[ มัดหมี่ ]
ผ่านมาสองวันแล้วที่ฉันอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้อย่างสงบสุข ไม่มีเรื่องให้ปวดหัวกับผีเจ้าที่หรือคนที่ฉันเรียกว่าปู่ แต่บางอย่างที่ทำให้ฉันแปลกใจอยู่ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมาก็คืออาการอ่อนเพลียและเหมื่อยล้า แขนขาทั้งสองข้างแทบขยับไม่ได้แถมยังจุกเสียดบริเวณช่องท้อง และมักจะฝันแปลก ๆ อยู่ทุกคืนเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเรื่องบนเตียง…
“ไม่ไหวแล้วนะ ทำไมถึงได้เหนื่อยแบบนี้ล่ะ” ฉันบิดขี้เกียจไปมาเมื่อดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงนอน “เหมือนไม่ได้นอนเลยแฮะ” ฉันพึมพำกับตัวเองก่อนจะค่อย ๆ พาตัวเองเดินเข้าไปอาบน้ำอาบท่าในห้องน้ำ
ใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะจัดการตัวเองเสร็จ แล้วเดินลงมายังชั้นล่างของบ้านในส่วนที่เป็นห้องครัว กลิ่นหอมของมื้อเช้าที่ตั้งโต๊ะรออยู่กับสภาพบ้านที่สะอาดเอี่ยมอ่องเริ่มทำให้ฉันคุ้นชิน
...เป็นเพราะข้อตกลงนั้นแท้ ๆ ฉันถึงได้ใช้ชีวิตสะดวกสบายแบบนี้
“วันนี้หมี่กลับบ้านช้านะ แล้วก็ไม่ต้อง
