เสียงไก่ขัน...สลับกันกับเจ้ากาเหว่าที่ขับขานร้องในทุกๆเช้าทำให้แก้มใสตื่นขึ้นมาพื้นที่เตียงนอนข้างซ้ายไม่มีเขานอนอยู่ข้างๆ แก้มใสกวาดส่ายสายตาไปทั่วห้องไม่มีเขาหายไปไหน หัวใจของหญิงสาวหล่นวูบ
“หรือว่าอาถรรพ์จะเป็นจริงเสียแล้ว”
แก้มใสรีบตาลีตาลานวิ่งออกจากบ้านหลังใหญ่ตามหาแทนไท จนทั่วรีสอร์จแต่ก็ไม่เจอ เสียงเอะอะโวยวายของพนักงานที่รีสอร์จที่กำลังมุงดูอะไรเสียงเรียกชื่อ แทนไทยิ่งทำให้เด็กสาวร้อนรน
“คุณแทน...คุณแทน ทำใจดีๆไว้นะ คุณแทนครับ”
แก้มใสวิ่งไปตรงนั้นอย่างไม่คิดชีวิตแหวกฝูงชนเข้าไปใกล้...แต่ภาพที่เห็นคือ แทนไทกำลังทำcprให้กับคนจมน้ำที่เขาพึ่งลงไปช่วยมา...ซึ่งเป็นลูกค้าที่มาพักใน รีสอร์จนั่นเอง แก้มใสทรุดตัวลงอย่างโล่งใจเพราะคิดว่าแทนไทมีอันเป็นไปเสียแล้ว แก้มใสกลับห้องไปจัดการเตรียมตัวเข้าทำงานโดยที่ขอร้องไม่ให้แทนไทบอกให้ใครรู้ถึงความสัมพันธุ์ของเขาและเธอเพราะแก้มใสกลัวอาถรรพ์ที
