“คุณคิดว่าฉันรักคุณงั้นเหรอ ฉันก็เกลียดคุณไม่ต่างจากคุณหรอกคุณดิน หน้าที่เท่านั้นที่ฉันทนและยอมให้คุณกดขี่ข่มเหงแบบนี้ เมื่อไหร่ฉันท้องเรื่องทุกอย่างจะจบ ฉันจะหย่าให้คุณ”
“ดี! งั้นก็เอากันดีกว่า จะได้รีบท้องแล้วออกไปจากชีวิตของผม ผมเกลียดคุณจนไม่อยากทนอีกต่อไปแล้ว”
“ฉันก็เกลียดคุณคนเลว”
“เธอก็เลวไม่ต่างจากฉันหรอกเตยหอม หลอกพ่อแม่น้องชายฉันให้เอ็นดู ทั้งๆ ที่จริงเธอมันนางมารร้าย”
คำพูดของดินแต่ละคำมันช่างเชือดเฉือนหล่อนเหลือเกิน เขาปากร้าย ร้ายเหลือเกิน ทำร้ายจิตใจของหล่อนจนไม่เหลือชิ้นดี เขาเกลียดเธอขนาดนั้นเลยเหรอ เกลียดถึงกับใช้คำว่า “ทน” เลยเหรอ
“ถ้าฉันเป็นนางมารร้าย คุณมันก็ผีนรก”
“หึ! ปากเก่งดีนักนะ”
“อ่ะ...อือ...”
ปากหนาแนบลงไปปิดปากน้อยช่างถกเถียงทันทีเมื่อเอ่ยจบ มือใหญ่ที่กดไหล่เล็กขยับมาจับคางมนให้แหงนเงยขึ้นรับแรงจูบร้อนของตัวเอง เตยหอมพยายามบิดหน้าหนี แต่ก็หนีไม่พ้นเมื่อมือใหญ่ของเขาล็อกคางของหล่อนไว้
“อือ...อ่า...”
เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากลำคอระหง สองมือเล็กทุบตีหลังของคนตัวโตเหนือร่าง แต่ยิ่งขัดขืนยิ่งดิ้นรนยิ่งเพิ่มความโกรธและความปรารถนาในกายแข็งแรงมากขึ้น
“อ่า...หวานเป็นบ้า” เขาผละริมฝีปากหยาบกระด้างของตนออกมาจากริมฝีปากเล็กแล้วเช็ดคราบน้ำลายที่เปื้อนริมฝีปากของตัวเองออก ก่อนจะมองดูปากน้อยที่ตนบดจูบกระแทกแล้วอดยิ้มมุมปากไม่ได้ ก็ตอนนี้ปากของคนอวดดีบวมเจ่อ
“ปล่อยฉันคุณดิน” เธอสั่งเขาพร้อมดันร่างเขาออกห่าง
“ยังไม่ท้องเลยจะปล่อยได้ยังไง ก็บอกแล้วไงว่าจะเอาจนกว่าจะท้อง”
“แต่นี่มันห้องนั่งเล่น”
“แล้วทำไม นี่มันบ้านฉัน ฉันจะเอากับเธอที่ไหน ยังไง เมื่อไหร่ก็ได้ เป็นเมียฉันหัดหน้าหนาๆ หน่อยเตยหอม”
“คนชั่ว!”
“ชั่วก็ผัวเธอแล้วกันน่า...อย่าชักช้าลีลาเล่นตัวเลย มาสนุกกันดีกว่า ครั้งนี้ไม่ป่วยแน่นอน เพราะร่างกายเธอรู้จักฉันมาแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้คือการตอกย้ำความเป็นผัวให้เธอจำใส่สมองไว้จะได้ไม่ไปอ่อยน้องของผัวอีก” ดินพูดแขวะเหน็บเตยหอม แต่ละคำพูดมันเหมือนคนหึงมากกว่าจะเกลียดเหมือนที่พูดย้ำให้เตยหอมได้ฟัง