ไม่คิดว่าจะร้าย 17 - ยอมรับความจริง

1195 คำ

“ทำรายงานเป็นยังไงบ้าง?” น้ำเสียงประชดประชันของหิรัญเอ่ยถามเมื่อเห็นแฟนสาวเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้ายิ้มแย้มต่างจากเขาที่อารมณ์ขุ่นมัวเพราะนั่งรอเธออยู่ภายในห้องมาตลอดทั้งวัน “ก็ดีค่ะ” “เหนื่อยหรือเปล่า?” “ไม่เหนื่อยเลยค่ะ มีเพื่อนอยู่ด้วยสนุกดี” คนตัวเล็กตอบด้วยน้ำเสียงสดใส โดยไม่ทันสังเกตท่าทางโกรธเคืองของชายหนุ่ม “ไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น! พี่หมายถึงเรื่องที่หนูโกหกพี่น่ะเหนื่อยไหม?” “…..” นิรินหยุดชะงักนิ่งไปด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะรู้ความจริงเรื่องที่เธอโกหก “เด็กเลี้ยงแกะ คิดว่าพี่โง่นักหรือไง!” หญิงสาวเบ้หน้าออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อหิรัญพุ่งตัวเข้ามาบีบที่ต้นแขนของเธออย่างแรงราวกับต้องการให้กระดูกของเธอมันแหลกคามือ “พะ…พี่หิรัญหนูเจ็บนะ” “เห็นทำตัวซื่อๆ ใสๆ” ดวงตาเฉี่ยวคมหยุดนิ่งพลางไล่สายตามองสำรวจเรือนร่างอรชรตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างไม่พอใจ “แต่ที่ไห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม