21
“กาแฟและขนมได้แล้วค่ะเจ้านาย” รวิกานต์วิ่งกระหืดกระหอบน้ำเอาแซนด์วิชและกาแฟที่ตอนนี้เริ่มจะเย็นชืดแล้วเพราะเธอมัวยืนฟังสาวๆ เมาส์แตกเรื่องที่รัฐภาสเร่งรีบออกไปจากบริษัท และทันทีที่ชายหนุ่มเหยียบย่างเท้าออกไปก็มีคนตาดีเห็นชายหนุ่มก้าวขึ้นรถคันหนึ่งไป มันไม่ได้เรียกความสนใจจากเธอมากมายนักหรอกถ้าหากรถคันนั้นไม่ใช่ผู้หญิงเป็นคนขับ
“ทำไมช้านัก”
ถามทั้งที่ดวงตายังคงปิด แต่ถ้าจะมองให้ดี ดวงตาคู่นั้นเพียงแค่หรี่เล็กน้อย เพื่อให้ไก่น้อยตายใจเดินนำเอาของมาวางอย่างไม่ระวังตัวต่างหากเล่า เพียงแค่รวิกานต์วางถาดใส่กาแฟลงบนโต๊ะแขนใหญ่ก็ตวัดรัดร่างโปร่งบางมานั่งบนตักทันควัน ไม่ทันที่เธอจะได้ร้องต่อว่า มือใหญ่ก็จับรั้งปลายคางมนขึ้นให้รับจุมพิตอย่างถนัดถนี่ มีแต่เสียงกระอึกกระอักที่หลุดลอดออกจากลำคอระหงเท่านั้น
มือเล็กยกขึ้นประทุษร้ายเจ้านายจอมเอาเปรียบ ในหูยังอื้ออึงไปด้วยคำพูดของพนักงานสาวสองคนท
