12 Missed call
คิ้วเข้มขมวดนิ่งกับเบอร์โทรไม่รู้จักที่กระหน่ำโทรหาเขาตั้งแต่เช้าตรู่ ดูท่าจะเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย อัครวินทร์จึงกดโทรกลับ ไม่กี่วินาที อีกฝ่ายก็รับ
‘สวัสดีค่ะคุณอัครวินทร์ จากสถานสงเคราะห์เด็กบ้านแม่ศรีมลนะคะ’
ชายหนุ่มหน้าตึง ดึงบุหรี่ออกจากปาก ไม่คิดว่าบ้านเด็กกำพร้านั่นจะมีธุระอะไรกับเขาอีก ที่เขาพาเด็กไปส่งก็ถือเป็นความเมตตาปรานีที่สุดแล้วไม่ใช่หรือไง?
แม่ง... เขาไม่น่าใช้เบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวโทรไปที่นั่นเพื่อเช็กว่าเด็กคนนั้นเป็นเด็กของบ้านเด็กกำพร้าจริงหรือเปล่าเลย น่าจะโยนเธอลงหน้าอาคารเก่า ๆ มอซอนั่นแล้วขับรถหนีก็จบ
“ครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”
‘มีค่ะ ธุระสำคัญซะด้วย’
ศรีมลดึงเกม น่ารำคาญเสียจนอัครวินทร์เกือบจะกดตัดสาย ถ้าไม่ใช่ว่าฝ่ายนั้นพูดต่อเสียก่อน
‘เราตรวจพบอสุจิของคุณ... ตรงไหนคุณคงทราบใช่ไหมคะ พอจะมีเวลาไหมคะ มาตกลงกันเถอะค่ะ แม่จะส่งโลเคชั่นให้’
พู
