Chapter 10
หอมรัญจวน
อัครวินทร์ดื่มไปไม่น้อย เขาจึงจ้างคนขับรถ แล้วนั่งหลับ ๆ ตื่น ๆ อยู่เบาะหลังของรถคันหรู ชายหนุ่มคิดว่าตัวเองอุปาทานว่าได้ยินเสียงโทรศัพท์หลายครั้ง แต่เมื่อหลับไปหลายตื่น จึงเริ่มรู้สึกตัวว่าโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงมันสั่นอยู่ตลอดเวลาจริง ๆ
มือหนาหยิบเครื่องมือสื่อสารออกมามองหน้าจอทัชสกรีน ก่อนขมวดคิ้วมุ่น
‘ตีญ่า’
เป็นชื่อสาวน้อยวัยสิบเก้าปีที่เขาเอ็นดูดั่งลูกหลาน เพราะเป็นลูกสาวของเพื่อนรุ่นพี่ที่สนิทกันมานาน แต่อัครวินทร์ก็จำได้ด้วยว่าเมื่อคืนนี้กฤติยานี่แหละที่พายัยเด็กใจแตกนั่นเข้าบ้านเขาจนวุ่นวายกันไปหมด!
“ฮัลโหล”
‘อาวินทร์! ทำไมไม่รับโทรศัพท์ตีญ่าเลยคะ รู้ไหมคะว่าตีญ่าเป็นห่วงมากเลย’
“หา?” อัครวินทร์อุทานเสียงงัวเงีย “เป็นห่วงอะไร?”
เขาถามไปห้วน ๆ ด้วยความเมามาย ก่อนจะคิดได้ว่าเออ เขานี่น่าเป็นห่วงฉิบหาย จู่ ๆ ก็มีสาวสวยบุกบ้าน ขึ้นขย่มเขา แถมยังแบล็กเมล์จ
