกับคุณป้าแวะภัตตาคารเล่งหงเลยซื้อมาฝาก อร่อย มาทานสิลูกกำลังร้อน ๆ ”
ผู้เป็นมารดาว่า เธอพยักหน้ารับแล้วลุกขึ้นไปนั่งเก้าอี้ เด็กรับใช้วางจานกับช้อนตรงหน้าเธอ จากนั้นก็ลงมือรับประทานอย่างเงียบ ๆ
นายนฤเบศวร์แอบมองหน้าของผู้ที่จะมาเป็นสะใภ้แล้วก็สุดสงสาร ไม่ใช่เขาจะไม่รู้ว่าเจ้าลูกชายร้ายแค่ไหน แต่เขากับภรรยาก็อยากให้ลูกได้เมียที่ดี คิดว่าความดีน่าจะสยบเสือร้ายลงได้ แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น นฤบดินทร์ก็ยังคงทำตัวเสเพล มีข่าวกับผู้หญิงอยู่ไม่เว้นวัน
เขาเฝ้าคิดหาวิธีว่าทำอย่างไรจะปิดโอกาสในการไปหาเศษหาเลยกับผู้หญิงอื่นลงได้ เมื่อคิดได้แล้ว จึงรีบมาที่บ้านของน้ำหนึ่งในวันนี้
“ ลุงอยากให้น้ำหนึ่งไปช่วยเจ้าดินทำงาน ไปเรียนรู้ระบบงานอะไรต่ออะไรจะได้รู้ เพราะอีกหน่อยก็ต้องแต่งงานกันแล้ว ไหน ๆ ก็เรียนจบแล้ว ” ทันทีที่นายนฤเบศวร์เอ่ยจบ น้ำหนึ่งตกใจแต่ก็ไม่กล้าคัดค้าน แต่ผู้หลักผู้ใหญ่ทุกคนในโต๊ะเห็นด้วย
“ จริงด้วยคุณ ฉันก็ว่าดีนะคะ หนูจะได้ไปดูแลพี่เค้าใกล้ ๆ ไงลูก ” คุณหญิงนิตยาผู้เป็นภรรยาเอ่ยสนับสนุน ก่อนหันมายิ้มให้กับน้ำหนึ่งราวไม่รู้เรื่องรู้ราวนั้นมาก่อน จากนั้นก็หันไปหาพิสมัยและวิศรุตผู้เป็นบิดา
“ ดีไหมคะน้องไหม คุณวิศรุต ”
พิสมัย มารดาของน้ำหนึ่ง หันไปมองหน้าบุตรสาวก็รู้คำตอบทันทีว่าเธอไม่อยากไป มีแต่นางที่เข้าใจลูกทุกอย่าง แต่ผู้เป็นสามีนี่สิ เผด็จการเป็นที่หนึ่งแต่ไหนแต่ไร ประกอบกับตัวนางเองก็ไม่เคยมีปากเสียง อยู่ในโอวาทของสามีตลอดมาจึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย
“ ดีเลยครับ เป็นเมียก็ต้องรู้ธุรกิจด้วย ไม่งั้นเวลาเข้าสังคมคนจะครหาเอาได้ว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลย เอาแต่เกาะสามีกิน ” นายวิศรุตพยักหน้าเห็นด้วย
“ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยววันมะรืนเตรียมตัวเลยนะลูก พรุ่งนี้ลุงจะเข้าไปให้คนจัดการเรื่องห้องทำงาน ”
“ ค่ะคุณลุง ” น้ำหนึ่งทำได้เพียงรับคำแล้วยิ้ม ชีวิตของเธอไม่เคยได้ทำอะไรตามใจตัวเองเลย เธอชินชาเสียแล้วกับสิ่งที่บิดาบงการ
‘ เพื่อธุรกิจ เพื่อหน้าตาในสังคม เพื่อความเหมาะสม ’
อีกชั่วโมงถัดมาผู้ใหญ่ทั้งคู่ก็กลับไป น้ำหนึ่งจึงขอตัวขึ้นไปทำธุระส่วนตัวและพักผ่อน
- ผู้เขียน
