เลขามาเฟีย (สิงหา)

ตอนที่ 2 เลขามาเฟีย

"ปะ..ปล่อย" มือเล็กพยายามจะดันตัวสิงหาออกแต่ก็ไม่เป็นผล

"ตอบฉันสิ ไม่รู้เหรอว่าคู่นอนหนูเป็นถึงเจ้าของที่นี้" สิงหาถามแต่กลับไม่มองหน้าเธอ สายตายังเอาแต่จ้องลงมาที่เนินอกไม่ละไปไหน

"ก็เที่ยวอยู่แต่โซนผับ ไม่เคยมาโซนนี้สักครั้ง..อีกอย่างใครเขามาเที่ยวแล้วจะต้องสืบหาเจ้าของกัน"

"โลกเลยกลมขนาดนี้ไงคะ อยู่ๆ หนูถึงเดินเข้ามาหาฉันเองถึงที่ไง"

"ฉันตอบไปแล้วก็ปล่อย"

"โตขึ้นเยอะเลยนะ วันก่อนที่เมาจนโดนฉันลากขึ้นเตียงยังตัวเล็กนิดเดียว" สิงหาพูดพลางใช้มือข้างที่โอบเอวเธอไว้ดึงตัวเธอให้แนบตัวขึ้น มืออีกข้างเลื่อนมาวางไว้ตรงเนินอกที่มีเดรสปิดบังไว้ "มันใหญ่ขึ้นหรือเปล่า แบบนี้น่าจะล้นมือแล้ว...รู้ตัวไหมว่าหนูแม่งน่าเอากว่าเดิมอีก"

"ทะลึ่ง ปล่อยฉันสักที" คำพูดพร้อมรอยยิ้มร้ายๆ ทำคะนิ้งเองอดจะพูดด่าออกไปไม่ได้ ถึงตอนแรกจะเกร็งๆ กับท่าทีของสิงหาแต่ในตอนนี้เหมือนคะนิ้งจะเริ่มจะคลายกังวลไปบ้างแล้วถึงได้พูดเป็นกันเองขึ้น

"หึ" เสียงเข้มเค้นหัวเราะในลำคอเบาๆ "แล้วใครสอนให้แต่งตัวแบบนี้ รู้ไหมว่าชุดหนูมันยั่วฉันแค่ไหน"

"ก็ปล่อยให้ออกไปสิ จะมากอดไว้ทำไม"

"จะให้ปล่อยไปไหนละคะ ที่ขึ้นมาก็เพื่อให้ฉันตัดสินใจไม่ใช่เหรอว่าจะให้หนูทำงานโซนไหน"

"ก็ตัดสินใจมาสิ"

"ฉันให้สิทธิ์พิเศษหนูเลือกเอง อยากจะทำงานกับฉันหรือกลับไปทำงานที่คลับดี"

"ทำงานที่นี้แล้วมันต่างกับที่คลับยังไง"

"ถ้าที่คลับ หนูก็ไปเป็นเด็กของพวกวีไอพี อาจต้องรับงานบนเตียง รับเงินทีละก้อนตามความพอใจของพวกมัน"

"..."

"ส่วนถ้าเลือกทำงานที่นี้..ฉันจะจ้างหนูเป็นเลขาส่วนตัว ไม่ต้องนอนกับใคร อยากได้อะไรแค่บอก ฉันจะหามาให้หนูทุกอย่าง"

"แน่ใจเหรอว่าฉันไม่ต้องนอนกับใคร" คะนิ้งมองหน้าสิงหาแบบไม่อยากจะเชื่อใจมากนัก

ย้อนไปครั้งแรกที่เธอเจอกับสิงหา ตอนนั้นเธอลองเที่ยวบาร์ครั้งแรกไปกับเพื่อนสนิทอย่างเจ้าขา ตั้งใจจะไปลองดื่ม ลองเที่ยวกันตามประสาเด็กเพิ่งเข้ามหาลัยใหม่ๆ จนต่างคนต่างเมาแล้วแยกกันไปคนละทิศละทาง

ในจังหวะที่คะนิ้งจะกลับก็โดนสิงหาที่นั่งเล็งเธออยู่โต๊ะข้างๆ มาสักพักแล้ว เดินมาชวนเธอขึ้นไปเปิดห้องแต่เธอปฏิเสธ สิงหาพยายามเสนอเงินมากมายให้แต่เธอก็ยังไม่ยอม สุดท้ายสิงหาก็พยายามพูดกล่อมด้วยประโยคหวานสารพัดจนเธอหลงเคลิ้มยอมขึ้นห้องตามเขาไป

ตอนนั้นมันเป็นครั้งแรกของเธอ..แต่กลับโดนสิงหาทำเรื่องอย่างว่าแรงจนระบมไปหมดทั้งตัว ทำเธอทั้งคืน ไม่พักและไม่ยอมปล่อยให้เธอไปไหนจนเกือบเช้า จนสิงหาหมดแรงแล้วหลับไป คะนิ้งถึงรีบหนีกลับ

เช้ามาสิงหาส่งคนตามหาเธอจนเจอแล้วก็เสนอเงินให้เธอไปเป็นเด็กตัวเอง บอกจะซื้อคอนโดซื้อรถ ให้เงินเดือนตั้งแต่หลักแสนจนหลักล้านแต่คะนิ้งเองปฏิเสธ ไม่ว่าสิงหาจะพยายามตามตื้อกี่รอบ คะนิ้งก็ยังปฏิเสธ เหตุผลเดียวคือสิงหารุนแรงเกินไปจนเธอรับไม่ไหว

หลังจากนั้นมาถึงแม้จะไม่ได้ตกลงเป็นอะไรกัน แต่ทุกครั้งที่บังเอิญเจอกันก็ไม่มีเลยสักครั้งที่สิงหาจะไม่ทำเรื่องอย่างว่ากับคะนิ้ง เจอกันที่ผับก็ลากเธอเข้าไปทำในห้องน้ำผับ เจอกันข้างนอกก็รอจังหวะลากเธอขึ้นทำบนรถข้างทาง สิงหาทำมาทุกแบบแล้วจริงๆ เธอถึงได้ไม่เชื่อใจว่าเขาได้โอกาสแบบนี้แล้วมีเหรอว่าเขาจะไม่ฉวยไว้

"แน่ใจ ฉันเอาหัวเป็นประกันว่าหนูจะไม่ต้องนอนกับคนอื่น" เสียงแหบพล่าตอบกลับมาทำให้คะนิ้งรีบสลัดความคิดในหัวที่กำลังกังวลอยู่ทิ้งไป

"งั้นก็โอเคค่ะ"

"ยกเว้นฉัน" นั่นไง..แล้วเธอคิดผิดที่ไหนกัน

"งั้นฉันเปลี่ยนใจ ฉันขอปฏิเสธ"

"หนูไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ"

"คุณสิงหา" เสียงหวานเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงติดดุกับสีหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจสิงหาชัดเจนแต่สิงหากลับไม่สนใจ

"เจ๊แวว เข้ามาหาผมหน่อยครับ" เสียงเข้มตะโกนออกไปด้านนอก ไม่นานเจ๊แววก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับเลขาสาวคนสนิทของสิงหาที่เดินตามเข้ามาด้วย

"คะ? เอ่อ" เจ๊แววมองมาหาเธอที่กำลังโดนสิงหากอดเอวไว้แนบตัวแล้วก็ชะงักไป ทั้งเลขาสาวที่ตามเจ๊แววเข้ามาก็ดูตกใจไม่ต่างกัน

"ผมตัดสินใจได้แล้วนะครับว่าจะให้เด็กของเจ๊ทำงานโซนไหนดี" สิงหาหันไปพูดกับเจ๊แววทั้งที่ยังกอดเธอเอาไว้แบบนั้น "ผมขอคะนิ้งมาเป็นเลขาส่วนตัว เจ๊คงไม่ว่าอะไรใช่ไหม"

"แล้วพิมล่ะคะ" เลขาสาวของสิงหาที่ได้ยินแบบนั้นก็พูดขัดขึ้นมาจนสิงหาต้องหันหน้าไปมอง

"ฉันไม่ได้ไล่เธอออกหรอก ก็แค่รับมาเพิ่ม"

"แต่งานที่มี พิมทำคนเดียวไหวนะคะ ไม่จำเป็นจะต้องรับใครเข้ามาเพิ่ม"

"ฉันตัดสินใจแล้ว เธอจะมีปัญหาอะไร"

"ไม่ค่ะ ไม่มี.." ได้ยินคำตอบแบบนั้น สิงหาถึงหันหน้ากลับมาสบตากับเธอต่อ

"ว่าไงคนเก่ง"

"แต่ฉันมาสมัครเป็นเด็กบริการของคลับไม่ใช่เลขา"

"งั้นฉันจะเป็นแขกของหนูเองและจะซื้อหนูไว้กินคนเดียว"

"ไม่ค่ะ ไม่เอา"

"งั้นก็เป็นเลขา" พูดตอบคะนิ้งไปเพียงสั้นๆ ก็หันไปหาเจ๊แววที่ยืนอยู่ไม่ไกล "ช่วยจัดการด้วยนะครับ เด็กคนนี้เป็นเลขาของผม เรื่องค่าตัวผมจัดการเอง ไม่ต้องผ่านคลับ"

"อ่าค่ะ ได้ค่ะคุณสิงหา"

"เชิญครับ ผมขอเวลาส่วนตัวสอนงานเลขา ห้ามใครเข้ามากวน" เสียงเข้มพูดจบ เจ๊แววก็เดินจากห้องไป เหลือไว้แค่พิม เลขาของคุณสิงหาที่ยังยืนมองเขาและเธออยู่

"ถ้าจะสอนงานให้พิมสอนให้ก็ได้นะคะ"

"ฉันจะสอนเอง ออกไป" ได้ยินแบบนั้น สุดท้ายพิมถึงยอมเดินออกจากห้องไปด้วยท่าทีไม่พอใจมากนัก

"อ๊ะ!" สิงหาอุ้มตัวคะนิ้งมาวางให้นั่งลงไปบนโต๊ะทำงานแบบที่เธอไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะแทรกกายมายืนตรงระหว่างเรียวขาสวย

"เลขาฉันทำอะไรเป็นบ้าง"

"แล้วจะให้ทำอะไร ฉันไม่เคยทำงานเลขามาก่อน คุณไปหาคนใหม่ดีไหม..ฉันทำได้ไม่ดีหรอกค่ะ ฉันไม่เคยทำงานอะไรแบบนี้เลย"

"หนูทำได้ดี หนูเคยทำมาแล้วก็แค่ทำแบบเดิม"

"คุณสิงหาหมายถึงอะไร"

"เลขาที่ฉันหมายถึงคือเลขาบนเตียง หนูก็แค่ทำเหมือนเดิม แบบที่ชอบปฏิเสธแต่พอโดนลากไปก็เด้งเอวใส่ฉันไม่หยุด"

"..." ใบหน้าสวยมองใบหน้าคมนิ่งๆ พร้อมกับพวงแก้มสวยที่เริ่มจะขึ้นสีอมชมพู

"ฉันเห็นของหนูมาหมดตัวแล้ว ยังจำได้ดีทุกสัดส่วน อยากได้หนูมาเป็นเด็กตัวเองแทบตายแต่หนูกลับไม่เอา ไปผ่านมือชายมาตั้งกี่คนถึงกลับมาเจอฉันได้"

"รู้ว่าผ่านมาหลายมือแล้ว คุณก็น่าจะรู้ว่ามันไม่เหมาะกับคุณหรอก ปล่อยฉันไปทำหน้าที่เดิมดีกว่า..ได้ไหมคะ"

"ไม่ค่ะ ก่อนหน้านี้ฉันไม่ถือ แค่หลังจากนี้อย่าให้ไอ้ตัวไหนมาแตะตัวหนูอีกก็พอ" สิงหาพูดอย่างใจเย็นขัดกับประโยค.. ก่อนจะโน้มหน้าเข้าหาซอกคอสวย หายใจรดต้นคอเธอจนคะนิ้งเองขนลุกไปทั้งตัว

"..."