"ทะ โทรศัพท์กู.." เสียงของยี่หวา แผดร้องแข่งกับเสียงเพลง เมื่อมันมองเห็นโทรศัพท์ของตัวเอง ที่วางอยู่กลางโต๊ะต่อหน้าทุกคน
แตกกระจาย ต่อให้จะเปิดเครื่องติด ก็คงไม่มีใครเอาไปใช้งาน
"ตะ แตกหมดเลย" ความตกใจของเพื่อน ทำให้ผมชะงักไปชั่วขณะ แว๊บหนึ่งที่รู้สึกผิดขึ้นมา แต่ตอนนั้นจีน่ามันทำให้อารมณ์ของผมกระเจิงจริงๆ
"โทษทีนะหวา พอดีเมื่อกี้มีเรื่องนิดหน่อย ไว้กูซื้อเครื่องใหม่ให้" ผมแสดงความรับผิดชอบแบบที่คิดเอาไว้
"มีปัญหา มีปัญหาอะไรอ่ะ ทำไมโทรศัพท์เละแบบนี้" เป็นไอ้ปอที่ถาม
"มีเรื่องอีกหรอเจ้า ..แล้วอีจีอยู่ไหนวะ ทำไมวันนี้อีจีถึงไม่อยู่กับมึง อย่างน้อยๆหากมันอยู่กับมึง มันก็คงห้ามไม่ให้มึงมีเรื่อง โทรศัพท์กูก็คงไม่เละแบบนี้" ยี่หวาพูกออกมาเสียงดัง เอาเข้าจริง ตอนนั้นผมไม่ได้จับสังเกตทางน้ำเสียงของมันด้วยซ้ำ ว่าเพื่อนโกรธไหม แต่ตอนนั้นผมคิดถึงอีกคนมากกว่า คิดว่ามันอยู่ที่ไหน แล้วเรื่องที่มัน
