3

704 คำ
“ทำอะไรของเธอนี่” เสียงดุ ๆ ของผีดิบพันปีทำให้บัณฑิตาสะดุ้งสุดตัว เธอเพิ่งย้ายมาอยู่กับเขา เลยทำอะไรไม่ค่อยถูกเอาเสียเลย “จะซักผ้าไงคะ ทำไมพี่กายต้องทำเสียงดุขนาดนั้นด้วย ที่นี่ที่บ้านนะคะ ไม่ใช่ที่โรงเรียน แล้วเบอร์รี่ก็ไม่ใช่ลูกศิษย์ของพี่แล้วนะคะ แต่เป็น...” เธอเบรกคำว่า ‘เมีย’ เอาไว้เพราะกระดากปาก “จะเอาเสื้อผ้าทั้งหมดยัดลงในเครื่องซักผ้าแบบนั้นไม่ได้” “ทำไมเหรอคะ ตอนอยู่บ้านกับพี่บุ๊ก เบอร์รี่ก็ทำแบบนี้” ประโยคของหล่อนทำให้เขาต้องเกาหัวไปมา ก่อนจะทำเสียงในลำคอ “เธอต้องแยกซักผ้าขาว ผ้าสี แล้วก็ชุดชั้นในถุงเท้าจะยัดลงเครื่องหมดเลยรึ มันใช้ได้ที่ไหน” เขายืนคุมให้เธอแยกผ้าขาวกับผ้าสีออกจากกัน ผ้าขาวให้ซักมือโดยการแช่เอาไว้ก่อน ส่วนชุดชั้นในกับกางเกงในและถุงเท้า แยกแช่ไว้อีกคนละที่ เบอร์รี่หน้าแดงเมื่อเขามองชุดชั้นในของเธอ แม้เขาจะไม่ได้ทำหน้าหื่นกระหาย แบบพวกโรคจิตชอบขโมยชุดชั้นใน แต่มันก็ทำให้เธออายเขาเป็นที่สุด “เสื้อผ้าบางอย่างใส่เครื่องซักผ้าไม่ได้ก็ซักมือ ไม่งั้นย้วยหมด” เขาทำเสียงดุ กำกับให้เธอจัดการกับเสื้อผ้า “ยุ่งยากต้องซักหลายรอบ” “ฉันไม่สงสัยเลยว่าทำไมเธอถึงได้ใส่เสื้อย้วยแบบนี้” เขาก้มมองคอเสื้อย้วย ๆ ของเธอ ทำให้เบอร์รี่ก้มมองตาม ก่อนจะร้องว้ายออกมา ยกมือขึ้นปิดคอเสื้อของตัวเอง เพราะคอเสื้อย้วย ก้ม ๆ เงย ๆ เลยเห็นทรวงอกรำไร ยิ่งหน้าอกใหญ่เกินตัวอยู่ด้วย เธอรู้สึกเป็นปมชะมัด เวลาใส่ชุดนักเรียนเลยโดนล้อว่านมใหญ่เท่าลูกมะพร้าว เธอเลยมีเสื้อนักเรียนและเสื้อพละตัวใหญ่ ๆ ปกปิดหน้าอกของตัวเอง พวกนักเรียนผู้ชายในโรงเรียนเป็นโรคจิตอะไรนักหนาชอบล้อนมนักเรียนผู้หญิง หรือชีวิตมีปมด้อยเกิดมาไม่มีนม! “ซักผ้าได้แล้ว อย่าเรื่องมาก” “ซักยังไงคะ” คนพูดเอ่ยถามตาปริบ ๆ “อย่าบอกนะว่าเธอซักผ้าไม่เป็น” เขาเอ่ยถามอย่างตกใจ “ปกติใส่ลงเครื่องแล้วก็ให้มันซักเองค่ะ” ประโยคคำตอบนั้นทำให้กายสิทธิ์ทำเสียงในลำคอ “ภาระเสียจริง” เขานั่งลงบนม้านั่งหน้ากะละมังใบโต “ถูตรงนี้ก่อนตรงคอเสื้อนักเรียน” เขาใช้แปรงถูให้เธอดู “แต่ต้องแช่ผ้าเอาไว้ก่อนไม่อย่างนั้นจะซักไม่สะอาด” “ค่ะ” เธอรับคำก่อนจะอมยิ้ม เธอพอรู้ว่ากายสิทธิ์ทำงานบ้านเองทุกอย่าง แต่ไม่คิดว่าจะทำได้เนี๊ยบขนาดนี้ การซักผ้าในเย็นวันนั้นค่อนข้างวุ่นวาย เมื่อบัณฑิตาแกล้งเขาไปด้วยซักผ้าไปด้วย “เฮ้ย! ทำอะไรนี่ยายตัวแสบ” เธอเอาฟองผงซักฟอกมาแปะที่แก้มของเขา “หน้าของพี่กายพอมีฟองแบบนี้แล้วหล่อขึ้นเยอะเลยค่ะ ดีกว่าหน้าดุ ๆ แบบนี้เสียอีกค่ะ” “นี่เธอแกล้งฉันเหรอ” “พี่กายอย่าแยกเขี้ยวใส่กันสิคะ เบอร์รี่กลัวนะ” “กลัวเหรอ ยายตัวแสบแบบเธอกลัวด้วยเหรอ” เขาเอาฟองผงซักผ้าแปะที่แก้มเธอบ้าง “พี่กายน่ะ” “ทำไม เธอทำคนอื่นได้ คนอื่นทำเธอไม่ได้หรือไง” แล้วการซักผ้าก็เต็มไปด้วยความวุ่นวาย กว่าจะซักผ้าเสร็จก็กินเวลาไปหลายชั่วโมง สองหนุ่มสาวนั่งพักอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง ก่อนที่ท้องของบัณฑิตาจะร้องออกมา “หิวแล้วเหรอ” เขาเงยหน้ามองนาฬิกาตรงฝาผนังบ้าน “หิวแล้วค่ะ แต่ขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ” “อืม... จะกินอะไร” “พี่กายจะทำให้กินเหรอคะ” “แล้วเราทำกับข้าวอะไรกินเป็นบ้าง” “ไม่เป็นเลยสักอย่างค่ะ อ้อ... ทำเป็นอยู่อย่างนึงค่ะ” “อะไร”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม