หลายวันต่อจากนั้น
ชีวิตของฉัน ก็เวียนเข้ามาในรูปแบบเดิมทุกอย่าง ไอ้เจ้ายังคงวนเวียนอยู่ในชีวิตของฉัน เรายังยุ่งกับกันและกัน เสมือนก่อนหน้านั้น ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นมาเลย
ปั่กก~
เสียงกระแทกกล่องนมวางลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนภายในมหาวิทยาลัย ส่งผลให้ฉันละสายตาออกจากโทรศัพท์ แล้วปรายตามองเจ้าของการกระทำนั้น ก่อนที่จะพบว่า เจ้าของการกระทำนั้น ทิ้งกายนั่งลงตรงข้ามฉัน
"หน้าอิดโรยเหมือนคนไม่ได้นอนเลยนะ" คำทักทายที่เหมือนจะถากถางของมัน ส่งผลให้ฉันดับหน้าจอโทรศัพท์มือถือทันที
"กูแค่ติดซีรีส์"
"เหอะ.." แล้วมันก็ตอบรับคำพูดของฉันด้วยการกรอกตา แล้วส่ายหน้าไปมา
หลายวันมานี้ แม้ฉันและมันจะไม่ได้พูดคุยกันถึงเรื่องนั้นแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ไอ้หมอนั่นมันจะไม่พูดถึงในทางอ้อม หลายครั้ง ที่มันจ้องจับผิดฉัน หาว่าฉันเป็นนู่นนี่นั่นเพราะเรื่องนั้นหรือเปล่า แล้วฉันก็ดูออกว่าครั้งนี้มันก็เหมือนกัน
"เหมือ
