บรรยากาศที่อบอวลไปด้วยพายุแห่งตัณหาได้สงบลงแล้ว อีคอนอุ้มเมดิสัน ขึ้นเพื่อพาเธอไปอาบน้ำ
แคสเซียสดีดนิ้ว น้ำสีขาวขุ่นที่เปียกชุ่มบนเตียงก็สลายหายไป เขาเดินเข้าไปอาบน้ำกับเมดิสัน แคสเซียสโอบกอดเมดิสันจากด้านหลังเขาเอาคางไปเกยไว้บนบ่าของเธออย่างออดอ้อน
“เจ้า…อยู่ที่นี่กับข้าได้ไหม…ข้ารวยมากนะ เงินทองข้าก็ไม่ค่อยได้ใช้ข้ายินดีจะยกให้เจ้าทั้งหมด”
อีคอนยกยิ้มน้อยๆ
“ถ้าหากว่าเป็นเรื่องเงิน…ท่านเมดิสันไม่ขัดสนหรอกครับ”
“จิ๊…เช่นนั้นหน้าตาที่หล่อเหลาของข้าล่ะ พอจะมัดใจเจ้าไว้ได้ไหม?”
“แคสเซียสข้ามาอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกนะ…แต่ท่านไปหาข้าได้นี่…”
แคสเซียสแสยะยิ้ม
“เช่นนั้นข้าจะไปหาเจ้าทุกคืน…”
“หากเจ้ายอมนั่งรถม้าไปหาข้าทุกวันข้าก็ยินดี….”
“ใครจะไปยอมนั่งรถม้า…ข้ามีวงเวทย์เคลื่อนย้ายนะ…แค่เพียงดีดนิ้วเท่านั้นที่รัก…ข้าจะถือว่าเจ้ารับปากแล้วนะ!!”
เมดิสันถอนหายใจ นี่เธอพลาดท่ารับปากคนเจ้าเล่ห
