อีคอนพาเมดิสันเข้ามาด้านในบ้าน เจาจับจูงมือแน่นอย่างหนักแน่นและมั่งคง เขาให้คนรับใช้ออกไปด้านนอกจนหมด อีคอนเลื่อนเก้าอี้ออกเพื่อให้เมดิสันนั่งลง
เขานั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ เธอ ก่อนจะยกผ้าเช็ดหน้า เช็ดน้ำตาที่เปื้อนบนหน้าของเมดิสันอย่างแผ่วเบา
“หากว่าความรัก ทำท่านเจ็บถึงเพียงนี้….เหตุใดท่านยังไม่ตัดใจจากเขาอีกครับ…”
เมดิสันหลับตาลง เธอกำลังทำตัวโง่ซ้ำซากอยู่ใช่ไหม เธอยอมให้เขาทำร้ายหัวใจเธอซ้ำๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า เพียงเพราะเธอหลงใหลเขา
ควรจะพอได้สักทีแล้วรึเปล่าเมดิสัน เธอควรเปลี่ยนไปรักคนที่รักเธอ หยุดทำให้ตัวเองเจ็บเช่นนี้อีกแล้ว พอแล้วกับผู้ชายที่ชื่ออลาโน่
เขาไม่รักเธอเขาก็ไม่ได้ผิด มันเป็นสิทธิของเขา คนมีสิทธิ์ที่จะเลือกคนที่เขาจะฝากหัวใจเอาไว้
เธอต้องจัดการที่ตัวเอง เธอไม่ควร…ปล่อยหัวใจของเธอให้เผลอไผลไปกับเขาอีก เธอควรจะจดจำความเจ็บปวดนี้ไว้แล้วอย่าให้มันเกิดขึ้นอีก
“ทานข้าวเถ
