[ มัดหมี่ ]
ตกเย็นฉันกับเพื่อน ๆ ในกลุ่มนัดรวมตัวกันที่บ้านเพื่อนคนหนึ่งหลังมหาวิทยาลัยเพื่อเปลี่ยนชุดไปเที่ยวกันต่อ
พอนึกไปถึงวันที่ตัวเองเรียนจบแล้วก็รู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าฉันกับเพื่อน ๆ ก็ต้องแยกย้ายกันไปทำงาน หรือแยกย้ายกันไปเรียนต่อตามความฝันของตัวเองแล้ว ถึงตอนนั้นจะกลับมาเจอกันอีกครั้งคงเป็นอะไรที่ยากขึ้น
“ยัยหมี่ ไหนแกบอกว่าจะคุยเรื่องนั้นหลังเลิกเรียนไง” เสียงยัยนาวท้วงขึ้นขณะที่เราสองคนกำลังนั่งเติมแป้งกันอยู่ เพื่อน ๆ คนอื่นได้ยินก็พร้อมใจกันหันมากอดอกพลางพยักหน้าเห็นด้วยกับยัยนาว
“ระเรื่องอะไร? ฉันไม่เห็นจำได้เลย”
“ก็เรื่องหนุ่มบิ๊กไบค์ที่มาส่งแกเมื่อเช้านี้ไง” ยัยนาวพูดพลางหรี่ตามองฉันอย่างจับผิด “ตอนนี้ทั้งคณะเราแล้วก็คณะใกล้เคียงคุยเรื่องนี้กันทั้งวันเลยนะ เขาบอกว่าผู้ชายน่ะงานดีมาก แต่เสียดายที่เมื่อเช้าฉันไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง”
“นี่แกจำไม่ได
