เช้าวันต่อมาจิดาภาคืนห้องแล้วก็รีบกลับกรุงเทพฯทันทีเธอรู้แล้วว่าแทนไทไม่เหลือเยื่อใยให้เธออีกแล้ว แก้มใสยังมีอาการตื่นเต้นทุกครั้งที่นึกถึงจูบนั้นถึงแม้ว่าจะผ่านการแต่งงานมาแล้วหลายครั้งแต่ยังไม่ทันจะได้เข้าหอเจ้าบ่าวก็มีอันเป็นไปหมดแก้มใสจึงยังคง บริสุทธิ์อยู่ แทนไทรู้สึกโล่งใจที่จิดาภากลับไปแล้ว แต่เขารู้สึกกับแก้มใสเกินคำว่าเจ้านายและลูกน้องไปเสียแล้ว จากสิ่งที่เขาทำกับแก้มใสเมื่อคืน แก้มใสพูดคุยกับแทนไทน้อยลงและคอยหลบหน้าหลบตาเขา พยายามทำงานมากๆพื่อที่จะไม่ต้องว่างให้เขาเรียกใช้ ส่วนแทนไทอยากจะพูดอยากจะคุยอยากเจอพยายามเรียกให้แก้มใสมาพบโดยอ้างเรื่องงาน แก้มใสที่คอยหลบเลี่ยงจนแทนไทรู้สึกหงุดหงิด
“ยอดชายไปตามแก้มใสมาทีบอกว่าถ้าครั้งนี้ไม่มาจะไล่ออกแล้วเป็นอะไรเรียกใช้ไม่เคยจะมายุ่งอะไรนักหนา”
“ทำไมต้อโกรธขนาดนั้นแก้มมันขยันก็ดีแล้วไงจะไปด่ามันทำไม?”
“ให้ไปตามก็ไปตามเถอะน่าอย่าพูดมากไ
