ตอนที่ 9
1033 คำ
บทที่ 3 ทางเลือกของเชลย
เขายังถามเธอเสียงเข้มทำให้บุษราคัมหยุดชะงักก่อนนึกอะไรขึ้นได้และโพล่งออกไปโดยไม่ต้องคิด
“ใช่!...ฉันมีคู่หมั้นแล้ว เขาอยู่เมืองไทย รู้อย่างนี้แล้วคุณจะปล่อยฉันไปใช่มั้ย?”
น้ำเสียงในตอนท้ายเจือไว้ด้วยความวิงวอน แต่แล้วประตูความหวังของหญิงสาวต้องถูกปิดตายลงอีกหนเมื่อแววตาของฮอฟมันน์เปลี่ยนไปพร้อมกับบีบข้อมือบางแน่นขึ้นกว่าเดิม
“แบบนี้สิยิ่งดี คุณจะได้รู้ซะบ้างว่าเวลาถูกพรากจากคนที่ตัวเองรักแล้วจะรู้สึกยังไง!”
“แม็กซ์! คุณมันไร้มนุษยธรรม!”
“เหมือนพี่สาวของคุณ บีน่า!”
ร่างสูงตวาดกลับพร้อมทั้งรั้งร่างเปลือยใต้ผ้านวมผืนหนาเข้าหาอกกว้าง บุษราคัมแทบไม่มีแรงเขยื้อนเพราะทั้งเหนื่อยล้าและสิ้นหวังต่อทุกอย่างที่เกิดขึ้น
“แม็กซ์ พี่อิงไปทำอะไรให้คุณโกรธถึงขนาดต้องพาฉันมาขังไว้ที่เกาะนี่”
เสียงของ ร่างเล็กในอ้อมแขนแกร่งอ่อนลงในท้ายที่สุด ให้ตายเถอะ! ประกายวาววามในดวงตากลมโตคู่นั้นเกือบทำให้เขาก้มลงไปเพื่อประทับรอยจูบบนกลีบปากเย้ายวนอีกหน
“ผมจะลองเชื่อสักครั้งว่าคุณไม่เคยรู้พฤติกรรมชอบแทรกแซงครอบครัวชาวบ้านของพี่สาวคุณ...ผู้หญิงคนนั้นน่ะเป็นแค่นางแบบหางแถวแต่จับไมค์ แม็คเคลนเจ้าของ เอ็ม. ซี. เด็กซ์เตอร์ คอร์ปซะอยู่หมัด ปกติพ่อผมก็เป็นคนเจ้าชู้ชอบควงผู้หญิงคนนั้นแล้วเปลี่ยนเป็นคนนี้ไปเรื่อย ๆ แต่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้แม่ผมเครียดขนาดต้องเดินทางกลับเยอรมันเหมือนพี่สาวของคุณ...”
ฮอฟมันน์เว้นจังหวะคำพูดและเห็นว่าบุษราคัมมีอากัปกิริยาอ่อนลงมากกว่าตอนแรก ประกายตาคู่สวยหม่นแสงลงราวกำลังตริตรองคำพูดของเขา
“ขนาดผมเป็นทหารอยู่ในกองทัพเรือก็ยังรู้เรื่องนี้และพยายามติดต่อกับแม่แต่ดูเหมือนท่านอยากปลีกตัวออกห่างจากทุกคน เป็นใครก็คงทนไม่ไหวที่สามีตัวเองทุ่มเงินให้ผู้หญิงคนอื่นแถมยังหลงแบบไม่ลืมหูลืมตาอย่างนั้น พ่อซื้อบ้านที่ย่านเบเวอลี่ ฮิลล์ให้พี่สาวคุณอยู่ พาออกงานสังคมแบบเปิดเผย ส่วนแม่ผม...ต้องกลายเป็นก้อนหินที่พ่อโยนทิ้งลงก้นเหว!”
“แม็กซ์...”
“ผมเลยตัดสินใจเด็ดขาดลาออกจากการเป็นทหารในกองทัพ ตอนนั้นผมกำลังอยู่ในขั้นตอนสุดท้ายของการคัดเลือกเพื่อเป็นหนึ่งในทีมหกคนของหน่วยปฏิบัติการสงครามพิเศษของกองทัพเรือสหรัฐ แต่เรื่องนี้รบกวนจิตใจผมมากจนท้ายที่สุดผมต้องขอถอนตัวเองออกมา...เอ็ม. ซี. เด็กซ์เตอร์ คอร์ป กำลังเคว้งคว้าง แต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับจิตใจเปราะบางของแม่ผมที่กำลังถูกทำลายเพราะพี่สาวคุณ!”
น้ำเสียงของฮอฟมันน์หนักหน่วงและบุษราคัมก็จนหนทางจะโต้เถียง เธอจะบอกเขาได้อย่างไรว่าตั้งแต่อัญมณีมาทำงานเป็นนางแบบอยู่ต่างประเทศก็ไม่เคยติดต่อกลับบ้านแม้แต่จะโทรศัพท์ซึ่งพอเธอได้รับจดหมายและตั๋วเครื่องบินมาบาฮามาสตามความเข้าใจว่าเป็นของพี่สาวก็คิดว่านี่เป็นข่าวดีที่สุดในรอบสองปีที่ไม่ได้เจอหน้ากัน นัยน์ตาสุกสกาวคู่งามหมองลงและเต็มไปด้วยน้ำคลอหน่วย เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่านอกจากความลุ่มหลงในตัวตนของพี่สาวก็ยังเป็นต้นเหตุทำให้ครอบครัวคนอื่นแตกร้าวอีกด้วย
“ทำไมคุณไม่ไปพูดกับพี่อิงล่ะคะ บางทีถ้าคุณพูดกับเขาดี ๆ พี่อิงอาจเข้าใจ”
“คนที่อยากได้ของคนอื่นไม่มีวันเข้าใจคำว่าศีลธรรม! ถ้าพี่สาวคุณเข้าใจคำ ๆ นี้ก็ไม่มีวันทำให้ผัวเมียเขาแตกแยก”
“แต่คุณก็ทำไม่ถูกที่พาฉันมาอยู่ที่นี่ ป่านนี้...”
“คู่หมั้นของคุณคงเป็นห่วงแย่”
ฮอฟมันน์แทรกขึ้นทันควันโดยไม่รู้ว่าเนื้อแท้ของความทุกข์ในหัวใจดวงนั้นไม่ได้เป็นไปอย่างที่เขาคิด หญิงสาวพยายามกลืนเก็บทุกอย่างไว้ภายใน อย่างน้อยคำว่า คู่หมั้น อาจเป็นเกราะป้องกันเธอได้ชั่วระยะเวลาที่อยู่ใกล้เขา บุรุษหุ่นกำยำและหล่อเหลาจนแม้แต่เธอเองก็ยังครั่นคร้ามยามอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ
“ถ้าไม่ให้ฉันกลับบ้าน แล้วคุณจะเอายังไงกับฉันล่ะคะ แม็กซ์”
บุษราคัมตัดสินใจถามในที่สุด เมื่อหนีไปไหนไม่ได้ก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะทำอย่างไร
“ลืมคู่หมั้นของคุณเสีย!”
“แม็กซ์!”
หญิงสาวอ้าปากจะค้านหากก็ไม่ทันเรียวปากหยักที่ประกบลงมาแนบสนิท ร่างบางกำหมัดแน่นเมื่อรับรู้ถึงการล่วงล้ำด้วยเรียวลิ้นสากหนาเป็นหนที่สอง ครั้งแรกเธออาจทื่อเหมือนก้อนน้ำแข็งทว่าคราวนี้กลับหลอมละลายกลายเป็นน้ำราวกับถูกไฟลามเลีย เขาฉกจ้วงเข้าไปดูดดื่มรสหวานและกระหวัดพันปลายลิ้นเล็กในกลีบปากบางทว่าละมุนละไมราวผิวสัมผัสของแคชเมียร์
บุษราคัมแทบไม่รู้สึกตัวเลยว่าผ้านวมผืนใหญ่ที่กั้นกลางระหว่างเธอและเขาเลื่อนหลุดไปกองที่บั้นเอวตอนไหน รู้เพียงแต่ว่าอะไร ๆ รอบตัวหวิวเบาราวขนนก กระทั่งเอวคอดถูกท่อนแขนทรงพลังเหนี่ยวรั้งเข้าหาจนปทุมถันอวบหยุ่นบดเบียดกับอกกว้างเต็มไปด้วยไรขนอ่อนบนเนื้อกล้ามเป็นมัด
“แม็กซ์!”
บุษราคัมเป็นฝ่ายอุทานออกมาเมื่อรู้สึกตระหนกต่อตัวเองที่ตอบรับฮอฟมันน์ด้วยการเกี่ยวกระหวัดแขนเรียวไปรอบลำคอหนา นี่เธอปล่อยตัวปล่อยใจไปกับจูบอันวาบหวามนั้นได้อย่างไรทั้งที่ปากบอกว่าเกลียดเขาเข้ากระดูก
“บีน่า”
ฮอฟมันน์ครางออกมาบ้างท่ามกลางความเงียบงันในบรรยากาศตอนพลบค่ำซึ่งเริ่มเย็นเยียบ หากแต่ชายหนุ่มก็จำต้องปล่อยให้หญิงสาวผละห่างขณะรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดหน้าอกหน้าใจแสนยวนตา
- ผู้เขียน
