Chapter 9
Oh I see
เพียะ!
หวันยิหวาหน้าหันตามแรงตบ เธอรู้สึกตัวชาไปหมด ก่อนจะหันมองเจ้าของมือที่ทำร้ายเธอด้วยดวงตาแดงก่ำ
“อย่าได้คิดจะหนีอีก”
เสียงแหลมและนิ้วที่ชี้หน้า สีหน้าราวกับยักษ์มารของ ‘แม่ศรีมล’ แห่งสถานสงเคราะห์เด็กบ้านแม่ศรีมล ไม่ใช่สิ่งที่หวันยิหวาชินตา เพิ่งมาระยะหลังนี่แหละที่คนที่หวันยิหวาเรียกติดปากว่า ‘แม่’ แสดงด้านนี้ให้เธอเห็น
“แม่ ไม่ใช่ว่ามันไปแบให้เขามาแล้วเหรอ ผู้ชายคนนั้นโคตรหล่อเลยนี่”
‘มะปราง’ หลานสาวแท้ ๆ ของศรีมลที่เรียกศรีมลว่าแม่เหมือนเด็กกำพร้าในบ้านออกความเห็น มะปรางอายุไล่เลี่ยกับหวันยิหวา สมัยเด็กเคยสนิทเล่นด้วยกัน
แต่เมื่อศรีมลเห็นว่าหวันยิหวาสวยวันสวยคืน และคิดจะขายสาวน้อยให้นักการเมืองใหญ่ มะปรางเองก็ช่วยศรีมลเตรียมการอย่างแข็งขัน ปกติมะปรางคอยช่วยเหลือเรื่องงาน ‘นายหน้า’ ให้ศรีมลอยู่แล้ว
“เออ!” ศรีมลตอบมะปรางเสียงสะบัด ไม่ใช่ไม่คิดแบบที่มะปรา
