หลังจากวันที่ได้พบเจอมาร์กาเร็ตที่ห้างสรรพสินค้าเมื่อสามวันก่อน เขากับหล่อนก็ไม่มีโอกาสได้พบกันอีกเลย ใช่... มันเป็นความต้องการของเขาเอง เขาต้องการให้มันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ไม่ต้องพบหน้า ไม่ต้องสบตากันอีก ทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ถือว่ามันคือความผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิตเท่านั้น และเขาก็ทำได้ดีในวันแรก แต่หลังจากนั้นเขาก็ต้องทุรนทุราย เจ็บปวดทรมานกับความต้องการที่อัดแน่นอยู่ภายในอกจนแทบทนไม่ได้ มาร์กาเร็ตคือผู้หญิงที่เขารัก และถึงแม้ว่าหล่อนจะเจ้าเล่ห์ร้ายสักแค่ไหน แต่เขาก็ยังรักหล่อน ยังโหยหาหล่อนไม่เสื่อมคลาย “ระยำ!” กำปั้นหนาหนักถูกทุบลงกับโต๊ะทำงานไม้ตรงหน้าแรงๆ จนแฟ้มเอกสารสะเทือน กรามแกร่งขบกันแน่นจนขึ้นสันปูดเป่ง ดวงตาคมกริบอาบไปด้วยแสงของเพลิงไฟ “มันจะต้องไม่เป็นแบบนี้ มันจะต้องไม่ใช่แบบนี้สิโว๊ย!” ความหงุดหงิดงุ่นง่านที่เกิดจากความโหยหาในกายของ มาร์กาเร็ตทำให้อันโตนิโอยากจะควบคุมต