Chapter 13
ไม่ได้นะ!
อัครวินทร์มาถึงที่นัดหมายอย่างหัวเสีย เขารู้สึกแปลกใจที่ศรีมลไม่นัดให้เขาไปเจอที่บ้านเด็กกำพร้า แต่เปิดบ้านพักของรีสอร์ตแห่งหนึ่งแถวชลบุรีไว้แทน พอเปิดประตูเข้าไปในบ้าน สิ่งแรกที่เห็นคือใบหน้าหวานละมุนของสาวน้อยที่สวมเดรสสายเดี่ยวสีดำ อวดร่องอกอวบขาวนวลเนียนที่เขาจำได้ว่าทำรอยช้ำไว้ทั่ว แต่เธอคงใช้รองพื้นกลบไปหมดแล้ว
น่าเสียดาย...
รอยช้ำพวกนั้นน่ะ ยิ่งทำให้เธอเซ็กซี่อย่าบอกใคร!
“คุณป๋า”
ใบหน้างดงามที่ถูกตบแต่งด้วยเครื่องสำอางแย้มยิ้ม ดวงตาของเธอเป็นประกายสวย ราวกับหลุมดำกลางจักรวาลที่จะดูดให้เขาตกลึกลงไปอย่างเกินต้าน!
อัครวินทร์เพิ่งรู้ตัวว่าเขากำลังกลืนน้ำลายลงคอเสียงดัง สีหน้าและแววตาของเขาคงหื่นกระหายน้ำลายแทบไหลเอามาก ๆ หวันยิหวาถึงยิ้มเขิน ก้มหน้าลงต่ำแบบนั้น
โชคดีที่มีเธอนั่งอยู่กับเพื่อนผู้หญิงอีกคนที่อายุไล่เลี่ยกัน และเด็กนั่นก็นั่งเล่นโทรศัพท์ ไม่ได้
