แสงแดดยามเช้าที่ส่องผ่านรอยแยกของผ้าม่านเข้ามาภายในห้องสีขาวเล็กๆ ซึ่งเป็นเหมือนโลกส่วนตัวของเพลงจันทร์ เจ้าของห้องที่ตื่นได้สักพักแล้วแต่ยังไม่ยอมลุกไปไหน เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ซึ่งเป็นวันพักผ่อนของเธอ หญิงสาวกำลังจะงีบหลับเพื่อนอนต่ออีกสักพัก แต่สัญญาณเตือนจากโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งก็ทำให้คนที่กำลังง่วงเหงาหาวนอนมีอันต้องลุกขึ้นจนได้
“ว่าไงนังติ้ง”
ทันทีที่เห็นชื่อเพื่อนสนิทซึ่งนานเป็นชาติกว่าจะหาเวลาว่างได้ จึงรีบกดรับแล้วกรอกเสียงลงไปในสายทันที
“วันนี้ฉันว่าง ไปหาอะไรกินกันมะ”
“โอ้โห! ทำไมคุณพยาบาลที่คิวงานฮอตยิ่งกว่าดาราซูเปอร์สตาร์เกาหลีที่จันทร์จันทร์ชอบ ถึงมีเวลาว่างได้ล่ะคะ”
“ไม่ต้องมาประชดเลยนะแกน่ะ ทำยังกับแกว่างบ่อยๆ ยังงั้นแหละ”
“แหม! เพื่อนร้าก..”
“สรุปเลยนะ เจอกันที่ร้านเดิมประมาณสิบโมง โอเค้”
สถานที่นัดพบของสองสาวคือร้านอาหารกึ่งร้านกาแฟ ซึ่งเป็นร้านปร
