ปั่กก~
ฉันตวัดสายตา เหลือบมองเจ้าของใบหน้าคมคาย เมื่อทันทีที่ก้าวขามาหยุดที่หน้าห้องพัก ท่อนแขนแกร่ง ก็ตวัดค้ำที่ประตูเอาไว้
"อะไรของมึง" ฉันร้องถามด้วยน้ำเสียงติดความรำคาญ นับตั้งแต่วันนั้น การปล่อยกายให้ใกล้ชิดกับไอ้เจ้าเกินไป มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันควรทำ
"มึงเปลี่ยนพาสเวิร์ด" เลยเป็นฉันที่ชะงักไป แล้วเบือนหน้าหลบสายตามันทันที
"ถ้ามึงจะเป็นเพื่อนกูเหมือนเดิม มึงก็ไม่ควรทำแบบนี้นะจี ..ใส่ดิ ใส่พาสเวิร์ดห้องมึง ต่อหน้ากู"
ฉันพ่นลมร้อนออกมาอย่างหงุดหงิด สุดท้าย ก็ต้องใส่พาสเวิร์ดต่อหน้ามัน เพื่อให้ทุกอย่างมันจบแค่นั้นเอง
"010135" ไอ้เจ้าทวนรหัสตัวเลขตามที่มือของฉันสื่อสารออกไป ก่อนที่ประตูจะถูกกระชากให้เปิด"
"ตัวเลขนี้มีที่มาที่ไปยังไง?"
"มึงอย่าถามเยอะนักได้ไหม มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ" ฉันคว้ารีโมทมาเปิดเครื่องปรับอากาศ และเก็บหมอนของฉันที่วางอยู่บนโซฟา แล้วนำไปเก็บที่ในห้องนอน ก่อ
