เลขามาเฟีย (สิงหา)

ตอนที่ 1 คู่นอนคนโปรดมาเฟีย

@ผับ

"คุณธนาโอเคแล้ว เดี๋ยวเจ๊จะพาแกไปเจอคุณสิงหาก่อน ถ้าคุณสิงหาโอเคแล้วก็มาเริ่มงานพรุ่งนี้ได้เลย" เสียงเจ๊แวว เจ๊ที่คอยดูแลเด็กบริการในคลับพูดกับคะนิ้งเพราะวันนี้คะนิ้งมาสมัครงานในตำแหน่งเด็กบริการของคลับ ตั้งแต่มาถึงเจ๊แววก็พาเธอขึ้นไปหาคุณธนาที่ห้องเพื่อให้คุณธนาดูว่าโอเคจะรับเธอเข้าทำงานไหมและจะรับเธอไปบริการแขกระดับไหน

คุณธนาดูเสร็จถึงตัดสินใจให้เธออยู่ในระดับวีไอพีและปล่อยให้เจ๊แววพาเธอลงมาเพื่อจัดการต่อ

"คุณสิงหาเหรอ ชื่อคุ้นๆ..ใครเหรอเจ๊" เสียงหวานเอ่ยถามเจ๊แววขึ้นมา ในเมื่อเจอคุณธนาที่เป็นเจ้าของผับมาแล้ว แล้วยังจะต้องเจอใครอีกกี่คนถึงจะเริ่มทำงานได้

"คุณสิงหาก็หุ้นส่วนที่นี้เป็นเพื่อนสนิทของคุณธนา สร้างธุรกิจนี้มาด้วยกัน คุณธนาจะดูแลในส่วนของผับด้านหน้าส่วนคุณสิงหาจะดูแลในส่วนของคาสิโนด้านหลังแทน"

"แล้วฉันต้องไปเจอด้วยเหรอ ที่นี้เข้าทำงานต้องเจอกี่คน เป็นแค่เด็กบริการแต่ยุ่งยากดีจัง"

"ก็คุณธนารับเข้าทำงานแล้ว ถ้าเลือกให้บริการแขกระดับปกติ เจ๊จะให้เริ่มงานเลยแต่ถ้าอยู่ระดับวีไอพี เจ๊จะต้องพาไปเจอคุณสิงหาก่อนเพราะต้องให้คุณสิงหาดูว่าอยากได้ตัวไปบริการที่คาสิโนหรือเปล่า ถ้าคุณสิงหาไม่ต้องการก็มาทำกับเจ๊เหมือนเดิม บริการแขกวีไอพีในคลับเอา"

"หลายขั้นตอนดีนะคะ ผู้บริหารที่นี้เขาขยันกันจัง" คะนิ้งบ่นออกมาในขณะที่เจ๊แววกำลังเดินนำเธอไปในส่วนด้านหลังของผับ ตรงไปถึงหน้าประตูบานใหญ่สีดำสนิทที่กั้นระหว่างโซนผับและคาสิโนไว้โดยมีบอดีการ์ดยืนคุมอยู่ด้านหน้าสองคน เมื่อเจ๊แววมาถึงหน้าประตู บอดีการ์ดก็เปิดประตูเชิญเข้าไป

คะนิ้งกวาดสายตามองไปรอบๆ โซนคาสิโนดูแตกต่างจากโซนผับไปโดยสิ้นเชิงจนคะนิ้งเองเห็นแล้วยังแอบตกใจไม่น้อย โซนนี้เหมือนจะมีแค่วีไอพีเท่านั้น ไม่มีได้มีแขกระดับทั่วๆ ไปเหมือนกับผับ ทุกคนในโซนนี้ดูมีเงิน มีอำนาจ แต่งตัวดีเหมือนพวกนักธุรกิจ น่าเชื่อถือ บางคนก็ถึงขั้นมีบอดีการ์ดประจำตัวตามติดมาคอยดูแลด้วย

ทุกอย่างมันดูควบคุมยากกว่าโซนผับมาก คะนิ้งเห็นแล้วยังอดคิดไม่ได้ว่าคนที่คุมโซนนี้ได้จะต้องโหดขนาดไหนกัน..

"ถ้าได้อยู่บริการที่นี้จะดีหน่อย แขกโซนนี้เงินหนัก เจ๊ถึงอยากพามาให้คุณสิงหาเจอแกก่อน เจ๊ว่าคุณสิงหาต้องโอเค นี่ถ้าแกบริการแขกที่นี้นะวันนึงได้เงินมากกว่าบริการที่ผับสามสี่เท่า ไม่ต้องดื่มเยอะด้วยแค่พูดเอาใจแขก คอยไปแลกชิปให้ พูดเชียร์อัพให้แขกกล้าลงเงินเล่นเยอะๆ"

"แต่มันก็ดูน่ากลัวกว่าผับอยู่นะเจ๊" เพราะยิ่งเธอเดินลึกเข้าไปด้านในมากขึ้นก็ยิ่งเห็นแขกหลายประเภทขึ้น มีทั้งที่โวยวายอยู่กับการ์ดของคาสิโนเพราะเล่นแพ้ ทั้งที่กำลังโดนการ์ดลากตัวไปในมุมลับตาคนเพราะไม่มีเงินจ่าย.. ทุกอย่างมันดูน่ากลัวไปหมด น่ากลัวแบบที่ผู้หญิงแสบๆ ไม่กลัวใครอย่างเธอเห็นยังรู้สึกหวั่นๆ ในใจ

"ไม่ต้องกลัว คาสิโนมีการ์ดดูแลทุกมุมมากกว่าโซนผับเป็นสิบเท่าอีกอย่างคนที่นี้รู้ดีว่าถ้าทำตัวผิดกฎจะโดนคุณสิงหาจัดการยังไงเลยไม่ค่อยมีใครกล้าจะทำผิดกฎกัน จะมีบ้างก็พวกแขกที่มาใหม่หรือพวกที่มีอำนาจพอกันอยากจะงัดกับคุณสิงหาเขาแต่แกก็ไม่ต้องกังวล คุณสิงหาเขาเอาอยู่หมดนั่นแหละ"

"เขาโหดขนาดนั้นเลยเหรอคะ"

"อืมก็นะ คุมโซนนี้ได้มันก็ต้องโหดหน่อย" เจ๊แววพูดจบก็เดินนำเธอเข้าไปในลิฟต์ กดพาเธอขึ้นไปที่ชั้นบนสุดของคาสิโน

ทันทีที่ลิฟต์เปิดออกก็เจอกับบอดีการ์ดที่ยืนอยู่ตามทางเดินอีกหลายสิบคน "คุณสิงหาล่ะ" เจ๊แววเอ่ยถามการ์ดที่ยืนอยู่ตรงหน้าลิฟต์

"อยู่ในห้องครับเจ๊ เดี๋ยวเจ๊นั่งรอหน้าห้องก่อนก็ได้ครับ คุณสิงหามีเคลียร์ลูกหนี้ของคาสิโนอยู่" การ์ดแจ้งมาแบบนั้น เจ๊แววถึงพาเธอมานั่งรออยู่ตรงโซฟาหน้าห้อง

ผลั๊วะ! ปึก! เสียงจากด้านในห้องที่ดังออกมาให้ได้ยิน ทำคะนิ้งสะดุ้งจนต้องหันหน้าไปมองเจ๊แววแต่เจ๊แววเองกลับส่ายหน้าให้เหมือนว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่เสียงที่ดังออกมามันเหมือนจะเป็นเสียงของการทำร้ายร่างกายกันอยู่

แกร๊ก! ไม่นานประตูห้องทำงานก็เปิดออก มีบอดีการ์ดหิ้วปีกใครบางคนที่มีแผลอยู่บนหน้า เลือดอาบตัวออกมาจนคะนิ้งเองเห็นแล้วก็ต้องรีบเมินหน้าหนี

เธอชักจะกลัวโซนนี้เข้าแล้ว ตอนนี้ได้แต่ภาวนาให้คุณสิงหาอะไรนั่นไม่โอเคกับเธอและให้เธอไปบริการที่โซนผับ...

"เข้าไปกันเถอะ" เจ๊แววพูดพลางเดินนำเธอเข้าไปด้านในห้อง คะนิ้งเองถึงรีบลุกตามเข้าไปหยุดอยู่ข้างๆ เจ๊แววตรงหน้าโต๊ะทำงานที่มีผู้ชายในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำนั่งหันหลังให้อยู่พร้อมกับผู้หญิงคนนึงที่อยู่ในชุดคล้ายชุดเลขา กระโปรงทรงเอรัดรูป ยืนพิงโต๊ะหันมองมาที่เธอตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาเหยียดหยาม

"คุณสิงหาคะ" สิ้นสุดเสียงที่เจ๊แววเอ่ยเรียก ผู้ชายคนนั้นก็ค่อยๆ หมุนเก้าอี้มา

"คุณสิงหา?" คะนิ้งเอ่ยขึ้นมาพร้อมสายตาที่จ้องมองไปที่อีกคนด้วยท่าทีตกใจแต่สิงหาเองกลับมองมาที่เธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง...

"น้องคะนิ้งเด็กบริการใหม่ของคลับค่ะ คุณธนาดูแล้วให้ขึ้นอยู่ระดับวีไอพี เจ๊เห็นว่าน้องหน้าตาดีเลยพามาเจอคุณสิงหาก่อน เผื่ออยากให้น้องอยู่บริการที่คาสิโน"

"ทำไมถึงได้มาทำงานนี้?" สิงหาเมินคำพูดของเจ๊แวว หันมาเลิ่กคิ้วถามเธอออกมา..ทั้งยังจ้องมาที่เธอค้างอยู่แบบนั้น ไม่ละสายตาไปไหน

"รู้จักกันเหรอ" เจ๊แววกระซิบถามคะนิ้งเบาๆ คะนิ้งเองถึงรีบพยักหน้าให้

"คะนิ้ง ฉันถาม" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นมาซ้ำเมื่อเห็นคะนิ้งเอาแต่ก้มหน้ามองปลายเท้าของตัวเอง ไม่ยอมเงยหน้ามาสบตากับเขา

เมื่อคะนิ้งยังเงียบ ไม่ยอมตอบที่เขาถาม สิงหาถึงยกมือส่งสัญญาณให้ทุกคนในห้องออกไปจนในห้องเหลือแค่เขากับเธออยู่กันเพียงสองคน

สิงหาหยัดตัวลุกเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนจะเชยคางสวยขึ้นมาให้คะนิ้งสบตากับตัวเอง

"เป็นอะไร หนูกลัวอะไร บอกฉัน" สิงหาถามขึ้นมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้น้ำเสียงแตกต่างไปจากเดิม สิงหาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนไม่เหมือนตอนแรกที่พูดเสียงแข็งต่อหน้าลูกน้อง แต่ก็แบบนั้นก็เถอะ...ใครจะไม่กลัว เล่นเห็นคนเลือดอาบออกจากห้องไปเมื่อกี้

"แล้วทำไมคุณสิงหาถึงอยู่ที่นี้" เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นมาเบาๆ ในลำคอ

"นี่ธุรกิจของฉัน ฉันจะอยู่ที่นี้ก็ไม่แปลก หนูมากกว่าที่ต้องตอบฉันว่าทำไมมาทำงานที่นี้ ไหนตอนฉันเสนอเงินให้แล้วปฏิเสธนักหนา"

"ฉันมาสมัครทำงานกับเพื่อนแต่เพื่อนอยู่ห้องคุณธนา"

"แล้วทำไมมาทำงานบริการ คิดอะไรอยู่ ฉันเข้าใจว่าเธอจะไม่ชอบงานแบบนี้ซะอีกถึงเสนอเงินให้เป็นล้านก็ยังปฏิเสธเสียงแข็ง"

"เจ๊แววชวนมาทำเห็นว่าเที่ยวบ่อย เรียนจบแล้วไม่รู้จะทำอะไรด้วยก็เลยลองมา" คะนิ้งตอบไปทั้งที่ยังพยายามเบี่ยงหน้าหลบสายตาอีกคนอยู่แบบนั้น

"เที่ยวบ่อยขนาดนั้นแล้วไม่รู้เลยเหรอว่าคู่นอนเก่าที่หนูหนีนักหนามันเป็นเจ้าของที่นี้ หืม?" สิงหาถามพลางใช้นิ้วเกลี่ยไปที่พวงแก้มสวยเบาๆ ก่อนจะก้มมองมาที่เนินอกอวบที่โผล่พ้นเดรสออกมา แล้วดึงตัวเธอเข้าหาตัวอย่างแรงจนส่วนนั้นชนเข้ากับแผงอกแกร่งอย่างจัง..