“ไม่!!”
“กินเถอะครับ ไม่งั้นผมจะเขย่าพี่ ทั้งป่วยๆ แบบนี้ล่ะ เลือกเอานะ ^__^”
“นายมัน... เลว”
“เดี๋ยวนี้ชมผมบ่อยนะเนี้ย แบบนี้คงต้องให้รางวัลแล้วมั้ง” ลาสนีมมองเชคที่วางถ้วยข้าวต้มไว้บนหัวเตียง ก่อนจะโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆ เธอ จนมือบางยันอกแกร่งไว้แน่น น้ำตาคลอทันทีอย่างเห็นได้ชัด
“ถ้าไม่อยากให้ผมเขย่าพี่ตอนป่วยๆ กรุณาทำตามที่ผมบอกทุกอย่าง”
“ทำไมฉันต้องทำตามที่นายบอกด้วยล่ะ!!”
“เหรอ จะไม่ทำว่างั้น... อืม งั้นตามล่าหาไอ้พี่ตินดีกว่า จะได้บอกมันให้รู้เรื่องไปเลย ว่าผมเขย่าพี่แล้ว”
เพียะ!! ฝ่ามือบางฟาดลงบนแก้มใสจนขึ้นรอยแดง เชคหันมามองลาสนีมตาขวาง ก่อนจะผลักร่างเล็กให้นอนลงและกระชากเสื้อเชิ้ตจนขาดวิ่น
แควก!!
“กรี๊ด ฮึก... ปล่อยนะ!!”
“ทำให้ผมโกรธเองนะ จะโทษใครไม่ได้!!” มือหนาบีบขยำทรวงอกอวบอย่างแรง ก่อนจะถอดเสื้อยืดของตัวเองออก และตามด้วยกางเกงยีน จนตอนนี้เหลือแต่กางเกงในสีดำตัวเดียว ใบ
