“แล้วนี้ไม่ทำงานหรือไง?”
“ก็จะไป แต่เป็นห่วงแกไง แต่ไม่เป็นอะไรแน่นะ”
“อือ แค่นอนพักเดี๋ยวก็หาย แกไปเหอะ” เจเจมองลาสนีมที่ยิ้มให้ โดยที่เธอเองก็ไม่สงสัยอะไร เพราะบางทีลาส นีมอาจจะแค่เมาค้างจริงๆ ก็เป็นได้นี่น่า ลาสนีมมองเจเจที่ขับรถออกไป เธอก็ปิดประตูร้านและเดินขึ้นบันไดขึ้นไปที่ห้อง ก่อนจะนอนลง พลางน้ำตามากมายก็ไหลออกมาทันที มองรูปของตินกับเธออย่างเสียใจ
“ฮึก พี่ติน... นีมขอโทษนะคะ ฮือๆ นีมผิดเอง นีมขอโทษ” ร่างบางนอนกอดรูปของตินอย่างแนบแน่น เธอจะทำยังไงดีต่อจากนี้ ถ้าพี่ตินรู้มีหวังเธอต้องโดนบอกเลิกแน่ และนั่นคือสิ่งที่เธอจะยอมไม่ได้เด็ดขาด เธอรักพี่ติน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้กำลังทำให้เธอสับสนและหวาดกลัวจริงๆ เธอไม่อยากจะคิดเลย ถ้าเกิดเรื่องนี้แตกขึ้นมา เธอจะเป็นยังไง?
“ทั้งหมดมันเป็นเพราะนายเชค ฮึก ฉันเกลียดนาย!!
“ฮัดชิ้ว!! โอ๊ย ใครด่าว่ะ...”
“สงสัยเขย่าหนักไปหน่อย ไข้แดกมั้งมึง
