เพื่อนรัก เพื่อนร้าย

ณ ลานจอดรถของห้างสรรพสินค้า "หยุดนะเจ้า เจ้า! ไอ้เหี้ยเจ้า!" ฉันตะโกนออกไปจนสุดเสียง พร้อมกับเรียวขาขาวที่โผล่พ้นออกมานอกกระโปรงนักศึกษาทรงเอที่สั้นเหนือเข่า ที่ก้าววิ่งออกไปเบื้องหน้า "เจ๋งนักหรือไงวะไอ้สัส!" คำพูดจากคนกลุ่มนั้น ที่มีกันสามคน ร้องตะโกนมาที่ไอ้เจ้า ซึ่งแน่นอน ว่าฉันวิ่งมาคว้าแขนของมันเอาไว้ได้ทัน "เจ๋งไม่เจ๋ง สามหนึ่งกูก็ไม่กลัวโว้ยสัส!" ฉันกอดแขนไอ้คนที่มันปากเก่งมากๆเอาไว้แน่น ใครจะไม่กลัววะ หากมันวิ่งเข้าไปท้าชนกับคนกลุ่มนั้น สามหนึ่ง เห็นๆกันอยู่ ว่าใครมันจะชนะ "มึงหุบปากนะเจ้า ไอ้เอานะโว๊ย กูไม่ยอมให้มึงมีเรื่องอีกแล้วนะ!" "ปล่อยกูนะจี กูจะไปเอาเลือดหัวมันออก!" "กูบอกว่าไม่ไง ไม่ยอมโว้ย ไม่ให้มีเรื่อง ไม่ให้อะไรทั้งนั้น" ฉันส่ายหน้าเป็นพัลวัน ใจมันสั่นตุ๊บๆ กลัวว่าฉันจะเอามันไม่อยู่จริงๆ หากจะโทรตามเพื่อนของไอ้เจ้าให้มาสบทบช่วยเหลือมัน ตอนนี้ก็คงไม่ทัน เชื่อเถอะ เมื่อไหร่ที่ฉันปล่อยแขนมัน ไอ้เจ้าโดยยำเละแน่ "แน่จริงมึงก็เข้ามาสิวะไอ้สัส เข้ามาเลย!" เสียงท้าทายยังลอยเข้ามาอีกครั้ง ส่วนฉัน ก็ได้แต่ส่ายหน้าเป็นพัลวัน "ไอ้พวกเวรเอ้ย เดี๋ยวมึงได้เจอกู!" "ไม่นะเจ้า ไม่เอาพอแล้ว กูขอ กูกราบล่ะ อย่านะเว้ย ที่นี่มีกล้องนะเว้ย มึงเสียหาย สถาบันเสียหาย มันไม่คุ้มกันนะโว้ย!" ทันทีที่คำพูดของฉันหลุดออกไป ไอ้เจ้าก็ตวัดสายตามามองแรงใส่ทันที "มึงไปรอที่รถดิจี ..กูบอกมึงแล้วว่าอย่าตามมา!" มันหันมาตะคอกใส่ฉันเสียงดัง จนตัวฉันสะดุ้งสุดแรง "กูห่วงมึงไงวะ ที่กูห้ามเพราะว่ากูห่วง ทุกคำเตือนที่มึงบอกกู กูเชื่อมึงทุกคำ มึงก็ควรเชื่อฟังกูเหมือนกัน!" "ปล่อย!" "กูไม่ปล่อย!" "กูบอกให้มึงปล่อย!" ดวงตาของฉันสั่นน้อยๆ กี่ครั้งแล้ววะ ที่มันทำแบบนี้ บอกเลยว่าฉันไม่โอเคกับสิ่งที่มันทำ "กูจะปล่อยก็ได้ แต่ถ้ากูห้ามมึงไม่ได้ มึงก็ไม่ต้องมาห้ามเรื่องพี่โจ้กับกูเหมือนกัน!" "ไอ้เหี้ยนั่นมันเสือผู้หญิง มันฟันแล้วทิ้ง มึงจะให้มันเอาเล่นๆว่างั้น!" มันตะคอกใส่ฉัน คนอย่างมันก็ดีแต่แบบนี้ ตะคอกเสียงดัง พูดจาไม่เคยรักษาน้ำใจเลยสักครั้ง หากมันไม่ใช่เพื่อนฉัน บอกเลยว่าฉันจะไม่ห่วง ไม่ใยดีคนอย่างมันเลย "กูจะให้ใครเอามันก็เรื่องของกู นี่ตัวกู ชีวิตกู หากกูบอก กูเตือนแล้วมึงไม่ฟัง กูก็จะไม่ฟังเหี้ยไรมึงแล้วเหมือนกัน!" ---- ซีรีส์เพื่อน ฝากเพิ่มลงคลัง ฝากติดตามด้วยนะคะ