ดวงตาของเมดิสันนั้น…รื้นไปด้วยน้ำตา เธอหายใจหอบเหนื่อยก่อนจะใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดดันตัวเองให้ลุกขึ้นมา
เบื้องหน้าของเธอคือบุรุษใบหน้าหล่อเหลาสามคน แต่ละคนก็มีความหล่อเหลาคนละแบบ เมดิสันยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อที่ไหลซึมบนใบหน้า
เสียงเนื้อกระทบกันดันลั่นห้องที่แคสเซียสสร้างขึ้น
“ตุบ!!!!…ผลัวะ!!!”
ใช่แล้วอยากจะฟังดูแปลกไปสักหน่อย แต่มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ เรื่องราวมันเริ่มขึ้นที่ตรงไหน พวกเขาทั้งสามถึงได้กำลังตีกันอย่างเอาเป็นเอาตายเช่นนี้
…….
อีคอนลุกขึ้น ราวกับว่าเขาได้สติก่อนใครในห้อง
“ขอเชิญท่านดยุคอลาโน่และท่านนักบุญแคสเซียสออกไปด้านนอกด้วยครับ”
อลาโน่กำมือแน่น
“เซอร์อีคอน!!!..เจ้าควรจะแยกแยะเรื่องส่วนตัวกับการช่วยเหลือนางออกไปก่อน!!!”
“ท่านดยุคอลาโน่คิดจะฉวยโอกาสกับท่านเมดิสันใช่ไหมครับ…แค่เห็นหน้าท่านข้าก็รู้แล้ว!!!”
แคสเซียสอาศัยจังหวะที่อลาโน่และอีคอนกำลังเถียงกัน เขาเดินเข้ามาหาเ
