ไดโอนี...เธอจะไม่มีวันลืมว่าได้มาที่นี่ เกาะที่เยือกเย็นเหมือนชื่ออันมาจากดวงจันทร์บริวารดาวเสาร์ซึ่งโพลนขาวด้วยน้ำแข็งทั้งดวง
ฮอฟมันน์พาเธอเดินทางตรงไปยังรัฐฟลอริด้าซึ่งอยู่ห่างจากบาฮามาสไม่ไกลด้วยครื่องบินส่วนตัวและผู้ติดตามอีกสองคน บุษราคัมกำลังคิดว่าถ้าไปถึงไมแอมี่เมื่อไหร่เธอจะถามถึงการเดินทางกลับเมืองไทยหากเขาไม่ปฏิเสธ
มันเป็นช่วงฤดูร้อนซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนพลุกพล่านบนชายหาดเลื่องชื่อของรัฐฟลอริดาและเต็มไปด้วยสีสันของชีวิตที่เต็มไปด้วยชีวาของคนรักท้องทะเล บุษราคัมตื่นเต้นที่ได้เห็นคนมากมายบนผืนแผ่นดินใหญ่ซึ่งห่างไกลออกมาจากที่นั่น ที่ซึ่งทุกคืนวันเธอนั่งจ้องมองท้องฟ้าและหาดทรายแต่ดายเดียว มันไม่ได้ทำให้หญิงสาวถึงกับแปลกแยก หากก็รู้สึกแตกต่างจากการใช้ชีวิตบนเกาะอันเปล่าเปลี่ยวนั่นนานนับเดือน บุษราคัมแทบไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าเธอคุ้นชินกับมันตอนไหน แต่เวลานี้เธอรู้สึกเสีดายและกำลังรอคอย
