ปี พ.ศ.2520
ภพธรรมเด็กหนุ่มต่างจังหวัดเข้ามาเรียนต่อที่กรุงเทพฯไม่รู้ว่าโชคดีหรือว่าโชคร้ายที่เขาได้ที่พักฟรีๆเป็นบ้านของญาติทางฝ่ายแม่ของเขาซึ่งไม่มีใครอยู่ เพราะครอบครัวของญาติแม่ย้ายไปทำธุรกิจที่เมืองนอกกันหมด...เรื่องมันน่าจะลงเอยด้วยดีแต่ทว่าภพธรรมได้สังเกตุเห็นห้องอยู่ห้องหนึ่งซึ่งอยู่ในบ้านหลังนั้น ที่ประตูหน้าห้องมีผ้ายันต์สีแดงแปะติดอยู่หน้าห้อง ด้วยความกลัวเขาจึงโทรศัพท์ที่ตู้โทรศัพท์ไปหาแม่
“แม่...บ้านนี้มันแปลกๆวังเวงพิกลภพไม่อยากอยู่แล้วแม่มีผีชัวว์ให้ภพไปอยู่หอเถอะนะภพกลัวผี”
“โอย...โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วอย่ามาขี้ขลาดตาขาวไปอยู่หอแม่ต้องเสียตังค์ค่าเช่าหออีกอยู่บ้านป้ารำพึงนั่นแหละดีแล้วช่วยแม่ประหยัดบ้างสิอยากอยู่หอก็ไปหางานพิเศษทำแล้วค่อยย้ายออกไปหาค่าหอเองเถอะ”
ภพธรรมต้องจำใจอยู่บ้านหลังนี้ด้วยความหวาดกลัวเพราะเขาเป็นคนที่กลัวผีมาก...ถึงแม้ว่าตั้งแต่เกิดมาเขาจะไม่เคย
