Chapter 12
ห้องเย็น
“วินทร์... คุณวินทร์”
อัครวินทร์หยีตามองเพดานด้วยความสะลึมสะลือ ภาพที่เขาเห็นเป็นภาพซ้อนกันหลายภาพ ชวนให้รู้สึกเวียนศีรษะ ชายหนุ่มหลับตาลงอีกครั้ง เมื่อลืมตาก็ยังเห็นภาพซ้อนเหมือนเดิม แต่ภาพนั้นก็ค่อย ๆ ผสานรวมกันเป็นภาพเพดานคุ้นตาของห้องรับแขก
ความรู้สึกปวดตึบไปทั่วศีรษะด้วยฤทธิ์น้ำเมาทำให้เขาคิดว่าหูแว่ว แต่เมื่อหญิงนางหนึ่งก้มตัวยื่นหน้ามาบังเพดาน อัครวินทร์ก็สะดุ้งสุดตัว ร้องอุทาน
“*หี้ย!”
ร่างสูงลุกพรวดพราด ศีรษะเกือบจะชนเข้ากับหน้าผากของหญิงคนนั้นจนเธอต้องขยับหลบ
“นี่ขวัญเอง คุณวินทร์ ทำไมต้องด่ากันหยาบคายแบบนั้นด้วยคะ!”
‘ขวัญตา’ หวีดถามเสียงแหลม จนอัครวินทร์รู้สึกวิ้งอยู่ข้างในหู
“แล้วนี่มันอะไร? พาเด็กชั่วคราวมานอนที่บ้านหรือไง”
“เด็กอะไร?” อัครวินทร์ยังงุนงง แกมโมโห “แล้วก็ไม่ได้ด่าด้วย นั่นมันคำอุทาน ก็คุณโผล่มาไม่ให้สุ้มให้เสียงทำไม”
“ก็นั่นไง กาง
