“ค่ะ! คะ”
คนที่มีชนักติดหลังถึงกับสะดุ้ง ถึงแม้แอร์ในร้านจะเย็นจนเกือบหนาว แต่เธอก็รู้สึกว่ามีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมาตามไรผม
‘ตายอย่างเขียดแน่ๆ ยัยจันทร์เอ๊ย!’
เพลงจันทร์พูดกับตัวเองในใจ ก่อนจะคิดว่าควรจะทำยังไง จะขอโทษหรือจะทำถึงขั้นกราบขอขมาดี
“คุณยังพูดไม่จบ คุณเคยนอนมองผมด้วย”
“ห้ะ!”
ตาที่เหลือกขึ้นของแววพลอย ยิ่งกว่าของเพื่อนหล่อนตอนแรกเสียอีก
“มันเป็นอุบัติเหตุต่างหากล่ะคะ”
เพลงจันทร์รีบแก้ตัวทันที ตอนแรกก็รู้สึกผิดอยู่หรอกที่นินทาเขาแบบน้ำไหลไฟดับซะขนาดนั้น แต่ตอนนี้บอกเลยว่า
ไม่!
“คุณเป็นคนเข้าไปหาผมในห้อง แล้วก็สะกิดผมตอนที่ผมหลับ”
แววพลอยที่เป็นผู้ฟังที่ดีเริ่มคิดไปในทางอกุศลแบบที่คีรีอยากให้เป็น
‘โอมายก็อด! เพื่อนฉันแซ่บขนาดนี้เลยหรือเนี่ย ไหนตอนแรกบอกไม่มีอะไรไงยะยัยจันทร์’
รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นกลางใจของหล่อน เพราะแอบคิดไปไกลว่าเพื่อนสนิทได้ลงเอยกับบอสใหญ่แห
