พราวรัมภาลืมตาตื่น หญิงสาวควานหาโทรศัพท์ที่เผลอวางไว้ที่โต๊ะดูเวลาแล้วตีห้าครึ่ง เวลาปกติที่ต้องตื่นเตรียมตัวไปทำงาน จำได้ว่าตัวเองนอนอยู่บนโซฟาในห้องโถง ที่มีมินทดานอนอยู่ฝั่งตรงข้าม มีโต๊ะกระจกวางกั้นอยู่ตรงกลางแต่ตอนนี้เขาไม่อยู่แล้ว
“ตื่นแล้วเหรอ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ แล้วเดี๋ยวผมไปส่งที่ทำงาน เสร็จแล้วผมจะกลับมาขนของให้ ตกลงย้ายไปอยู่ที่ใหม่นะ รายละเอียดคอนโดใหม่ผมส่งให้ในไลน์แล้ว”
“ได้ค่ะ ขอเวลาฉันอาบน้ำแต่งตัวแป๊ปเดียวนะคะ”หญิงสาวยังมีอาการง่วง แต่ต้องรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัว เธอใช้เวลาไม่นานไม่ถึงสามสิบนาทีด้วยซ้ำ ทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยทุกอย่าง พร้อมออกไปทำงาน
ชายหนุ่มปิดหน้าต่างตรวจตราดูความเรียบร้อยรอบห้อง เขาไปยืนรอหญิงสาวอยู่ที่หน้าประตูทางออก เห็นชุดทำงานของพราวรัมภาแล้วก็ต้องกลั้นยิ้มไว้ ทำไมชุดรัดกุมขนาดนั้น เสื้อเชิ้ตแขนสั้นปักชื่อบริษัทฯเหนืออกด้านซ้าย ชายเสื้อเก็บเรียบ
