4
663 คำ
“ไข่เจียวกับบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปลวกไงค่ะ และอย่างน้อยเบอร์รี่ก็หุงข้าวเป็นด้วย” เธอรีบบอกเขา เพราะเวลาพี่ชายไม่อยู่เธอก็ต้องพึ่งตัวเองให้ได้ไม่มากก็น้อย
“อย่างน้อยก็ยังรู้จักหุงข้าว” ไม่รู้ว่าเขาชมหรือว่าประชดกันแน่แต่เธอก็ยิ้มรับ
หลังจากอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยแล้ว เขาก็ชวนเธอทำสุกี้รับประทานกัน
“หั่นผักเป็นไหม” เขาเอ่ยถาม นำผักสารพัดชนิดออกมาจากตู้เย็น
“ว้าว! สุกี้ผักรวมน่าอร่อยจังเลยค่ะ”
“ถามว่าหั่นผักเป็นไหม”
“พี่กายนี่ดุชะมัดเลย หั่นเป็นสิคะ จะให้หั่นผักเหรอคะ มาเบอร์รี่จัดการเอง”
“ผักพวกนี้พี่ล้างเอาไว้แล้ว เธอหั่นได้เลย พี่จะทำน้ำซุป”
“รับทราบเจ้าค่ะ” เธอทำท่าตะเบะ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ตลกกับเธอด้วยเลย ทำให้บัณฑิตาต้องแอบเบ้ปากใส่คนขี้เก๊ก
“ผีดิบพันปีเอ๊ย!”
“ว่าอะไร”
“อุ๊ย! เปล่านี่คะ”
“เร่งมือเถอะเดี๋ยวดึก นี่ก็ทุ่มกว่าแล้ว”
“ค่ะ” บัณฑิตตารับคำ ก่อนจะจัดการหั่นผักตามที่เขาสั่ง
“เธอทำอะไรของเธอนี่” เสียงดุ ๆ ของเขาทำให้บัณฑิตาชะงักมือที่กำลังหั่นผักอยู่
“หั่นผักไงคะ หั่นแบบนี้ ไม่ได้เหรอคะ” เธอทำหน้าแบบไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองนักเมื่อโดนทักเสียงดุ ๆ แบบนั้น
“หั่นได้แต่ไม่น่ากิน ไม่เคยมีใครสอนหั่นผักเหรอ”
“ไม่มีค่ะ” เธอตอบแล้วถอนใจ พ่อแม่ตายหมดแล้ว จะมีใครที่ไหนมาสอน มีพี่ก็เหมือนไม่มีและตอนนี้ก็โดนยิงตายไปอีกเหมือนกัน
“นอกจากอาหารจะอร่อยแล้วต้องสวยด้วย มันจะเพิ่มความน่ากินเข้าไปอีก ดูดี ๆ จะหั่นให้ดู” เขาสาธิตให้เธอดู
“โหย... พี่กายหั่นผักสวยจัง ชิ้นเท่า ๆ กัน ยังกับจับวาง ทำได้ไงนี่”
“ต้องฝึก ฝึกมีด”
“แต่มีดของพี่กายคมทุกด้ามเลยนะคะ”
“ระวังให้ดี บาดนิ้วขึ้นมาถึงกับนิ้วขาดเลยนะ ทำอะไรต้องมีสติ สมาธิสำคัญเสมอเข้าใจไหม”
“ค่ะ” เธอรับคำ แล้วก็ให้รู้สึกเกร็งเมื่อเขามายืนซ้อนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนจะเอื้อมมือทั้งสองมาจับมือเธอเอาไว้
“พี่จะสอนหั่นผัก” บัณฑิตาถึงกับเกร็งไปทั้งตัว หัวใจเต้นรัวราวจะกระโดดออกมาจากอกเมื่อเรือนร่างหอมกรุ่นและแสนอบอุ่นแนบชิดมาทางด้านหลัง
“หั่นแบบนี้” เขาจับมือของเธอเอาไว้ วูบหนึ่งบัณฑิตรู้สึกอบอุ่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ในเวลานี้กายสิทธิ์เหมือนคนในครอบครัวที่เธอสามารถพึ่งพิงได้เพียงคนเดียวเท่านั้น แม้เขาจะดูดุไปหน่อยก็ตามที
“เข้าใจไหม” เขากระซิบถามตรงริมหู เธอถึงกับเกร็ง แต่ก็รีบพยักหน้าในทันที
“เข้าใจค่ะ”
“งั้นก็หั่นผักได้แล้ว กินสุกี้จะไม่หนักท้องจนเกินไป เพราะว่ามีแต่ผัก” เขาผละออกห่าง เธอมองอย่างแสนเสียดาย ความอบอุ่นจางหายไปพร้อมกับสัมผัสแสนอ่อนโยนของเขา
“สุกี้ฝีมือพี่กายนี่อร่อยจริงๆ เลย”
“สุกี้ที่ไหนก็รสชาติเหมือนกันหมด พูดซะเวอร์”
“พี่กาย”
“ว่า”
“ถามจริง”
“ถามว่า”
“พี่กายยังไม่มีแฟนจริงๆ เหรอ”
“ถามไปทำไม”
“ตอนแรกที่พี่บุ๊กบอกเบอร์รี่ก็ไม่ค่อยจะเชื่อ”
“ทำไม”
“ก็พี่กายหน้าตาดีเกินมนุษย์มนา ไม่รู้ตัวหรือไงว่าสาวแก่แม่ม้าย สาวเล็กสาวใหญ่ ครูสาว ครูฝึกสอน นักเรียนทั้งโรงเรียนคลั่งไคล้พี่กายกันทั้งนั้น ถ้าจับพี่ทำผัวได้ จับทำผัวไปแล้ว”
“แค่ก ๆ ๆ” กายสิทธิ์ถึงกับสำลัก มองเธอด้วยสายตาดุ
- ผู้เขียน
